သံသရာခရီးသည္

“မနုႆတဘာေ၀ါဒုလႅေဘာ”ဆိုတဲ့ ငါဠိစာသားေလးကို သိၾကလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္...။“မနု
ႆတဘာေ၀ါဒုလႅေဘာ”ဆုိတာျမန္မာလိုကေတာ့လူ႔ဘ၀သည္ရခဲ၏တဲ့။လူ႔ျပည္ကအပ္တစ္စင္းကိုေထာင္
ထား ျဗဟၼာျပည္က က်လာတဲ့အပ္တစ္စင္းရဲ့ထိပ္နဲ႔ ထိပ္ခ်င္း ထိရင္ထိလိမ့္မယ္ လူ႔ဘ၀ရဖို႔ဆုိတာ အဲဒီအပ္
နွစ္စင္း ထိပ္ခ်င္းထိသေလာက္မလြယ္ဘူးလုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။လူ႔ဘ၀ဆုိတာ သမုဒၵရာ
ထက္တက္တဲ့ေရပြတ္ပမာလို ခဏပဲဆုိတာကိုလည္း ေဟာၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရခဲလွတဲ့ လူ႔ဘ၀
ေလးမွာ သာသနာနဲ႔ကလည္းၾကံဳတုန္း၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့အဆံုးအမေတြကို ေဟာေျပာေပးေနတဲ့ သံမုတိသံ
ဃာေထရ္မဟာ ေတြလည္းရွိတုန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြဘာလုပ္သင့္ပါသလဲ။ကုိင္း နည္းနည္းေလာက္
ေျပာၾကည့္ၾကရေအာင္လားဗ်ာ။

သံသရာလည္ပံုျပစက္၀ုိင္း

ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ပင္ပန္းဆင္းရဲေနၾကရတာဟာ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးရွိေနလို႔ပါပဲ။ အမိ၀မ္းကထြက္လာက
တည္းကေန ေျမၾကီးထဲ ေခါင္းခ်တဲ့အခ်ိန္အထိ ငိုေၾကြးျခင္းဆုိတဲ့ ပူေလာင္မႈနဲ႔စျပီး ပူေလာင္မႈေတြနဲ႔ပဲအဆံု
းသတ္သြားၾကရတာမ်ားပါတယ္ဗ်ာ။အမိ၀မ္းထဲကထြက္လာတဲ့ ကေလးေလးမွာေတာင္ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာ
ဟေတြရွိေနတာပဲေလ...။နုိ႔စာလို႔နုိ႔ဆို႔ခ်င္တာက ေလာဘ၊နုိ႔စာလုိ႔ နုိ႔မဆိုရရင္ငိုတာက ေဒါသ၊ အဲဒီနွစ္ခုလံုး
ကင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လုပ္သမွ်ကိုသတိနဲ႔ မကပ္နုိင္တာကေမာဟ။ ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္မွာေတာ
င္ ေလာဘေတြ၊ေဒါသေတြရွိေနရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ုလို လူၾကီးေတြအတြက္ကေတာ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ေမာဟ
ေတြအခ်ိန္တုိင္းလႊမ္းမိုးေနမယ္ဆုိတာ ေျမၾကီးကုိလက္နဲ႔ပုတ္လုိက္တာကမွ လြဲခ်င္လြဲအံုးမယ္...“ေလာ၊ေဒါ
၊ေမာ” ေတြကေတာ့ရွိေနနုိင္တာ က်ိန္းေသပါတယ္...။ ေလာဘျဖစ္ရင္ ပူေလာင္တယ္ ရုပ္ကိုေလာဘျဖစ္
ေနတာလာျပတယ္။ ေဒါသျဖစ္ေနရင္လည္း ပူေလာင္တယ္ ရုပ္ကိုေဒါသျဖစ္ေနတာလာျပတယ္။ေမာဟက
ေတာ့ ရုပ္ကိုလာမျပပါဘူး အတြင္းစိတ္မွာပဲျဖစ္ေနတာပါ။ လူတစ္ေယာက္မွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ ျဖစ္ေနတဲ့အ
ခ်ိန္ထက္ ေမာဟ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္က ပိုမ်ားပါတယ္။ေလာဘ ဆုိတာျဖစ္ရင္လည္းခဏ၊ ေဒါသဆုိတာကလ
ည္း ျဖစ္ျပီးရင္ခဏ ၊ ေမာဟကေတာ့ “ေလာဘ၊ ေဒါသ” မျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာျဖစ္တာဆုိေတာ့ ပိုမ်ားတာ
ေပါ့...။အဲေတာ့ အခ်ိန္တိုင္း အမ်ားဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ေမာဟကို ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြက သတိဆိုတဲ့တရားကုိ
လက္ကိုင္ထားျပီး နာရင္ နာတယ္၊ ေမာရင္ ေမာတယ္၊ ျဖစ္ရင္ျဖစ္တယ္ ၊ ပ်က္ရင္ပ်က္တယ္ဆုိတဲ့သေဘ
ာတရားေတြကို စိတ္နဲ႔လုိက္ျပီး သတိကပ္ေနနုိင္ရင္ ေမာဟျဖစ္တာနည္းသြားပါလိမ့္မယ္။

တရားဦးနာေနပံု

ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြ ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ငရဲအိုးကုိ သြားရမွာ က်ိန္းေသပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြက
ပုထုဇဥ္ လူသားေတြျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေတာ့ “ေလာ၊ေဒါ၊ ေမာ” ေတြကရွိေနမွာပါပဲ။အဲဒီရွိေနတဲ့စိတ္ေတြန
ည္းနုိင္သမွ် နည္းေအာင္ ၀ိပႆနာဆုိတဲ့ အက်င့္ကိုက်င့္ရမွာေပါ့ေနာ္။ ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားမျဖစ္ခင္ ျမက္
ထမ္းသမားလွဴလုိက္တဲ့ ျမက္ရွစ္ဆုပ္ကို ၾကဲေတာ္မူလုိက္တဲ့အခါမွာ ေဗာဓိေညာင္ပင္ေအာက္မွာ အပရာဇိ
တပလႅင္ေပၚေတာ္မူလာပါတယ္။ အဲဒီပလႅင္ေပၚမွာပဲ ျမတ္စြာဘုရားက လက္ယာဖြဲ႔ေခြေနထုိင္ေတာ္မူျပီး ဘု
ရားမျဖစ္သမွ် ငါမထလို႔ ဆိုျပီး အဓိဌာန္ျပဳျပီး က်င့္ၾကံအားထုတ္ပါေတာ့တယ္...။ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေနတာ
က လူ႔ခႏၶာကိုယ္ကိုၾကည့္ျပီး တရားရႈေနတာပါ...။ပါရမီေတြျဖည့္က်င့္ခဲ့ရတာကမနည္းေတာ့ တရားထူးရေ
တာ္မူျပီး သံုးေလာက ထြဋ္ထား ျမတ္စြာဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိေတာ္မူပါတယ္...။ျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ျပီးတ
ရားဦးေဟာေတာ္မူခဲ့တာကေတာ့ ပဥၥ၀ဂၢီ(၅) ဦးကို ပါပဲ။အဲဒီတရားကေတာ့ဓမၼစကၠပ၀တၱနသုတ္လို႔ေခၚတဲ့
ဓမၼစၾကၤာ တရားပါပဲ။အဲဒီတရားေတာ္ထဲမွာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ရလုိ႔ ပူေလာင္ရတယ္ ၊ဆင္းရဲရတယ္၊ သံသရာ
ရွည္ေနတယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္...။ လူတစ္ေယာက္မွာ ေယာက်္ား၊ မိန္းမ၊ ငါ၊ သူတစ္ပါး ဘာမွမ
ရွိ ရုပ္နဲ႔ နာမ္သာရွိတယ္လုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူထားပါတယ္။ရုပ္ဆုိတာ ပ်က္စီးျခင္းသေဘာရွိပါတယ္...။
“စိတ္သာရွင္ေစာ ဘုရားေဟာ”ဆုိတာကိုၾကားဖူးမွာေပါ့။ လူတစ္ေယာက္မွာ အရာရာအားလံုးကိုစိတ္ကဦး
ေဆာင္ေနတာပါ။ စိတ္ရဲ့ ခုိင္းေစမႈေၾကာင့္သာ ရုပ္ကလိုက္လုပ္ေနၾကျခင္းပါ။ ေကာင္းတာနဲ႔ မေကာင္းတာ
ဆုိ မေကာင္းတာကို လုပ္ခ်င္တာကလည္း စိတ္ပါပဲ။ အဲဒီမေကာင္းတာလုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္နုိင္
လုိ႔လည္း အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ “ လူ ” လို႔ေခၚတာေပါ့။ ပုခံုးနွစ္ဖက္ၾကားေခါင္းေပါက္တုိင္း၊ လူေတြလိုသြားလာ
ေနထုိင္တုိင္း “ လူ ” လုိ႔ေခၚတာမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ အဲဒီမေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြကို ထိန္းနုိင္တ
ာက ၀ိပႆနာပါပဲ။ ၀ိပႆနာက်င့္တယ္ဆုိတာ သြားရင္းနဲ႔လည္း က်င့္နုိင္ပါတယ္၊ အိပ္ရင္းနဲ႔လည္း က်င့္
နုိင္ပါတယ္၊ ထိုင္ရင္းနဲ႔လည္း က်င့္နုိင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ဆုေတာင္းတာေတြ ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးပါတယ္.....
အရိေမေတၱယ် ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးရပါလုိ၏ တဲ့။ ဖူးခ်င္တယ္ဆုိျပီး ပါးစပ္ကေန ဆုေတာင္းေနရံုနဲ႔ေတာ့
ျပည့္နုိင္မယ္မထင္ပါဘူး။ အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားမပြင့္မခ်င္း လူ႔ဘ၀ရေနဖို႔လုိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္
ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြလုပ္ ၊ သူေတာ္စင္တုိ႔ရဲ့အက်င့္အတုိင္း က်င့္ၾကံအားထုတ္ေနမွသာ လူ႔ဘ၀ကိုရေနမွ
ာပါ။တကယ္လုိ႔မ်ား ျမတ္စြာဘုရားပြင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ ငရဲမွာေရာက္ေနမယ္ဆုိရင္ ဘယ္လုိလုပ္ၾကပါ့မလဲ။
စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အရမ္းေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြက ေလာကီအလုပ္ကိုလုပ္ေနတဲ့သူ
ေတြမ်ားပါတယ္။ အဲေတာ့ “ေလာ ၊ ေဒါ ၊ ေမာ ” ေတြေတာ့ရွိေနမွာပါပဲ။ ေလာကီအလုပ္ေတြလုပ္ရင္း တစ္
ဖက္တစ္လမ္းကလည္း ေလာကုတၱရာ အက်င့္ကို က်င့္ၾကံ အားထုတ္မွသာလွ်င္ သံသရာအတြက္စိတ္ေအး
ခ်မ္းနုိင္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က လူျပည္ကိုလာတဲ့ သံသရာခရီးသည္ေတြပါ။ ေနာက္ဘ၀ေတြ အထံုပါဖို႔ မိတ္
ေဆြေတြအားလံုး အခုခ်ိန္ကစျပီး ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေလးေတြ ပိုျပီးလုပ္လုိက္ၾကရေအာင္လားဗ်ာ...။

(ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လည္း ပုခံုးနွစ္ဖက္ၾကား ေခါင္းေပါက္ေနတဲ့ လူျဖစ္ေပမဲ့... လူမပီသေသးဘူးဆုိတာ

ကို၀န္ခံပါတယ္ဗ်ာ...။ ဒီပို႔စ္ကေလးကိုေရးလုိက္လုိ႔ အမွားတစ္စံုတစ္ရာပါသြားတယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ညံ့

ဖ်င္းမႈသာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ၀န္ခံအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။)

မိတ္ေဆြေတြအားလံုး တရားအလုပ္ကိုလုပ္နုိင္ၾကပါေစဗ်ာ....။
အေတြးပါးပါးေလး.........
အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္...............

ရာဇာ(ေက်းေတာသားေလး)

28.2.2011