ေနာင္တမရတဲ့သားမုိက္

"ဟူး"ပူလုိက္တဲ့ေန ဘယ္ခ်ိန္မ်ားမွေအးပါ့မလဲ။ ဒီအတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ သတၱ၀ါေတြေသကုန္လိမ့္မယ္။ ငါ့မိန္းမ
မယ္ခင္ဘယ္လုိမ်ားေနပါ့မလဲ"။ဘုိးဇံဆရာ၀န္သြားပင့္ရင္း ေနအရမ္းပူတာေၾကာင့္ ျငီးရင္း ေရာဂါသည္မိန္းမၾကီး
ကိုသတိတရနဲ႔ေရရြတ္လုိက္ပါသည္။"ဒီအတုိင္းထုိင္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး မယ္ခင္က ေနေတာ္ေတာ္မေကာင္းေနတာ။
သားေလးတစ္ေယာက္ရွိျပန္ေတာ့လည္း အားမကိုးရဘူး။ ကိုယ့္အေမဒီေလာက္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာကိုျပ
န္ၾကည့္ေဖာ္မရတဲ့အေကာင္..ဒီေကာင္နဲ႔ေတာ့ေတာ္ေတာ္ခက္ေနပါျပီ"။ ဘိုးဇံ ေတာင္ေတြး၊ေျမာက္ေတြးနဲ႔ ဆ
ရာ၀န္ေနတဲ့ရြာကို္ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္လာပါသည္။ သူ ေလွ်ာက္လာတဲ့ခရီးက(၃)မုိင္ေလာက္ ေ၀းခဲ့တ
ာဆုိေတာ့ ေရကလည္းအရမ္းဆာေနျပီေလ။ ရြာထိပ္ကေရခ်မ္းစင္ေလးေတြ႔တာနဲ႔ ရြာထဲကိုမ၀င္ေသးပ ဲေရခ်မ္
းစင္ေလးနားကပ္ျပီး အုိးမႈတ္ခြက္ကုိင္းေလးကိုလွမ္းဆြဲျပီး ေရတစ္ခြက္ခပ္ေသာက္လုိက္ပါတယ္။ "အား..ေအး
လုိက္တာအေမာကိုေျပသြားတာပဲ။ ေရခ်မ္းစင္အလွဴရင္ေရာ၊ ေရျဖည့္တဲ့သူေတြေရာဒ ီေရးေလးလုိ အျမဲတမ္း
ေအးခ်မ္းနုိင္ျပီးဘ၀အေမာေတြေျပေပ်ာက္နုိင္ပါေစ..."။ ဘုိးဇံဆုေတြေတာင္းရင္း မ်က္ရည္ေလးကလည္းလ
ည္ျပီး ပါးစပ္ကလည္းဆုေတြတစ္ခုျပီးတစ္ခုေပးေနပါသည္။

 

"ဘုိးဇံ ေနပူၾကီးထဲဘာလာလုပ္တာလဲဗ်"။"ေၾသာ္..ငေခြးပါလား..မင္းအရီးခင္ေနမေကာင္းလို႔ဆရာ၀န္လာပင့္
တာကြ"။"အာ.ဘုိးဇံကလည္း ေနပူၾကီးထဲလာရသလားဗ် ကိုညိဳပိန္းကိုလႊတ္လုိက္ေရာေပါ့"။အဲဒီေကာင္ကဘ
ာမ်ားအားကိုးရလို႔လည္းငေခြးရာ မင္းသိတဲ့အတုိင္းပဲ ေသာက္လုိက္၊ စားလုိက္၊မိဘကိုရစ္လုိက္နဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္
ေနတာေလ"။"ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ..ကိုညိဳပိန္းကလည္းအေတာ္ဆိုးသာကိုးဗ်"။"ေအးကြာ..ငါတုိ႔အျပစ္ေတြပါ။သားေလး
တစ္ေယာက္ထဲေမြးထားတယ္ဆုိျပီး အလုိလုိက္ထားေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့ကြာ။ အခုက်ေတာ့လည္း အေပါင္းသ
င္းအစံုနဲ ႔ေပါင္းျပီးပ်က္စီးေနပါျပီကြာ"။ဘုိးဇံတစ္ေယာက္မ်က္ရည္ေလးသုတ္ျပီးေျပာျပရွာပါသည္။ "ဘုိးဇံဒါဆို
အိမ္ကိုလုိက္ခဲ့အံုးေလဗ်ာ"။"မလုိက္ေတာ့ပါဘူးငေခြးရာ မင္းအရီးကေတာ္ေတာ္ေလးျဖစ္ေနရွာတာ ဆရာ၀န္ျမ
န္ျမန္ပင့္ျပီးျပန္ရမွာပါကြာ"။"ဒါဆိုဒီလုိလုပ္ေလဘုိးဇံ က်ဳပ္ဆရာ၀န္ပင့္ျပီးစက္ဘီးနဲ႔လုိက္ပို႔႔လုိက္မယ္။ ဘုိးဇံေန
ာက္ကလုိက္ခဲ့ေလ အခုဆရာ၀န္ဆီသြားရေအာင္"ဆိုျပီးဘိုးဇံနဲ႔ကိုေခြးတို႔ထြက္သြားၾကပါသည္။

"ဟာ.ေနပူလုိက္တာ ေမာင္ေခြးရာဘယ္လုိျဖစ္လာတာလဲ"။"ဒီလုိပါဆရာေလးရယ္ အဘနာမည္က ဘိုးဇံလုိ႔ေခၚ
ပါတယ္။ ဟုိေနပူကုန္းရြာကေပါ့..သူ႔မိန္းမေနမေကာင္းလုိ႔ ဆရာေလးကိုလာပင့္တာပါ။ "ဒါဆုိဘိုးဇံက ဘာနဲ႔လ
ာတာလဲ ငေခြး"။"ဘုိးဇံကအသက္ကလည္းၾကီး၊ ဘီးကလည္းမစီးတတ္ေတာ့ ကုန္းေၾကာင္းပဲေလွ်ာက္လာတာပ
ါ"။ "ဒါနဲ႔ ဘုိးဇံမွာသား၊ သမီးေတြမရွိဘူးလားဗ်"။"ေျပာရမွာရွက္ေတာင္ရွက္ပါတယ္ဆရာေလးရယ္။က်ဳပ္မွာသား
တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူ႔နာမည္က ညိဳပိန္းတဲ့..က်ဳပ္တုိ႔မွာသား၊ သမီးကသူတစ္ေယာက္ပ ဲရွိတာဆုိေတာ့ အ
လုိလုိက ္ထားမိပါတယ္ ဆရာေလးရယ္။ အခုေတာ့ က်ဳပ္လက္ေျမွာက္အရံႈးေပးထားရတဲ့ သားမုိက္ တစ္ေယာ
က္ျဖစ္ေနပါျပီ"။ ဘိုးဇံ၀မ္းေခါင္းသံၾကီးနဲ႔ေျပာရင္း မသိမသာမ်က္ရည္ေလးကို သုတ္လုိက္ပါတယ္။ "ဘုိးဇံအမ်ိဳ
းသမီးကဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ ေျပာပါအံုးဗ်..."။ "က်ဳပ္အမ်ိဳးသမီးက မ်က္ေစ့ကြယ္ေနသယ္ေလ။အခုဟာကဖ်ား
တာ တစ္လေလာက္ရွိေနျပီ မသက္သာလို႔ဆရာေလးကို လာပင့္ရသာပါ"။"ဘုိးဇံ ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ္ ငေခြးနဲ႔ေရွ႕က
ေနသြားနွင့္မယ္.. ဘိုးဇံ ေနာက္ကျဖည္းျဖည္းလုိက္ခဲ့ေနာ္။ ဘာမွမပူပါနဲ႔ ဘုိးဇံအမ်ိဳးသမီး သက္သာသြားမွာပါ"။
ဆရာ၀န္အားေပးစကားေျပာျပီး ေမာင္ေခြးနဲ႔ စက္ဘီးတစ္စီးစီ စီးျပီးသြားနွင့္ပါေတာ့သည္။

"အရီးခင္ ဒီမွာ ဆရာ၀န္ပါလာျပီ ဘာမွမပူနဲ႔ေတာ့ေနာ္...အရီးျဖစ္ေနတဲ့ေရာဂါ ယူပစ္သလိုေပ်ာက္သြားမွာဗ်"။
"မင္းကဘယ္သူတုန္းကြဲ႔ ေခ်ာင္းေလးတဟြတ္ဟြတ္ဆုိးရင္း အရီးခင္ေမးလုိက္ပါသည္"။က်ဳပ္ငေခြးေလ အရီးရဲ့"
...။"ေၾသာ္..ငါ့တူၾကီးကိုး။ဒါနဲ႔ ကုိဖိုးဇံေရာ ဘယ္မွာတုန္း ငေခြးရဲ့"။ဘုိးဇံကေနာက္ကလုိက္လာျပီအရီးရ"။"အရီး
ခင္ ဘယ္လုိေနလဲေျပာပါအံုး" ဆရာ၀န္ေလးက ေမာင္ေခြးေခၚသလုိပဲေခၚလုိက္ပါသည္။ "ဖ်ားသာပါ ဆရာ၀န္ေ
လးရယ္ တစ္လေလာက္ရွိေနျပီ ။ က်ဳပ္ကေဆးေသာက္ရမွာ၊ ေဆးထုိးရမွာေၾကာက္လုိ႔ အဂၤလိပ္ဆရာ၀န္ မပင့္
ခိုင္းသာပါေတာ္။ အဲဒါကို က်ဳပ္ေယာက္်ား ကိုဖိုုးဇံကဇြတ္ထြက္သြားသာပဲေတာ္..တားလုိ႔ကိုမရပါဘူး။"အရီးခင္ရ
ယ္အနာသိရင္ ေဆးရွိပါတယ္။ ေဆးထုိးတယ္ဆုိတာလည္း ဆူးစူးသေလာက နာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုျပီးလုိ႔ေပ
်ာက္သြားရင္ျပီးျပီေလ အရီးရ"။" အဲဒါေတြမသိေပါင္ေတာ္_ က်ဳပ္အရင္က၊နုပ်ိဳစင္တုန္းကေတာ့ အခိုးထုတ္ေဆး
ေလးေသာက္ျပီးအိပ္လုိက္ အိပ္ယာထရင္ တန္းေပ်ာက္သာေတာ္"။ အရီးခင္ ငယ္ဘ၀ အေၾကာင္းကို အားရပ
ါးရျပန္ေျပာေနပါသည္။ "ကိုင္း..အရီးပက္လက္လွန္ျပီးအိပ္လုိက္ေနာ္"။အရီးခင္ ေျပာတဲ့အတုိင္းအိပ္ယာေပၚကို
လက္ကေလးနဲ႔စမ္းျပီး လွဲအိပ္လုိက္ပါသည္။"အရီးခင္က လူၾကီးဆုိေတာ့ အားနည္းျပီးဖ်ားတာပါ။ ေနကလည္းပူ
တယ္ေလ။ အဲေတာ့ အားရွိတာကိုမ်ားမ်ားစားေပး ကၽြန္ေတာ္ေဆးတစ္လံုးထုိးေပးခဲ့မယ္။ ေနာက္ျပီး စားေဆး
ေပးခဲ့မယ္"။"ငေခြးေရေႏြးအိုးေလးတည္ကြာ..အရီးခင္ကို ေဆးထုိးေပးရေအာင္"။"ဟုတ္ကဲ့ဆရာေလး"။ကိုငေခြး
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို၀င္ျပီး ေရေႏြးအိုးတည္လုိက္ပါသည္။ ေရေႏြးအိုးတည္ရင္း အရီးခင္တို႔ သားအမိသံုးေယာက္ဘ
ာေတြမ်ား ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္သလဲဆိုတာကို စနည္းနာလုိက္ပါတယ္။ ထမင္းစားခံုေပၚမွာ ေမွာက္ထားတာ
က ပဲျပဳတ္ဆီဆမ္းေလးနဲ႔ ဆီမပါတဲ့ခရမ္းခ်ဥ္သီးခ်က္ေလးက ိုေတြ႔လုိက္ပါတယ္။ "ေၾသာ္..အရီးတုိ႔ဘ၀ တယ္
ဆုိးလွပါလားဗ်ာ။ မိအို၊ဘအိုၾကီးေတြကို လုပ္မေကၽြးတဲ့ သားမုိက္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္လည္း ခက္ပါတယ္ေလ"။

"ဗ်ိဳ႕အေမ..က်ဳပ္ကိုပိုက္ဆံေပးအံုးဗ်ာ..ဒီမွာ က်ဳပ္မိတ္ေဆြေတြေရာက္လာလုိ႔ ထန္းရည္တုိက္မလုိ႔ဗ်ာ"။ကိုညိ

ဳပိန္းတစ္ေယာက္ မူးေၾကာင္၊ရူးေၾကာင္နဲ႔ အေမအုိ လူမမာမိဘၾကီးဆီကို ပိုက္ဆံေအာ္ေတာင္းေနပါသည္။ ကုိင
ေခြး- ညိဳပိန္းအေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနစဥ္မွာပဲ..ကိုညိဳပိန္း မူးေအာ္ေနသံကိုၾကားလုိက္လုိ႔အေတြးစမ်ားလြင့္စင္ေ
ပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။"ဟာ..ညိဳပိန္း မင္းအေမ ေနမေကာင္းလုိ႔ ဆရာ၀န္ပင့္ထားရတာကိုသိရဲ့လား။ မင္းမိ
ဘကို မျပဳစု၊မလုပ္ေကၽြးဘူးဆုိရင္ေတာင္ ဒုကၡေတာ့မေပးသင့္ေတာ့ပါဘူးကြာ"။"ေဟ့ေကာင္..ငေခြး မင္း၀င္ျပီး
လွ်ာမရွည္စမ္းနဲ႔ကြာ။ ငါ့အေမကို ငါေတာင္းေနတာ မင္းနဲ႔ဘာဆုိင္လုိ႔တုန္းကြ။ ငါ့အေမ ဖ်ားတာကၾကာျပီ ဘာ
မွျဖစ္ဘူး...မင္းဓါတ္သားမေကာင္းပဲန႔ဲ ပံုၾကီးလာခ်ဲ႕မေနစမ္းပါနဲ႔ကြာ"။"ငါ..မင္းအတြက္ေျပာေနတာ ညိဳပိန္းရမ
င္းအသိတရားရွိစမ္းပါကြာ။ ဟိုထဲမွာ ဆရာ၀န္ေလးလည္းရွိတယ္.. ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အားနာဖို႔ေကာင္းလ
ည္းလုိ႔ မင္းေတြးၾကည့္စမ္းပါအံုး"။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဆရာ၀န္ေလး အျပင္ထြက္လာျပီး"ငါ့ညီ မင္းအေမ ေနမေကာင္
းေနတာကြာ။ အခုခ်ိန္မွာ မင္း ဒါမ်ိဳးမျဖစ္သင့္ဘူး...က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ မင္း ဆုိးခ်င္သေလာက္ဆုိးလုိ႔ရတယ္။မင္း
အေမကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္ေတြ မလုပ္ပါနဲ႔လား။ အခုခ်ိန္ မေျပာေကာင္း မဆုိေကာ
င္း မင္းအေမ ေသသြားမယ္ဆုိရင္ မင္းစိတ္နဲ႔အပါယ္ကို သြားလိမ့္မယ္"။ "ဆရာ၀န္ေလးကိုအားနာပါတယ္ဗ်ာ....
ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္ကို တရားလာမေဟာနဲ႔ဗ်ာ..က်ဳပ္လုိေကာင္က မုိးေပၚကသိၾကားမင္းၾကီးဆင္းခၽြတ္ရင္ေတာင္ကၽြ
တ္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်...ဟား.....ဟား....ဟား.."ကိုညိဳပိန္းတစ္ေယာက္ အာေလး လွ်ာေလးနဲ႔ ေအာ္
ရယ္ေနပါေတာ့သည္။" ပိုက္ဆံရမလားလုိ႔ အိမ္ျပန္လာတယ္ တရားေဟာမဲ့ဘုန္း ၾကီးဆရာ၀န္နဲ႔ လာေတြ႔ေနေ
သးတယ္။ဖြီ...သြားမယ္၊ကိုယ့္ဟာကို အေၾကြးေသာက္ မူးျပီးအိပ္..ဒါပဲေကာင္းတယ္"ကိုညိဳပိန္းတစ္ေယာက္ယို
င္ထုိးယုိင္ထိုးနဲ႔ ထြက္ခြါသြားပါေတာ့သည္။

"ဆရာ၀န္ေလးေရ အားနာလုိက္သာဗ်ာ...ညိဳပိန္း ဘယ္ေလာက္ဆုိးတယ္ဆုိတာ ဆရာ၀န္ေလးမ်က္ျမင္ပါပဲ
ဗ်ာ။အဲလုိဆုိးလြန္းလုိ႔လည္း မိဘေတြက ထိန္းမနုိင္သိမ္းမနုိင္ျဖစ္ကုန္ၾကတာေပါ့။ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ အရီးခင္မ်က္ေ
စ့ကြယ္ရတာေလ။သူမူးလာတုိင္း ငိုရလြန္းလို႔မ်က္ေစ့ကြယ္သြားရတာဗ်"။ ဆရာ၀န္ေလး စိတ္မေကာင္းတဲ့ၾက
ားကပဲျပံဳးလုိက္မိပါသည္။ သူတုိ႔အေတြးနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ ငိုလြန္းလို႔မ်က္ေစ့ကြယ္သြားသတဲ့ေလ....
"ေရေႏြးရရင္ယူခဲ့ေတာ့ ငေခြးေရ_ အရီးခင္ကိုေဆးထုိးရေအာင္"။အရီးခင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ မ်က္ေစ့ကြယ္
လည္း ငိုေနရတုန္းပါေလ။ဆရာ၀န္ေလးေရွ႕မွာေတာင္ ရူးေၾကာင္၊မူးေၾကာင္ေတြေျပာေနတဲ့ သားမုိက္ေၾကာင့္
ရွက္လည္းရွက္၊ေဒါသလည္းထြက္ျပီးငိုေနရတဲ့အရီးခင္ရယ္ပါ။ "အရီးရယ္ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ ကိုညိဳပိန္း
ကသေဘာေကာင္းမဲ့ပံုပါ။ သူ႔ကိုကၽြန္ေတာ္ျပဳျပင္ေပးပါမယ္ မငိုနဲ႔ေတာ္ေနာ္အရီးခင္" ဆရာ၀န္ေလးနွစ္သိမ့္စ
ကားဆုိလုိိက္ပါတယ္။"ရမယ္မထင္ေတာ့ပါဘူး ဆရာေလးရယ္ သူ႔အတြက္နဲ႔ အေသေတာင္မေျဖာင့္နုိင္ေတာ့
ပါဘူး".အရီးခင္ငိုပါေတာ့သည္။"အရီးခင္ေဆးထုိးမယ္ေနာ္..၀မ္းလ်ားေလးေမွာက္လုိက္"။ဆရာေလးရယ္က်ဳ
ပ္ေၾကာက္လုိက္သာေတာ္"။မနာပါဘူး အရီးခင္ရာ က်ဳပ္တို႔ေတာထဲက ဇီးဆူးစူးသေလာက္ေတာင္မနာဘူး"ကို
ငေခြး၀င္ေျပာလုိက္ပါသည္။"ငေခြးရယ္ မနာဘူးဆုိေပမဲ့လည္း ေၾကာက္သာေပါ့ဟယ္"။ အရီးခင္ စကားေလး
ေျပာေနတုန္း ဆရာ၀န္ေလးေဆးထုိးလုိက္ပါသည္။"ကိုင္း..နာသလားအရီးခင္ ေဆးထုိးျပီးသြားျပီ။ဟယ္..ဟု
တ္သလားဟဲ့ ဒီလို မနာမွန္းသိရင္ ေဆးေခၚထုိးျပီးသာၾကာျပီေတာ္"။"ဘယ္ေလာက္ေလာက္နာသလဲအရီးခင္"
ကိုငေခြးကေမးလုိက္ပါသည္။"မနာပါဘူး ငေခြးရယ္ ရွားဆူး စူးမိတာကမွအဆိပ္ျပင္းလုိ႔နာေသးတယ္" အရီး
ခင္ အဲလိုေျပာလုိ္က္ေတာ့ ဆရာ၀န္ေလးနဲ႔ ကုိေမာင္ေခြးတုိ႔ ရယ္လုိက္ၾကပါသည္။

"ဘာေတြမ်ား သေဘာက်ေနတာလဲငေခြးရ" ဘိုးဇံျပန္ေရာက္လာျပီးေမးလုိက္ပါသည္။"ဒီလုိဘိုးဇံေရ အရီးခင္
က ေဆးထုိးရတာ ရွားဆူး စူးသေလာက္မနာဘူးေျပာလို႔ရယ္ေနၾကတာဗ်"။"ဘုိးဇံျမန္လုိက္တာဗ်ာ"ဆရာ၀န္ေ
လးက ေမးလုိက္ပါသည္။"ျမန္ဆိုဆရာေလးရယ္ က်ဳပ္မနားတမ္းျပန္လာသာကိုးဗ်။ မယ္ခင္ကိုစိတ္မခ်လို႔ေလ..
"ဘိုးဇံျပံဳးစ,စနဲ႔ေျဖလုိက္ပါသည္။"မပူပါနဲ႔ ဘုိးဇံရာ အရီးခင္ကအားနည္းေနလုိ႔ပါ။ အားရွိတဲ့အစားအစာေတြမ်ား
မ်ားေကၽြးဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္ အားေဆးတစ္လံုးနဲ႔ လုိအပ္တဲ့ေဆးေတြကိုထုိးေပးခဲ့တယ္။ အားေဆးလည္း ေပးခဲ့မ
ယ္ပံုမွန္တုိက္ေပါ့ဗ်ာ"။"ေက်းဇူးတင္လုိက္တာဆရာေလးရယ္.. မယ္ခင္က ဆရာေပးတဲ့အသက္ပဲရွိေတာ့တာပါ
ဗ်ာ။ မ်က္ရည္ေလး စမ္းတမ္းစမ္းတမ္းနဲ႔ "ဘုိးဇံေျပာေနပါသည္။"ရပါတယ္ဘုိးဇံရယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ဆရာ၀န္
ေတြဆိုတာ ေနမေကာင္းတဲ့သူေတြကိုကုဖုိ႔ပါဗ်ာ"။"ေအးပါကြယ္...ဆရာ၀န္ေလး က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ
ဗ်ာ"။ဘုိးဇံဆုေတြေပးေနပါသည္။"ဆရာ၀န္ေလး ေဆးဖုိးဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ..."။"ရပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္က
ကုသိုလ္လုပ္တယ္လုိ႔ပဲ သေဘာထားပါ မယူေတာ့ပါဘူး"။ "အားနာလုိက္သာဆရာေလးရယ္.."အရီးခင္မ်က္ရ
ည္ေတြသုတ္ရင္း ေျပာလုိက္ပါသည္။ "ကိုင္း..ဘုိးဇံေရာ၊အရီးခင္ေရာ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္။ သဘက္
ခါမွ ျပန္လာခဲ့မယ္"။"ရပါသယ္ဆရာေလးရယ္ အခုေတာင္သက္သာေနပါျပီ"အရီးခင္ကေျပာလုိက္ပါသည္။ "အ
ရီး ဒီမွာ စားခ်င္ရာ၀ယ္စား ညိဳပိန္းေတာင္းရင္လည္းမေပးနဲ႔..အရီးကအားနည္းေနတာဆုိေတာ့ အစာစားမွအား
ရွိျပီးျမန္ျမန္ေပ်ာက္မွာ"။"ေအးပါ.ငေခြးရယ္ငါမေပးပါဘူး"။"ကိုင္း-ဒါဆုိက်ဳပ္ျပန္မယ္ေနာ္"။"ေအးေအး..ငါ့တူ"။


ညေနေရာက္တာနဲ႔ ေမွာင္လာတာက အရင္နဲ႔မတူ။ မိုးေလးကအံု႔ျပီး ေလက တျဖဴးျဖဴးတုိက္ေနပါတယ္။ အဲဒီ
အခ်ိန္မွာ အာေလး၊ လွ်ာေလးနဲ႔သီခ်င္းေအာ္ဆုိရင္း ကိုညိဳပိန္းတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ကိုျပန္လာပါသည္။
"စိတ္ညစ္လုိ႔အရက္ကိုေသာက္တယ္..အရက္ေသာက္ေတာ့စိတ္သိပ္ညစ္တယ္..အေၾကာင္းရွာေတာ့..ေခါင္း...
..မွာခ်ာခ်ာလည္... ေဟာဒီ..ညိဳပိန္းေခါင္းၾကီးခ်ာခ်ာလည္...တစ္ခုပဲသိတယ္..."။"၀ုတ္..၀ုတ္..၀ုတ္.."
ဒီေခြးက ေသခ်င္လုိ႔ငါ့ကိုေဟာင္ေနတာ.. ငါ -ိုး မေခြး နင္ကဘယ္ေလာက္သတၱိရွိလို႔ ငါ့ကိုလာေဟာင္ေနရတ
ာတုန္းကြ..သတၱိရွိရင္ထြက္ခဲ့စမ္း..ညိဳပိန္းနဲ႔ ျပိဳင္ကိုက္မလားလုိ႔"။"၀ုတ္..၀ုတ္..၀ုတ္..။အူ..၀ူ..အူ....၀ူ"ပါတ္
၀န္းက်င္ကေခြးေတြပါ ၀ုိင္းလာပါသည္။ "ဒီေလာက္ဆိုးတဲ့ေခြး ကိုင္းဟာ...မေကာင္းသူထိပ္.....ေကာင္းသူထိပ္"
ခဲနဲ႔ပစ္လုိက္ပါသည္။"ကိန္...ကိန္...ကိန္...ေ၀ါင္း...ေ၀ါင္း...ေ၀ါင္း.."ေခြးေတြကလည္း က်ားစီး၀ါးစီးနဲ႔ကိုေဟ
ာင္ေနပါတယ္။ကိုညိဳပိန္းတစ္ေယာက္လည္းေခြးေတြနဲ႔ဖက္ျပီးရန္ျဖစ္ေနပါသည္။ မူးလာရင္အရူးနဲ႔တူတူပဲဆုိတာ ဒါပဲျဖစ္ပါ
လိမ့္မည္။

"ကုိေမာင္ဇံ လုပ္ပါအံုး အဲဒါေတာ႔သားညိဳပိန္း မူးျပီးျပန္လာသာ သြားေခၚပါ ကိုေမာင္ဇံရဲ့.ဟီး.ဟီး..ဟီး"။"ေအး
ပါဟာ ငိုမေနပါနဲ႔မယ္ခင္ရာ ဒီလိုခ်ိန္ ေခြးေတြေဟာင္ေနျပီဆုိကတည္းက နင့္သားျပန္လာျပီဆုိတာသိျပီးသား"။
"အင္းပါေတာ္...ျမန္ျမန္သြားေခၚေခ်ပါ၊ ၾကာရင္ပါတ္၀န္းက်င္က မ်က္မုန္းက်ိဳးျပီးသတ္ၾကလိမ့္မယ္"။ "ေဟ့..ဒီရြာ
ထဲက မိုက္တဲ့ေခြး ထြက္ခဲ့ကြ ညိဳပိန္းနဲ႔ ယွဥ္ကိုယ္မယ္လုိ႔..ဟား..ဟား..ဟား...ဘယ္ေခြးမွ ထြက္မလာရဲေတ
ာ့ဘူးလား၊ ညိဳပိန္းကို မယွဥ္ရဲၾကေတာ့ဘူးလား။ ထြက္ခဲ့ပါ ဘယ္ေခြးမွကို လူမထင္ဘူး၊ ဘယ္လူမွလည္း ေခြးမ
ထင္ဘူး...ညိဳပိန္းကြ-တစ္ရြာလံုးမွာ တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္...မုိက္တဲ့သူထြက္ခဲ့ကြ"ပါတ္၀န္းက်င္ကို ညိဳပိန္း စိမ္
ေခၚေနပါသည္။ "ေဟ့ေကာင္...ညိဳပိန္း"ဘိုးဇံ လွမ္းေခၚလုိက္ပါသည္။ "အဲဒါဘယ္သူလဲကြ..မိုက္လို႔ ငါ့နာမည္
ကိုေခၚတာလား...သတၱိရွိရင္ ညိဳပိန္းနားေရာက္ေအာင္လာစမ္းပါ...ညိဳပိန္းနဲ႔ေတြ႕မယ္"။ အေဖကုိ စိမ္ေခၚေန
တဲ့ သားအလိမၼာတုံး ကုိညိဳပိန္းေပါ့ဗ်ာ။"ေဟ့ေကာင္..ငါမင္းအေဖ..ငဇံကြ.. ငဇံ သိရဲ့လား။ အေဖ..အေဖမွန္း
မသိ၊ မိဘ..မိဘမွန္းမသိ။ ငါတုိ႔မရွိေတာ့ရင္ မင္းေတာ့ဒုကၡလွလွၾကီးေတြ႔မယ ္ညိဳပိန္းရ.."ဘုိးဇံ သားျဖစ္သူကုိ
ဂရုနာသက္စြာေျပာရင္း အနားသို႔ကပ္လာပါသည္။"ဟယ္.....ညိဳပိန္း...ငါ့သားေလး..ထမင္းဆာလာျပီလား။အ
ေမထမင္းခူးေကၽြးမယ္ အိမ္ကိုျပန္ရေအာင္ေနာ္...ငါ့သားကလိမၼာတယ္"။ "အေမလိမ္တယ္..ေန႔လည္တုန္းကပုိ
က္ဆံေပးရမွာဆုိးေတာ့ ေနမေကာင္းဘူးတဲ့။ အခုေတာ့ ေမွာင္နဲ႔မည္းမည္းတည္းမွာေတာင္ သြားလာ၊ ေနေသး
တယ္။ ဒါနဲ႔မ်ား လူမမာတဲ့ ဘယ္လုိယံုရမွာလဲ ေဒၚခင္ရ ေျပာပါအံုးဗ်"။ ကိုညိဳပိန္းလူစိတ္ေပ်ာက္ေနျပီဆုိတာေတာ့
အေသအခ်ာပင္။ "မုိက္ရုိင္းလုိက္တာ လူကေမြးတဲ့ေခြး..မင္းကိုစိတ္ပူလုိ႔၊ စိတ္မခ်လုိ႔ မင္းအေမလုိက္လာတာကြ
သိရဲ့လား.. ကိုဖိုးေဆာင္တစ္ေယာက္ နားမခံသာ၍ ေျပာလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ "မင္းက ဘာဆုိင္လို႔ ၀င္ေျပာ
ရတာတုန္း။ ငါ့အေမ ငါေျပာခ်င္ရင္ေျပာမယ္၊ ရုိက္ခ်င္ရင္ရုိက္မယ္ မင္းတုိ႔အပူတစ္ျပားသားမွမရွိဘူး"။ ကုိညိဳ
ပိန္းတစ္ေယာက္ ပါတ္၀န္းက်င္ကို ရမ္းလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ "ေအး...မင္းတို႔မိသားစုခ်င္းဆိုေပမဲ့ မင္းလုပ္ေန
တဲ့ပံုေတြက မဟုတ္လုိ႔၀င္ေျပာေနတာညိဳပိန္းရ"။ "ေတာ္ပါေတာ့ ဖိုးေဆာင္ရယ္..အရီးခင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္..
အရီးခင္ကို သနားရင္မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ကြယ္။ အရီးခင္တို႔ကိုယ့္၀ဋ္ေၾကြးနဲ႔ကိုရွိပါေစေတာ့...ဟီး..ဟီး..ဟီး"။အ
ရီးခင္တစ္ေယာက္ ငိုရင္းတက္သြားပါသည္။ "အရီးခင္..သတိထားပါဗ်ာ..ဒီလုိျဖစ္မယ္မွန္းသိရင္ အရီးခင္လို
က္ပို႔ခုိင္းကတည္းက က်ဳပ္လုိက္မပို႔ပါဘူးဗ်ာ.."။ အရီးခင္ရဲ့ေတာင္ေ၀ွးကိုဆြဲျပီးလုိက္ပုိ႔သူ ကိုထြန္းေရႊတစ္ေယာက္
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီးေအာ္ေနပါသည္။

"အခုလုိျဖစ္ရတာ က်ဳပ္သနားတတ္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္တာဗ်...။ က်ဳပ္အသံုးမက်တာပါဗ်ာ...။
က်ဳပ္သနားမိတာက်ဳပ္အလြန္လားဗ်ာ..စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါအံုး"။" ေတာ့သားမွန္းသိရင္ သြားေတာ့ေလ ကိုေမ
ာင္ဇံရဲ့ ဘာလုပ္ေနသာတုန္းေတာ့"။ "ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ကြာ ေခြးေလာက္ေတာင္ အသံုးမက်တဲ့ေကာင္၊ အသိဥာဏ္မ
ရွိတဲ့အေကာင္ သူမ်ားသတ္လုိ႔ေသေသ၊ ေၾကေၾကပစ္ထားလုိက္စမ္းပါ မယ္ခင္ရာ။ သူရွိေနေတာ့ ငါတုိ႔လင္မယား
နွစ္ေယာက္ အခုလုိပူေနရ၊စိတ္ဆင္းရဲေနရတာပဲရွိတယ္ေလ။ ေသသြားရင္ တစ္လမ္းပဲလြမ္းရမွာမယ္ခင္ရ."။ အို
..ကိုေမာင္ဇံကလည္း ဘယ္ေလာက္ပဲဆုိးဆုိးေတာ္ က်ဳပ္က ၀မ္းနဲ႔လြယ္ျပီး ေမြးထားရတဲ့ သားပါေတာ့..ဟီး.ဟီ
း..ဟီး..ဟီး.."။"ငါလည္း ငါ့သား ငါခ်စ္ပါတယ္..မခ်စ္လုိ႔ေျပာေနတာမွ မဟုတ္တာ ငါၾကာေတာ့ရွက္ေနျပီဟ။
ပါတ္၀န္းက်င္ကို မ်က္နွာေတာင္ မျပရဲေတာ့ဘူး"။ "အဲဒါေတြေနာက္ထားပါ ကိုေမာင္ဇံရယ္ ေခြးျဖစ္မွေတာ ့မစင္ေ
ၾကာက္ေနလုိ႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလေတာ္။ သြားပါကိုေမာင္ဇံရယ္...က်ဳပ္မ်က္စိသာျမင္ရင္ သြားျပီးလုိ ႔ၾကာလွျပီ
..က်ဳပ္မျမင္လို႔ ခယျပီးခိုင္းေနရတာ..ေတာ့ကို"။ကိုင္း..ငါသြားေခၚေခ်မယ္..မင္းျငိမ္ျငိမ္ေလး ထုိင္ျပီးေစာင့္ေန
ငိုမေနနဲ႔ ေနေကာင္းတာမဟုတ္ပဲနဲ႔"။ "အင္း..ဒါဆုိသြားေတာ့ေတာ္..။ ၾကာလုိက္တာဟယ္..သြားေခၚတဲ့သူပါမ်ာ
းထပ္ျပီးမူးေနသလား မသိပါဘူး။ ငါရင္ေတြပူလုိ႔ေသေတာ့မယ္ေနာ္.. အရပ္ကတို႔ေရ..ေဟာဒီဒုကၡိတမ မယ္ခင္
ကိုေလ_ ညိဳပိန္းရွိတဲ့ဆီလုိက္ပို႔ၾကပါေတာ့..ဟီး..ဟီး..ဟီး.."။ပါတ္၀န္းက်င္က ကိုညိဳပိန္းကိုအျမင္ကတ္ေတာ့
တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္။"အမေလး...မယ္ခင္ကိုေလ..သနားမဲ့သူမရွိၾကေတာ့ဘူးလား...။လာၾကပါေတာ့ တြဲျပီးပို႔ေ
ပးၾကပါေတာ့"။"၀ုန္း..ခ်လြင္..လြင္.."အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရီးခင္တုိ႔အိမ္က အသံေတြထြက္ေပၚလာပါသည္။"အမေ
ေလး မယ္ခင္ရဲ့ ညီး၀ဋ္ေၾကြးေတြမကုန္ေသးဘူးလား..ညီးဆုိတဲ့ေကာင္မၾကီးေသမွေအးမွာဟဲ့"..အရီးခင္တစ္ေ
ယာက္ ငုိေၾကြးရင္းေအာ္ေနပါေတာ့သည္။"ဟာ...အရီးခင္..ဘယ္နားနာသြားေသးလဲ.."။"မင္းဘယ္သူတုန္း."။
"က်ဳပ္ထြန္းေရႊပါအရီးခင္ရယ္"။"ေၾသာ္..ေအးထြန္းေရႊ..ငါ့ကိုလိုက္ပို႔စမ္းပါကြယ္"။"အရီးခင္ကလည္း ဘိုးဇံသြား
ေခၚေနျပီပဲ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ အရီးခင္က မျမင္မစမ္းနဲ႔ေလ"။"ရပါသယ္ ထြန္းေရႊရယ္ ငါ့ကိုလုိက္ပို႔ေနာ္.နင္လုိက္မ
ပို႔ဘူးဆုိရင္လည္း ငါ့ဟာငါ အသံၾကားတဲ့ဆီမွန္းသြားေတာ့မယ္ ငါ့ေတာင္ေ၀ွးေလးသာယူေပးပါကြယ္"။ အဲဒီလိုေ
ျပာျပန္ေတာ့လည္း ကိုထြန္းေရႊသနားသြားျပီးလုိက္ပို႔လုိက္ပါသည္။"အျဖစ္ကေတာ့ အဲဒါပါပဲဗ်ာ.. အခုေတာ့က်ဳပ္
ပေယာဂေတာင္ မကင္းသလုိခံစားရတယ္"။ ကိုထြန္းေရႊတစ္ေယာက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီးတတြတ္တြတ္ေျပာေန
ပါသည္။

"ဟဲ့..ထြန္းေရႊ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႔ေတာ့ အရီးခင္သတိျပန္ရလာျပီ"..ပါတ္၀န္းက်င္ကေျပးလာျပီး အကူအညီ
ေပးတဲ့ ေဒၚ၀ုိင္းတင္ကေျပာလုိက္ပါသည္။"ကိုင္း..ညိဳပိန္း..နင္လည္းေနာက္ဆုိ ဒီေလာက္မဆိုးနဲ႔ေတာ့ နင့္အေ
မ နင့္အတြက္နဲ႔ အခုလုိျဖစ္တာနင္ျမင္တယ္ေနာ္..."ေဒၚလံုးတင္ေနာက္သို႔လွည့္မၾကည့္ပဲေျပာေနပါသည္။ "ဟဲ့
လံုးတင္ နင္ေျပာမေနနဲ႔ ေဒ၀ဒတ္လိုေျမျမိဳမဲ့အေကာင္က ဘယ္ခ်ိန္ကထြက္သြားမွန္းမသိဘူး မရွိေတာ့ဘူး"။ အဲ
ဒီလုိေျပာလုိက္မွ ေဒၚလံုးတင္တစ္ေယာက္ ညိဳပိန္းမရွိေတာ့တာကိုသိလုိက္တာပါ။ "ကိုင္း ထြန္းေရႊ အရီးခင္ကို
မ,အိမ္ကိုလုိက္ပို႔ရေအာင္"။"ဟုတ္..ေဒၚၾကီးလံုးတင္"။သူတို႔ေတြအိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ညိဳပိန္းတစ္ေယာက္ပိုးလိုး
ပက္လက္နဲ႔ အိပ္ေတာင္ေပ်ာ္ေနျပီေလ။"ေၾသာ္...တယ္ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းပါလား။ သားဆုိး၊ သမီးဆိုး၊ အေမြခံ
ဆုိးေတြနဲ႔ ေတြ႔ရရင္ေတာ့ဒီလုိၾကည့္ပဲေနမွာပါ"။ေဒၚလံုးတင္တစ္ေယာက္ညိဳပိန္းကိုၾကည့္ျပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနပါ
သည္။ "ကိုင္း...လံုးတင္တုိ႔၊ ထြန္းေရႊတို႔၊ဖုိးေဆာင္တို႔၊အားလံုးကို ဘုိးဇံ ေက်းဇူးတင္ပါသယ္ကြာ"။"ရပါသယ္
ဘိုးဇံရယ္ တစ္ရြာထဲသားခ်င္းေတြပဲ.... က်ဳပ္တုိ႔ျပန္ျပီေနာ္..."။“ေအး..ေအး..ေအး”။

"အေမ..က်ဳပ္ခ်မ္းလုိက္သာဗ်ာ...က်ဳပ္ကိုေစာင္ျခံဳေပးပါ။ ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း.."။"ကုိေမာင္ဇံ ေတာ့သ
ား ညိဳပိန္းဖ်ားေနျပီထင္တယ္ေတာ့ ထၾကည့္ပါအံုး"။ "ဟုတ္ကလား..ငါေန႔ခင္းက ဆရာ၀န္သြားပင့္ထားသာဆို
ေတာ့ ပင္ပန္းျပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားသာ"။"ဟင္း..ဟင္း...ဟင္း..အေဖ၊အေမ က်ဳပ္ေနမေကာင္းဘူးဗ်။က်ဳပ္ကိုေဆ
းတုိက္က်ပါဗ်ာ။က်ဳပ္ကိုပစ္မထားက်ပါန႔ဲဗ်ာ"။" ဟုတ္တယ္..မယ္ခင္ရဲ့ မင္းသားအေအးပတ္ျပီး ဖ်ားတာျဖစ္မယ္
ပါးစပ္ကလည္း ျငီးေနလုိက္တာ"ဘုိးဇံတစ္ေယာက္ ေျပာေျပာဆုိဆုိ သူ႔သားအိပ္ေနတဲ့ ေနရာသို႔ ထသြားလုိက္
ပါသည္။ ဘိုးဇံလက္ကေလးနဲ႔နဖူးကိုညင္ညင္သာသာေလး စမ္းလုိက္ျပီး..."ဟာ..ကုိယ္ေတြပူေနတာ ျခစ္ျခစ္
ေတာက္ပါလား။မျဖစ္ဘူး ေဆးတုိက္မွရမယ္။ မယ္ခင္ နင့္အခိုးထုတ္ေဆးဘယ္မွာတုန္း ညိဳပိန္းဖ်ားေနျပီဟ"။
"ေခါင္းရင္းမွာ ဗူးေလးနဲ႔ထည့္ထားသယ္ ကိုေမာင္ဇံ"။"ေအးေအး..ေတြ႔ျပီဟ-ငါေရေႏြးအိုးတည္လုိက္ပါအံုးမယ္
ဟာ"။ ဘိုးဇံတစ္ေယာက္ အေမွာင္ထဲမွာ မီးခြက္ေလးထြန္းျပီး ေရေႏြးအိုးတည္လိုက္ပါသည္။ ေရေႏြးအုိးပြက္ေ
တာ့ေဆးေလးကိုေဖ်ာ္ျပီး.."ညိဳပိန္း ေဆးေသာက္ရေအာင္ထ"။ညိဳပိန္း ျပဴးတူးပ်ာတာျဖင့္ ဘိုးဇံကိုၾကည့္ေနလို
က္ပါသည္။"က်ဳပ္ကဘာျဖစ္လုိ႔ ေဆးေသာက္ရမွာလဲဗ်။ က်ဳပ္ဒီေလာက္ကေလး ဖ်ားတာနဲ႔ေသမသြားနုိင္ဘူး..
အိပ္ေရးပ်က္သယ္ဗ်ာသြားေတာ့"အေဖျဖစ္သူကို နွင္ထုတ္လုိက္ပါသည္။ အိပ္ယာထဲကေန ညိဳပိန္းတို႔ သားအ
ဖေျပာေနတဲ့စကားသံေတြကို အရီးခင္တစ္ေယာက္ အတိုင္းသားၾကားေနရပါတယ္။ ေျပာလို႔မရတဲ့အဆံုးမွာေတာ့
ဘိုးဇံ ေဆးခြက္ကေလးကို ထားျပီး အရီးခင္ဆီျပန္လာပါသည္။ "ကိုေမာင္ဇံရယ္ ညိဳပိန္းကို စိတ္မဆိုးလုိက္
ပါနဲ႔ေတာ္။ေနမေကာင္းတဲ့သူဆုိသာ အဲဒီလုိပဲ..ဘယ္သူ႔ကိုမွအလုိက်တာမဟုတ္ဘူး"။"ငါ့သိပါသယ္မယ္ခင္ရာ။
ဒါေပမဲ့ ငါစဥ္းစားမိသယ္ မင္းေရာ ငါေရာေသတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ရင္ ဒီေကာင္ေတာ့ဘယ္လိုေနရွာမလဲ.ငါေတြးျပီး
စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသယ္ဟာ"။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ လင္မယားနွစ္ေယာက္ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ျပီး အေတြးကိုယ္စီ
ျဖင့္ေဆးလိပ္ေသာက္ေနၾကပါေတာ့သည္။

"ေဟ့..ထြန္းေရႊ..ဘိုးဇံဆံုးလုိ႔တဲ့..နင္သိျပီးျပီလား"။"ဟာ..ဟုတ္ရဲ့လား ေဒၚၾကီးတုတ္ရာ ညတုန္းကမွညိဳပိန္းမူး
တဲ့ဆီမွာ သူေရာ ၊သူမိန္းမေရာဗ်"။" ေအးဟုတ္သယ္ဟဲ့..ညတုန္းကအေကာင္းတဲ့အခုမနက္ထမွ မူးသယ၊္ မူးသ
ယ္ဆုိျပီးလဲသြားသာ အသက္ပါသြားသာတဲ့"။ "ေၾသာ္...ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္၊ ေကြးေသာက္လက္မဆန႔္မွီ၊ ဆန႔္ေသ
ာလက္မေကြးမွီတဲ့ သခၤါရတရားၾကီးမ်ား သံေ၀ဂရဖုိ႔ေကာင္းလုိက္သာဗ်ာ"။ "ဟုတ္ပါ႔ဟယ္..ကိုင္း..ကိုင္း..ငါတို႔
အသုဘအိမ္သြားရေအာင္"။ "အရီးခင္..ဘိုးဇံက ဘယ္လိုျဖစ္သာတုန္း။ မေျပာတတ္ပါဘူးကြယ္..မူးသယ္ မူးသ
ယ္နဲ႔ေျပာျပီး လဲသြားသာ..အသက္ပါသြားသယ္ေလ"။ အားသုဘရႈတဲ့သူ ရပ္နီး၊ ရပ္ေ၀းမွ မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း
ရြာထဲကလူေတြက ဧည့္ခံက်ပါတယ္။ ကိုညိဳပိန္းကေတာ့ အေဖတစ္ေယာက္လံုး ေသတာေတာင္ ဘာမွ မျဖစ္ပဲ
ထန္းရည္ေတာင္ သြားေသာက္လုိက္ပါေသးတယ္။ ခဏေနေတာ့ ထန္းရည္ေလးမူးျပီး ျပန္လာပါသည္။ "အရီး
ခင္..အရီးခင္သားကေတာ့ အေဖတစ္ေယာက္လံုး ေသသာေတာင္ ထန္းရည္ေသာက္ျပီးျပန္လာသယ္.." ကိုထြ
န္းေရႊ ကပ္ျပီးေျပာလုိက္ပါသည္။ "အမေလး...ကိုေမာင္ဇံရဲ့_ေတာ္ကေတာ့၀ဋ္ကၽြတ္သြားျပီေပါ့..။ က်ဳပ္လုိဒုကၡိ
တမၾကီးကိုက် ေသမင္းကလည္း မေခၚဘူးေတာ့။ က်ဳပ္ကို..ေတာ့သား လူလိမၼာၾကီးနဲ႔ ထားသြားျပီလားေတာ့
.ေဟာ့..ေဟာ."။"ဗ်ိဳ႕အေမ ငိုမေနနဲ႔ဗ်ာ..ၾကက္သေရမရွိဘူး..ေသတဲ့သူကေသေတာင္သြားျပီဗ်။ က်ဳပ္ေတာင္
ဘာမွမျဖစ္ဘူး"။ ပရိတ္သတ္ေတြ အားလံုးကေတာ့ ကိုညိဳပိန္းကို မ်က္လံုးေပါင္းစံုနဲ႔ ၾကည့္ၾကပါသည္။ (မေက်
နပ္ျခင္း ၊အလုိက္မသိျခင္း၊ မိဘေတြကိုလုပ္မေကၽြးေလျခင္း၊ ေနာင္တမရျခင္း) ဆုိတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ေပါ့။ "ညိဳ
ပိန္းရယ္မင္းအစား အေမ ရင္ေလးလွပါရဲ့ကြယ္..ရင္ေလးလွပါရဲ့..ဟီး..ဟီး...ဟီး."။အရီးခင္ ငိုရင္းတက္သြ
ားပါသည္။"ဟ..လုပ္ၾကပါဟ..မယ္ခင္ တက္သြားျပီး..နွိပ္ၾကပါဟ..ေျခမခ်ိဳးက်ပါဟ"တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔
ဆူညံေနပါေတာ့သည္။"ကိုင္း.ကိုင္း.ဘုန္းၾကီးေတြၾကြလာျပီ အသုဘခ်မယ္.."။"တေ၀..ေ၀..ေ၀...တေ၀..
ေ၀..ေ၀.."။"ေဟ့ညိဳပိန္းလုပ္ေလကြာ မင္းအေဖ ေနာက္ဆံုးခရီးကိုလုိက္မပုိ႔ဘူးလား"ကိုဖိုးေဆာင္ေမးလုိက္ပါသ
ည္။"မပို႔ဘူးဗ်ာ..ေသတဲ့သူကေသေတာင္သြားျပီ.."။"မင္းအဲလုိမေျပာနဲ႔ေလ..အခုေသတာမင္းအေဖေလ."။"နား
ျငီးသယ္ဗ်ာ..ပို႔မယ္"။ အေလာင္းစင္ကိုထမ္းျပီးထုတ္ေတာ့" အမေလး ကိုေမာင္ဇံရဲ့ သြားေလနွင့္အံုးေတာ့ေတာ္။
က်ဳပ္လည္း ေနာက္ကေနလုိက္လာမွာပါေတာ့။ ေတာ့သား လူလိမၼာၾကီးကေတာ့ေလ ေတာ္... ေသတာေတာင္
ထန္းရည္ေလးတျမျမနဲ႔ေတာ့...ဟီး..ဟီး..ဟီး"အရီးခင္ငိုရင္းလုိက္လာပါသည္။

"ကိုင္း_ ဒီေန႔အသုဘရႈလုိက္လာတဲ့ဒကာ၊ဒကာမေတြအားလံုး ဘုန္းဘုန္းေျပာခ်င္တယ္။ လူ႔ဘ၀ဆုိတာမတည္
ျမဲေပဘူး၊ ခႏၶာကိုယ္ၾကီး ရွိေနသမွ်ေတာ့ အုိရတယ္၊ နာရတယ္၊ ေသၾကရတယ္။ အဲဒီေတာ့ မေသခင္စပ္ၾကား
မွာ ေနာင္ဘ၀ကူးေကာင္းေအာင္ လွဴၾက၊တန္းၾက ၊၀ိပႆနာအလုပ္ကိုလုပ္ၾကကြယ္။ အခုလို အသုဘရႈလိုက္
လာၾကတာ ေကာင္းတယ္ကြဲ႔။ ဘာလို႔လည္းဆုိေတာ့ အဆုိရွိေပတယ္ေလ မသာတစ္ေခါက္၊ ေက်ာင္းဆယ္ေ
ခါက္တဲ့။ တင္းပါ့ဘုရား..။ ၀ိပႆနာအလုပ္ေတြမလုပ္ေသးသ၍ကေတာ့ သံသရာလည္ေပအံုးမေပါ့ ဒကာတို႔
ရယ္။"မွန္ပါဘုရား"။"ကိုင္း..ကိုင္း..လုိက္ဆုိၾက...။"ကိုင္း..ဒကာေလးေမာင္ညိဳပိန္းေရစက္ခ်မယ္ေလ.။
"တင္းပါ့ဘုရား"။(အားလံုးဘိုးဇံနဲ႔တြကၾကားၾကားသမွ်အမွ်.အမွ်..အမွ်.သာဓု၊သာဓု၊သာဓု")၃။ဘုန္းၾကီးေတြ
လည္းေက်ာင္းျပန္ၾကြ၊ ပရိတ္သတ္ေတြအားလံုးလည္းျပန္ကုန္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ အိမ္လည္းေရာက္ေရာ အရီးခင္
ခမ်ာ တစ္ေယာက္ထဲေတြးခ်င္ရာေတြး၊ ေဆြးခ်င္ရာေဆြးေနပါေတာ့တယ္။ ကိုညိဳပိန္းကေတာ့ အသုဘပို႔ျပန္
လာကတည္းက ထန္းရည္ဆုိင္ကို တန္းသြားပါတယ္။

"ဟ.ညိဳပိန္း..မင္းက မင္းအေဖေသသာေတာင္ ထန္းရည္လာေသာက္ေသးသယ္ ဟုတ္လား။မင္းအေမအို
မုဆိုးမၾကီးတစ္ေယာက္တည္း ျပစ္မထားပါနဲ႔ကြာ။ အရီးခင္ခမ်ာ မ်က္ေစ့ကလည္း ကြယ္ေနေသးသာေလ"။
အရက္သမားအခ်င္းခ်င္း ဘူ-ဘူခ်င္းတစ္လုပ္ေနက်ျခင္းပါ။ ကိုညိဳပိန္းကေတာ့ အေမ့ဆီလည္းမျပန္၊ ျပန္ျပ
န္ေတာ့လည္း အေမ့အိမ္က ရွိစုမဲ့စု ပစၥည္းေတြကိုေပါင္ျပီး၊ေရာင္းျပီးထန္းရည္ေသာက္ ။ မိခင္ၾကီးကေတာ့
ငိုရံုမွတစ္ပါးအျခားမရွိျပီေပါ့။ ရပ္ရြာထဲက သနားလုိ႔အရီးခင္ကို ေကၽြးေမြးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ ထားေပမဲ့လည္း
ဘိုးဇံဆံုးျပီး နွစ္လေလာက္ေနေတာ ့အရီးခင္တစ္ေယာက္လည္းဆံုးသြားျပန္ပါတယ္။ ကိုညိဳပိန္းကေတာ့အ
ေမေသလည္းဂရုမစိုက္" မေနခ်င္လုိ႔ေသ၊ေသက်ဟာ။အခုဆုိ ပိုေတာင္ေကာင္းေသးတယ္ ငါ့အိမ္မွာငါတစ္
ေယာက္တည္း အေဖလည္းေသ၊အေမလည္းေသ ေကာင္းတယ္.. ေရာင္းခ်င္ရာေရာင္း၊ေပါင္ခ်င္ရာေပါင္ျပီး
ထန္းရည္ေသာက္ ဘယ္ေလာက္အဆင္ေျပထားလဲ။ညိဳပိန္းေရ မင္းဒီေန႔ကစျပီး အိမ္ၾကီးရွင္ျဖစ္ျပီကြ...ဟ
ဟ.ဟ..ဟ.."။ ကိုညိဳပိန္းတစ္ေယာက္ အဲလိုေတြေသာက္ပါမ်ားေတာ့ အိမ္ၾကီးကလည္း ဟန္သာရွိေတာ့
တယ္..အဆံမရွိေတာ့ဘူးေပါ့။ ကိုညိဳပိန္းတစ္ေယာက္လည္း ဆံပင္စုတ္ဖြား၊ဖုတ္ဆိတ္က်င္ဆြယ္ေတြနဲ႔တက
ယ့္အရူးၾကီးတစ္ေယာက္လုိပါပဲ။ မိဘကိုေစာ္ကားခဲ့တဲ့ သားမုိက္၊ မိဘေတြကို မိဘလုိ႔မသတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ သား
မုိက္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အရူးၾကီးတစ္ေယာက္လုိပါပဲ။ ေနာင္တမလြန္ကိုလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္ရင္ေတာ့ ကိုညိဳ
ပိန္းရဲ့ဘ၀မစဥ္းစားရဲစရာပါ။(အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုညိဳပိန္းတစ္ေယာက္ ၀ဋ္လည္တာေတြ ဘာေတြမရွိေသး

ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သံသရာမွာေတာ့ မလြဲဧကန္ခံရမွာပါ။ ေရွာင္ေျပးလုိ႔မရဘူးဆုိတာ က်ိန္းေသပါတယ္ဗ်ာ။)

မိဘေတြေသကုန္တာေတာင္မွ ေနာင္တမရတဲ့သားမုိက္ ေပါ့ဗ်ာ။ ေနပူကုန္းရြာ
ေလးမွာေတာ့ေနာင္တမရတဲ့သားမုိက္ညိဳပိန္းရဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္ပဲေပါ့ဗ်ာ။(picture from google)
 (ဒီေနာင္တမရတဲ့သားမုိက္ဇာတ္လမ္းကိုေရးသားရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ သား၊သမီး
ေတြကိုအလုိမလုိက္ဖို႔၊သားဆုိး၊ သမီးဆိုးေတြမျဖစ္ေစဖုိ႔နွင့္မိဘကအဆံုးမအပဲ့ျပင္မရွိတဲ့
အခါေတြမွာ၊ဆံုးမမႈေတြမွားယြင္းတဲ့အခါေတြမွာ ကိုညိဳပိန္းလို သားဆုိးတစ္ေယာက္ျဖစ္
လာနုိင္ပါတယ္။အဲလုိသား၊သမီးေတြဆိုးလာတဲ့အခါမွာ မိဘကိုမိဘမွန္းမသိ၊ဆရာသမား
ကိုဆရာသမားမွန္းမသိပဲ ေစာ္ကားတတ္ၾကပါတယ္။အဲလိုမ်ိဳးေစာ္ကားမိတဲ့အခါမွာအဲ
ဒီေစာ္ကားတဲ့လူဟာ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုးမေကာင္းမႈေတြနဲ႔ၾကည့္ပဲသြားရပါလိမ့္မ

ယ္။အဲဒါေၾကာင့္ကိုညိဳပိန္းလို မမုိက္ရုိင္းမိၾကေစဖို႔၊ မိဘကိုမိဘမွန္းသိေစဖုိ႔ရည္ရြယ္

ခ်က္နဲ႔ေရးသားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။)
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ေရးသားခ်က္မ်ားအဓိပၸါယ္မေပၚလြင္ခဲ့ပါက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ညံဖ်င္းမႈသာျဖစ္
ပါေၾကာင္း ၀န္ခံအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

(စာဖတ္သူရဲ့ ရင္ထဲကလာတဲ့ စကားေလးေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္)

အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္......

ရာဇာ(ေက်းေတာသားေလး)

8.3.2011