ဇင္ေအာင္ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖျပီးသြားေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေလးျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က
ေတာင္သူသိမ္းတဲ့ျပီးတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ အလုပ္လည္းမရွိဘူးေလ။မိသားစုေတြ ထမင္းစားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့
ဇင္ေမာင္က ေတာင္းဆုိပါေတာ့သည္။“ အေဖ အခုဆို ဇင္ေအာင္လည္း စာေမးပြဲျပီးသြားျပီ အိမ္မွာအ
လုပ္ကလည္းသိမ္းတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္ျမိဳ႕သြားျပီးအလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္အေဖရာ။ ဟာ..မျဖစ္ပါဘူး
ငါ့သားရာ အေဖတို႔စိတ္မခ်ပါဘူး။ ဟုတ္ပါတယ္ ငါ့သားရယ္ အေမလည္းစိတ္မခ်ဘူး မသြားပါနဲ့ေနာ္”
။ဇင္ေမာင္က အတင္းေတာင္းဆုိေတာ့ မိဘေတြလည္း ခြင့္ျပဳလုိက္ရတာေပါ့။ ဇင္ေအာင္ ျမိဳ႕ကိုေရာ
က္ေတာ့ အသိဆီမွာ အလုပ္ရတယ္။ မိဘေတြဆီကို ပိုက္ဆံလွမ္းလွမ္းကန္ေတာ့တာေပါ့။ မိဘေတြမွ
ာလည္း သားကိုလြမ္းေတာ့ စာေလးေရးပို႔လုိက္၊ အစားအေသာက္ေလးေတြလူၾကံဳပို႔လုိက္နဲ႔မၾကာခဏ
လုပ္ေနပါတယ္။အဲဒီနွစ္မွာပဲ ဇင္ေအာင္စာေမးပြဲေအာင္ပါတယ္။ “ဦးမင္းကို ဇင္ေအာင္စာေမးပြဲေအာင္
တာကို ဂုဏ္ယူလုိ႔မဆံုး ၾကြားလို႔မဆံုးေတာ့ အေပ်ာ္ၾကီးေးပ်ာ္ေနတာေပါ”့။ ဇင္ေအာင္ စာေမးပြဲေအာင္
တယ္ဆုိတာ သိေတာ့ ၊ဇင္ေမာင္က အ၀တ္အစားေတြ လုိအပ္မဲ့ပစၥည္းေလးေတြ၀ယ္ျပီး လူၾကံဳပို႔လုိက္
ပါတယ္။ ဇင္ေအာင္ကေတာ့ တကၠသိုလ္ဆက္တက္တဲ့အခါမွာ လိုတဲ့ေငြက အိမ္ကပို႔ေပးလုိက္၊ ဇင္
ေမာင္ကပုိ႔ေပးလုိက္နဲ႔ အဆင္ေျပေနပါတယ္။
တစ္ရက္မွာေတာ့ ဇင္ေမာင္လုပ္တဲ့ အလုပ္ပိုင္ရွင္က ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။ “ဟဲလုိ ဦးမင္းကိုလား..
ဟုတ္ပါတယ္..အခုေျပာေနတာ ဘယ္သူပါလဲ။ ဇင္ေမာင္ အလုပ္ရွင္ပါ..။ဘာအေၾကာင္းထူးမ်ားရွိ
လုိ႔ပါလဲ ။ ဇင္ေမာင္ မိန္းမခိုးသြားလုိ႔ဗ်။ဗ်ာ...။ ဟုတ္တယ္ ခင္ဗ်ားသားက အရမ္းအားနာတတ္တာ
ပဲဗ်။ အခုသူခိုးသြားတဲ့ေကာင္မေလးက အေဖ၊ အေမလည္း မရွိဘူး။ သူ႔မိဘရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေ
မြးစားထားတာလုိ႔ေျပာတာပဲ။ အခု အဲဒီမိဘေတြကလည္း သူ႔ကိုသိပ္ဂရုမစိုက္လုိ႔တဲ့။ သူ႔အသိအိမ္
မွာလာေနျပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အလုပ္နားမွာပဲ ကြမ္းယာလာေရာင္းေနတာ။ အဲဒါ ခင္ဗ်ားသားနဲ႔ေတြ႕
တာပဲ။ ဇင္ေမာင္သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာတာကေတာ့ အဲဒီေကာင္မေလးက အားကိုးရွာေနတာတဲ့။ အ
ခုခင္ဗ်ားသားက အားနာတတ္ေတာ့ပါသြားတာေနမွာေပါ့ဗ်ာ။ ဦးမင္းကို ဖုန္းလြတ္က်သြားပါတယ္။
တင္ၾကည္ေရ ေဟာဒီမွာ ညီးေယာက္်ားဖုန္းေျပာရင္း မူးလဲသြားလို႔လာေခၚပါအံုး”။ ေဒၚတင္ၾကည္နဲ႔
သြဲ႔သြဲ႔တုိ႔ေျပးထြက္လာျပီး ေခၚၾကပါသည္။ “မအိငါဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဖုန္းဖိုးျပီးမွသြဲ႔သြဲ႔ကိုေပးခုိင္းလုိ
က္မယ္။အင္းအင္း မအိျပန္သြားပါသည္။ ဘာျဖစ္တာလဲ ဖုန္းဆက္တာဘယ္သူလဲ မင္းသားဇင္ေမ
ာင္ရဲ့အလုပ္ရွင္တဲ့ မင္းသားမိန္းမခိုးသြားလို႔တဲ့”အေၾကာင္းစံုရွင္းျပလုိက္ပါသည္။ “ဟင္...မျဖစ္ဘူး..
မျဖစ္ဘူး”.. ေဒၚတင္ၾကည္ ငိုခ်င္တာကို မငိုပဲ ထိန္းခ်ဳပ္ထားလုိက္ပါသည္။“ဒါဆုိသြားျပီးျပန္ေခၚမွ
ျဖစ္မွာေပါ့ေတာ္..က်ဳပ္တုိ႔သားက လူလိမၼာေလးေတာ့ အခုသူခိုးေျပးတဲ့ေကာင္မေလးကဘယ္ကမွန္း
မသိ ဘာမွန္းမသိနဲ့ေတာ္။(သားကုိခ်စ္တဲ့ေဇာနဲ႔ပူေလာင္ေနရပါျပီ။ စိတ္ပင္ပန္း၊လူပင္ပန္းလည္းျဖစ္ေ
နရပါျပီ)။ေအးအခုမွ ထြက္ေျပးတာဆုိေတာ့လုိက္လုိ႔ေတာ့မျဖစ္ေသးဘူး။ သူ႔အလုပ္ရွင္ကို သူတို႔အေ
ၾကာင္းစံုစမ္းခုိင္းျပီးမွ လုိက္ေခၚတာေပါ့။ဟဲလုိ..ဦးမင္းကို ခင္ဗ်ားသားတို႔ကို ေတြ႔ျပီက်ဳပ္ျပန္ေခၚထား
တယ္။ သူနဲ႔စကားေျပာခ်င္တယ္ ကိုလြင္။ ဇင္ေမာင္ မင္းေဖကစကားေျပာခ်င္တယ္တဲ့။ဟဲလုိ အေဖ
လား က်ဳပ္ဇင္ေမာင္ပါ။ေအးငါ့သား မင္းအဖြားေနမေကာင္းဘူး မင္းတို႔အေၾကာင္းၾကားျပီး၊အဲဒါျပန္လာ
ခဲ့အံုး မင္းေကာင္မေလးကိုေတာ့ ဦးလြင္ဆီမွာခဏထားခဲ့လုိက္ ဦးလြင္မွာသမီးရွိတယ္ဆုိ ဟုတ္လား။
ဟုတ္တယ္အေဖ အခုေခၚခဲ့မယ္ေလ ဘာလို႔လဲ။မင္းအဖြား အသက္ဆံုးရံႈးခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေခၚခဲ႔
ေပါ့ အေဖအဲဒါပဲေျပာခ်င္တယ္။ဟုတ္ကဲ့ပါ..အေဖအဲဒါဆို က်ဳပ္မနက္ျဖန္ျပန္ခဲ့မယ္ ျဖိဳးအိကိုေတာ့ေ
သခ်ာေျပာခဲ့ပါမယ္။ေအး..မင္းေးကာင္မေလးနဲ႔ အေဖတို႔ကသေဘာမတူဘူးေျပာတာမွမဟုတ္တာ။ဟု
တ္ကဲ့အေဖ က်ဳပ္သေဘာေပါက္ျပီဗ်”...။
“ဘာတဲ့လဲ အကုိ ဘယ္သူဆက္တာလဲ။အိမ္က အေဖဆက္တာ အကိုတို႔အေၾကာင္းကိုၾကားျပီးအဖြားေန
မေကာင္းျဖစ္ေနတယ္တဲ့။အဲဒါအစ္ကိုရြာကိုခဏျပန္အံုးမယ္ ျပီးရင္ျဖိဳးကိုလာေခၚမယ္ေလ။ အဲလုိလုပ္လို႔
ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ အဲဒါကိုက ျဖိဳးတုိ႔ကိုခြဲမလုိ အခ်ိဳသတ္တာအကိုရ။ အကိုလူေတြအေၾကာင္းဘယ္ေလာက္
မွမသိေသးပါဘူး။ ေအးပါကြာ အကိုသိပါတယ္။ရြာေရာက္လုိ႔သူတို႔သေဘာမတူဘူးဆုိရင္လည္း ျဖိဳးနဲ႔ပဲတ
စ္သက္လံုး အတူတူပဲေနေတာ့မယ္”။ တစ္ခါမွအေတြ႕အၾကံဳမရွိတဲ့ ကိုဇင္ေမာင္တစ္ေယာက္ အခ်စ္ကိုသိ
ရွိနားလည္ျပီး မျဖိဳးေျပာသမွ် တဟုတ္ဟုတ္နဲ႔ ပုတ္သင္ညိဳ လူ၀င္စားလာသလားေတာင္ထင္ရပါတယ္။
“အေမ အဖြားေနမေကာင္းဘူးဆုိ ေအးဟုတ္တယ္။ အေမပိန္သြားတယ္ေနာ။ ေမာင္ၾကီးတုိ႔သတင္းၾကား
ထဲက အေမကထမင္းလည္း ဟုတ္တိပတ္တိမစားေတာ့ဘူးေလ”သြဲ႔သြဲ႔က၀င္ေျပာလုိက္ပါသည္။“အဘြား
ေရာသြဲ႔သြဲ႔. အိမ္ထဲမွာရွိတယ္။အေဖေရာ၊ အေဖလည္းရွိတယ္ ေမာင္ၾကီးကို ေစာင့္ေနၾကတာေလ။အဘြ
ားနဲ႔အေဖ ေနေကာင္းၾကရဲ့လား။ ေအးေနေတာ့ေကာင္းပါတယ္ကြယ္..အဘြားမေကာင္းတာကေတာ့စိတ္
ပဲငါ့ေျမးေရ။ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ ငါ့ေျမးရဲ့ဆုိျပီး” အဘြားေမငိုပါေတာ့သည္။“အဘြားေနမေကာင္းဘူးဆုိလို႔
လာခဲ့တာ အခုလုိ ေနေကာင္းေနတယ္ဆုိရင္ က်ဳပ္ ျဖိဳးအိဆီျပန္မွျဖစ္မယ္။ ေနာက္ရက္မွျပန္ပါေျမးရယ္
အဖြားေမတရႈပ္ရႈပ္ငိုရင္းတားေနပါသည္။ဟုတ္သားပဲ ဇင္ေမာင္ မင္းကအခုအေဖတို႔ အေမတို႔ အဘြားတို႔
စကားကိုနားမေထာင္ေတာ့တာလား။ အဲလုိမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ..။အဲလုိမဟုတ္ဘူးဆုိရင္ မျပန္နဲ႔ မင္းေကာင္
မေလးက အေျခအျမစ္မရွိ ဘာမရွိနဲ႔။ ငါတို႔မိဘေတြအေနနဲ႔ ဘယ္လိုသေဘာတူရမွာတုန္း။ ဟုတ္ပါတယ္
အေဖ မိဘတုိင္းက ကိုယ့္သားသမီးကို ဆင္စီးျပီး ျမင္းရံ၊ေရႊဘံုေပၚမွာထားခ်င္ၾကတဲ့ မိဘၾကည့္ပဲဆုိတာ
က်ဳပ္သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္သူ႔ကုိတကယ္ခ်စ္သြားျပီဗ် အေဖရ။ဟုတ္ပါတယ္ ကိုမင္းကိုရယ္ အဲဒီေက
ာင္မေလးဘာပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ သားကခိုးသြားျပီးသြားျပီဆုိေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔လက္ခံရေတာ့မွာပဲ သားသမီးခ်င္းကုိ
ယ္ခ်င္းစာေပးရမွာေပါ့ေတာ္။ ေအးဒါဆုိဟုတ္ျပီ ဇင္ေမာင္ မင္းမိန္းမကို ေနာက္နွစ္ရက္ေနရင္သြားေခၚအခု
ေတာ့ အိမ္ကအလုပ္ေတြ၀ုိင္းကူသြားအံုး။ ဟုတ္ကဲ့ပါအေဖရာ”။ညက်ေတာ့ ကိုဇင္ေမာင္တစ္ေယာက္ တ
လူးလူး တလိွမ့္လွိမ့္ျဖစ္ေနတာကို ေဒၚတင္ၾကည္ရိပ္မိပါသည္။ “ငါ့သားအိပ္လုိ႔မေပ်ာ္ဘူးလား။ဟုတ္တယ္
အေမ။ငါ့သားရယ္ နွစ္ရက္ထဲပါ မင္းအေဖ တကယ္အလုပ္မ်ားလုိ႔ျပန္မလႊတ္တာပါ။မရဘူးအေမရာ က်ဳပ္
မနက္ျဖန္သြားေခၚမယ္ တစ္ရက္ပဲ ျပန္ေရာက္တာနဲ႔အိမ္ကအလုပ္ေတြက်ဳပ္ဦးေဆာင္ျပီးလုပ္မွာပါ။ မဟုတ္
ေသးပါဘူးငါ့သားရယ္ အလုပ္ျပီးရင္သြားေခၚပါ နွစ္ရက္ထဲပဲဟာကို။ ဟုတ္ပါျပီအေမရာ”။ ကိုဇင္ေမာင္
တစ္ေယာက္အရင္နဲ႔လံုး၀မတူပဲ မိဘရဲ့အရိပ္၊ မိဘရဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြကို ပုန္ကန္တတ္ေနပါျပီ။
မနက္ေရာက္ေတာ့ ဦးမင္းကို ဇင္ေမာင္ကိုလွမ္းနႈိးလုိက္ပါသည္။“ဇင္ေမာင္ထေတာ့ကြာ ေတာသြားရေအာင္
ထေတာ့ ျပန္ေျပာသံမၾကားေတာ့ ဦးမင္းကိုတစ္ေယာက္ထၾကည့္လုိက္ပါသည္။ ဟာ တင္ေမ နင့္သားအိမ္
သာမ်ားသြားသလား။ ဘာလို႔လဲ အိပ္ယာထဲမွာမရွိလုိ႔ဟ..။ေဟာေတာ္ ဒီကေလးေတာ့ဆုိးေနပါျပီ ေဒၚတင္
ေမ ပါးစပ္ကတတြတ္တြတ္နဲ႔ အိမ္သာဆီသြားၾကည့္လုိက္ပါသည္။ ကိုမင္းကို မရွိဘူးေတာ့။ညတုန္းကက်ဳပ္
ကိုေျပာတယ္ မနက္ျဖန္သြားေခၚမယ္တဲ့ ျပန္လာမွ အလုပ္ေတြလုပ္မယ္တဲ့။ ေအးေလ..သူလည္းရိပ္မိလို႔ရွိ
မွာေပါ့ ဒီအခ်ိန္ အလုပ္မရွိဘူးဆုိတာ သူလည္းသိေနတာပဲေလ။ အင္းဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္တာပါပဲ က်ဳ
ပ္တို႔နွစ္ရက္ေနလုိ႔ေျပာတာက သူစိတ္မ်ားေျပာင္းသြားမလားလုိ႔ပါ။ သြားေခၚတယ္ဆုိေတာ့လည္း ျပီးတာပါ
ပဲေတာ္။ ျဖိဳးအိ....။ ဟာ..အကိုျပန္လာျပီ အကိုမိဘေတြကဘာတဲ့တုန္း။အကိုျဖိဳးအိကုိလာေခၚတာရြာကို
ျပန္ရေအာင္။ ဟင္ ရြာလုိက္မေနခ်င္ပါဘူး။ေၾသာ္..မေနခ်င္လည္း ခဏေတာ့လုိက္ရမွာေပါ့။ ခဏလည္း
မလုိက္ဘူး၊ ၾကာၾကာလည္းမလုိက္ဘူး။ ျဖစ္မလား ျဖိဳးရယ္ ျဖိဳးမွာက မိဘေတြမရွိေတာ့ဘူး အခုအကိုမိဘ
ေတြကုိ ျဖိဳးမိဘေတြလုိသေဘာထားျပီး လုိက္ခဲ့ပါ။ ျဖိဳးေတာင္ ပိုျပီး ဂုဏ္တက္ပါေသးတယ္။ အဲဒါေတြျဖိဳးမ
သိဘူး ေတာအရပ္မွာ မေနနိုင္တာပဲသိတယ္။ ဟ..ေကာင္မေလး ေတာအရပ္ကိုမေနနိုင္ပဲ ဘာလို႔ေတာ
သားကိုၾကိဳက္ထားေသးလဲဟ” ဦးလြင္နားမခံနုိင္၍ ၀င္ေျပာလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ “ဇင္ေမာင္ဆုိတဲ့အေက
ာင္က မိန္းမဒီေလာက္ေတာင္ရွားေနလားမသိဘူး ကိုယ့္အေပၚမေကာင္းတဲ့သူမ်ား ဇြတ္တရြတ္နဲ႔။ ေၾသာ္လူ
ရိုးေတြက စြဲမိသြားရင္မလြဲဘူးေတာ့ ” ဦးလြင္တို႔လင္မယား မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ျပီး ေျပာေနၾကတာပါ။“ဟုတ္
ျပီဒါဆုိလည္းလုိက္မယ္ ျဖိဳးမေနခ်င္လုိ႔ ျမိဳ႕ကိုျပန္လာမယ္ဆုိရင္ အကိုျဖိဳးနဲ႔ျပန္လုိက္မွာလားေျပာ။ အင္း လို
က္မွာေပါ့ ျဖိဳးကေရွ႕ကသြားရင္ အကိုကေနာက္ကလိုက္ျပီးသားပဲ။ဒီလုိမွေပါ့ ဟင့္..ဟင့္.....ဟင့္။ မလု
ပ္နဲ႔ေလ ျဖိဳးရဲ့ယားတယ္။ ဟင္ လုပ္မွာပဲကြာ ခ်စ္လုိ႔စတာပဲကို။မလုပ္ပါနဲ႔ျဖိဳးရယ္ အကိုက ကလိထုိးရင္ယ
ားတတ္တယ္။ အခုၾကေတာ့လည္း သူတို႔မဟုတ္သလုိပဲ” ဦးလြင္မိန္းမကေျပာလုိက္ပါသည္။
“ဟာ ဇင္ေမာင္ျပန္လာျပီေဟ့ သူ႔မိန္းမေရာပါသဟ ေကာင္မေလးက ျမိဳ႕သူဆုိေတာ့ ျဖဴေဖြးေနတာပဲဟ။
ဟယ္ ဟုတ္တယ္ေတာ့ ဇင္ေမာင္မိန္းမရကံေကာင္းတာေပါ့။ အမေလးေအ ညီးတုိ႔ကလည္း အခ်ီးမြန္းမေ
စာၾကပါေသးနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ၾကအံုး။ စိတ္သေဘာထားေလး ေကာင္းျပီဆုိမွ ဇင္ေမာင္ကံေကာင္းျပီလုိေျပ
ာၾကတာေပါ့။ အေမရယ္ ေမာင္ၾကီးျပန္လာျပီေတာ့ မမျဖိဳးလည္းပါတယ္။ ဟဲ့ေကာင္မေလး မမျဖိဳးဆုိတာ
ဘယ္သူတုန္းဟဲ့။ အဖြားကလည္း ေမာင္ၾကီးမိန္းမေပါ့ေတာ့။ ညီးကဘယ္လုိလုပ္ျပီး နာမည္သိေနတာတု
န္း ေမာင္ၾကီးလာတုန္းက ေျပာသြားတာေပါ့ေတာ့။ ဇင္ေမာင္ မင္းမိန္းမကိုေခၚခဲ့ေလ အိမ္ထဲကို”။ ဇင္ေမာ
င္အထုပ္ကေလးခ်ျပီး အဘြား၊ အေဖနဲ႔ အေမ က်ဳပ္ကိုခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ။ က်ဳပ္တုိ႔ကန္ေတာ့မယ္ေနာ္။လာျဖိ
ဳး ”အိမ္နီးနားျခင္းေတြကလည္း၀ိုင္းၾကည့္ေနတာေပါ့။ “လာေလ ျဖိဳးရဲ့။ ရပါတယ္ ငါ့ေျမးရယ္ မကန္ေတာ့
ခ်င္တဲ့သူကို ေခၚမေနပါနဲ႔။ သူကအျပစ္လုပ္ထားတာမဟုတ္ဘူး ငါ့ေျမးကန္ေတာ့မယ္ဆုိကန္ေတာ့ပါ။ဟု
တ္ အဘြား၊အေဖနဲ႔ အေမ”။ ျဖိဳးကေတာ့ လံုး၀မွမလာပါ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနပါသည္။“ျဖိဳးဒီကိုလာ
ထုိင္ေလ အားလံုးကိုဂရုမစုိက္တဲ့ဟန္နဲ႔ လာထုိင္ပါသည္။ ဇင္ေမာင္မင္းမိန္းမကိုထမင္းေကၽြးမင္းလည္းစ
ား နားျပီးရင္ အေဖ့နားခဏလာအံုး ေျပာစရာရွိတယ္။ ဟုတ္ကဲ့အေဖ။ မမျဖိဳး ထမင္းပြဲျပင္ထားျပီ၊ေမာင္
ၾကီးမမျဖိဳးနဲ႔ တစ္ခါလာစားေနာ္။ ေတာ္ျပီ မစားေတာ့ဘူး ။ ညီးကသြဲ႔သြဲ႔ဆုိတာလား။ဟုတ္တယ္အစ္မက်ဳပ္
နာမည္သြဲ႔သြဲ႔ပါ”။ ဇင္ေမာင္ကေတာ့ထမင္းစားေနပါသည္။ ျဖိဳးကေတာ့ မစားပဲထုိင္ေနပါသည္။ ဇင္ေမာင္ထ
မင္းစားျပီးျပီလား။ ဟုတ္ အေဖ။ မင္းမိန္းမေရာ သူကမစားဘူးအေဖ။ေအးမစားတာကေတာ့ သူ႔အပိုင္းေပါ့
ကြာ။ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ တာ၀န္ေက်ပါေစ။ စားျပီးျပီဆုိရင္ မင္းမိန္းမကိုေခၚ။ ျဖိဳးေရ လာအေဖစကားေျပ
ာမလုိ႔တဲ့”။မ်က္နွာခပ္တင္းတင္းနဲ႔လာထုိင္ပါသည္။ “ကၽြန္မနာမည္က ျဖိဳးအိပါ။ေအးဟုတ္ျပီ အခုအေဖစက
ားေျပာရတာကေတာ့ မင္းဟာငါ့သား ဇင္ေမာင္ရဲ့ ဇနီးျဖစ္တဲ့အတြက္ မင္းဟာလည္း ငါ့သမီးပါပဲ။ငါ့သမီးသြဲ႔
သြဲ႔နဲ႔ မျခား မင္းကိုခ်စ္မွာပါ။ မင္းငါ့သားနဲ႔မပါတ္သတ္ခင္က ဘယ္လုိပဲေနခဲ့ခဲ့၊ ထုိင္ခဲ့ခဲ့ အခုဒီအိမ္မွာေရာ
က္ရင္ ဒီအိမ္ရဲ့စည္းကမ္းေတြကိုေတာ့လုိက္နာရမယ္။ မင္းကလည္း မိသားစု၀င္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အား
လံုးကို ရုိေသရမဲ့သူကိုရုိေသပါ၊ ေလးစားရမဲ့သူကိုေလးစား အားလံုးနဲ႔တည့္ေအာင္ေပါင္းပါ။ ဘာေျပာစရာရွိ
ေသးလဲ။ ဒီမွာ ဦးေလး လူတုိင္းနဲ႔တည့္ေအာင္ေတာ့ေပါင္းမယ္ သီးခံနုိင္တဲ့အတုိင္းအတာတစ္ခုုထိေပါ့။ အ
ားလံုးကို ဘုရားတစ္ဆူလုိေတာ့ ရွိခိုးျပီးမေနနိုင္ဘူး”။ ဦးမင္းကိုေရာ၊ သူ႔ရဲ့အဘြားေရာမ်က္နွာေတြပ်က္ေန
ပါတယ္။ ေဒၚတင္ၾကည္က အလုိက္တသိနဲ႔ ဇင္ေမာင္ မင္းမိန္းမကိုေခၚသြားေတာ့ သြား..သြား..။
တစ္ရြာလံုးကဇင္ေအာင္ရဲ့မိန္းမ မျဖိဳးကို ရုပ္ကေလးသနားကမားနဲ႔ လူၾကီးလူၾကီးမွန္းမသိ၊ကတ္ကတ္လန္
ရန္ေထာင္ေနလုိက္တာေတာ္။ ဇင္ေမာင္မိန္းမရဲ့ မေကာင္းသတင္းကေတာ့ တစ္ရြာလံုးကိုပ်ံ႕နွံ႔သြားတာပါ
ပဲ။“ဇင္ေမာင္ ငါ့သား ႏြားထေကၽြးပါအံုး မနက္သြားစရာေလးရွိလို႔။အကို အစ္ကို႔ေဖက နႈိးေနျပီ မထရဘူး
ေနာ္..။ထရင္ေတာ့ ျဖိဳးကမခ်စ္ဘူးလုိ႔သတ္မွတ္မွာ သက္သက္မဲ့တင္စီးတာ သူ႔သားဆိုျပီးေတာ့ သူတို႔ထ
ေကၽြးလည္းရတဲ့ဟာကို။ဇင္ေမာင္ ျပန္ေတာင္မထူးခင္လုိက္ပါဘူး အေဖေရ အေဖ့သား ေခါင္းကိုက္လုိ႔တဲ့
”။ေခါင္းကိုက္တယ္လုိ႔ မျဖိဳးေျပာသံၾကားေတာ့ ေဒၚတင္ၾကည္ခင္ဗ်ာ သားေဇာနဲ႔ပ်ာယာခတ္ျပီး။မျဖိဳး အေ
မ၀င္ခဲ့မယ္ေနာ္။ ရပါတယ္အေမ သမီးသူ႔ကိုနွိပ္ေပးထားပါတယ္။ မျဖဳိးရဲ့ စိတ္ဓါတ္ကို(၄)ရက္ေလာက္ေန
လုိက္တာနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းသိသာလာပါတယ္။“အေမ ...မျဖိဳးက၊ ေမာင္ၾကီးကိုနုိင္သလုိပဲေနာ္။နုိင္သလို
မဟုတ္ဘူး မိသြဲ႔ရဲ့ နုိင္ကိုနုိင္ေနတာ။ ေမာင္ၾကီးကလည္းေလ ေယာက္်ားမဟုတ္သလုိပဲ အမွားအမွန္ေတ
ာ့ခြဲျခားျပရမွာေပါ့ မိန္းမဒီတစ္ေယာက္ရွိသလုိပဲ။ ေမာင္ေမာင္ ပဲေကာင္းတယ္အေမရယ္ ေက်ာင္းတက္ေန
တာ နားေအးပါးေအးရွိတယ္။ေအး ငါသားေလးသိရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနအံုးမယ္ မသိတာေကာင္းပါတ
ယ္ေအ”။
ဆက္ပါဦးမည္ အပိုင္း(၃)ေမွ်ာ္........
ရာဇာ(ေက်းေတာသားေလး)
3.3.2011
0 comments:
Post a Comment