“ေအာက္...အီး..အီး...အြတ္“ ၊“ဖလန္း...ဖလန္း...ဖလန္း..ေအာက္...အီး..အီး...အြတ္“၊အရီးမႈန္တို႔အိမ္က
ၾကက္ဖၾကီးက ေတာင္ပံခတ္ျပီးတြန္လုိက္ေတာ့ တစ္ရြာလံုးရွိၾကက္ေတြကလည္း လုိက္ျပီးတြန္လုိက္ပါသည္
။တစ္ရြာလံုးကိုဆူညံသြားတာပါပဲ။ ရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကလည္း အုန္းေမာင္းေခါက္ပါေတာ့သည္..။ ”တုံ...
တံု...တံု....။ဟဲ့...လွပံု...သမီး ထထ၊ ရြာဦးေက်ာင္းကတုန္း ေခါက္ျပီ...ဆြမ္းဟင္းခ်က္ရေအာင္။ ဟုတ္အေမ
...။ဟဲ့...ငေအး...ငေအး...။ ဗ်ာ..အေမ..။ထထ ငါ့သား ႏြားေလးေတြေကၽြးေတာ့...ဒီေန႔အေရွ႕ေတာႏြားထြန္
ရမွာ...။ဟုတ္..အေမ...“။ ေဒၚဘံုလည္း မ်က္နွာသစ္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ျပီး ေသာက္ေတာ္ေရ၊ဆီမီးတုိ႔ကိုျမ
တ္စြာဘုရားကပ္လွဴပူေဇာ္ပါတယ္...။ လွပံုလည္း မ်က္နွာသစ္ျပီး...မီးေမႊးပါတယ္...ျပီးေတာ့ေရေႏြးအိုးေလး
အရင္တည္ျပီးမွ ထမင္းအိုး ဆန္ေဆးျပီး မီးဖိုနားခ်ထားပါတယ္...။ ေရေႏြးအိုးပြက္မွ ထမင္းအိုးေလးေကာက္
တင္လုိက္ပါတယ္...။ ေဒၚဘံုကေတာ့ အိမ္၀ုိင္းထဲ တံျမက္စည္းလွည္း ျပီးေတာ့ ရဟန္းသံဃာေတြ ၊ လူအမ်ား
သြားလာတဲ့ လမ္းဖက္ကုိထြက္ျပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ပါတယ္...။ ေဒၚဘံုတံျမက္စည္းလွည္းျပီး အဆံုးသတ္ထား
တဲ့ေနရာကို ၊ဟုိဘက္အိမ္ကေဒၚသန္းကဆက္ျပီးလွည္းပါတယ္...အဲလုိ..အဲလုိ...လွည္းလွည္း သြားၾကတာတ
စ္ရြာလံုးကုိသန္႔ရွင္းေနတာပါပဲ...။ “ငေအး...ႏြားေတြေကၽြးဖို႔ ႏြားစာမေလာက္ေလာက္ဘူးႏြားစာ ထက္စဥ္းအံု
းေလ..။ေအးပါ...မၾကီးလွပံုရာ..“။ ငေအးလည္း ႏြားစာစဥ္းလုိက္ပါတယ္...။ဂၽြက္...ဂၽြက္..ဂၽြက္..။“ငေအးေရ
ႏြားေလးေတြေမာ့ေနျပီ (ေမာ့တယ္ဆုိတာ အစာကုန္လုိ႔ မစားပဲေမာ့ၾကည့္ေနတာ ကိုဆုိလုိတာပါ) ႏြားစာထ
ည့္အံုးေလ...။ဟုတ္..အေမ...“။ လွပုံကေတာ့ မီးခြက္ေရာင္မွိန္မွိန္ေလးေအာက္မွာ ဟင္းခ်က္ဖို႔ ၾကက္သြန္လွီး
ေနပါတယ္...။ဟဲ့...သမီး...ညီးဘာခ်က္မလုိ႔တုန္း။ အေမ...ဒီေန႔...ငါးခ်က္လိုက္မယ္..။မေန႕က၀ယ္ထားတဲ့
၀ယ္ထားတဲ့ငါးလား သမီး...။ ဟုတ္တယ္ အေမ..။ေအးေအး..။ အရန္ဟင္းကေတာ့ ေျပာင္းဖူးနုေလးကိုလွီးျပီး
ေၾကာ္မယ္..၊ မန္ခ်ည္းရြက္ေလးကို မန္က်ည္းရြက္ငါးပိခ်က္ ခ်က္မယ္ေတာ္..၊ ေနာက္တစ္ခုက ပဲစုိေလးျပဳတ္
မယ္...၊ ဟင္းခ်ိဳကေတာ့ ဗူးရြက္ေလးကိုခ်က္လုိက္မယ္....။ အေနာက္ဘက္ အရီးျမတို႔အိမ္ကေတာ့ ငရုတ္
ဆံုေထာင္းေနတဲ့အသံထြက္ေနပါတယ္...။ ဟဲ့..လွဘုံ...ငါ ငရုတ္သီးနဲ႔ ငါးပိေၾကာ္မလို႔ ေညွာ္နံအံုးမယ္....။
ညီးအေမၾကီးကို ေစာင္ေသခ်ာသြားျပီး ျခံဳေပးလုိက္အံုး...။ ဟုတ္..အရီးျမ။ ေတာင္ဘက္အိမ္က ဘုိးသင္က
ေတာ့ေၾကးစည္ေလး ထုျပီး သတၱ၀ါေတြကို ေမတၱာပို႔ေနပါတယ္...။ ၾကားရသူ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဘုိးသင္ရဲ႕
ေမတၱာ ပို႔သံက တစ္ရြာလံုးကို လႊမ္းျခံဳေနပါေတာ့တယ္...။ ေဒၚဘံုကေတာ့ ဘုိးသင္ပို႔လုိက္တဲ့ ေမတၱာပုိ႔သံ
နဲ႔အတူ သာဓုေခၚေနပါေတာ့တယ္...။
အိပ္တန္းထငွက္ေလးမ်ား
ေက်းငွက္သာရကာေလးေတြကလည္း ကၽြိ..ကၽြိ..ကၽြိ..ကၽြိ ဆိုတဲ့အသံေလးေတြနဲ႔ အတူအိပ္တန္းမွနုိးထျပီး အစာရွာဖုိ႔ျပင္ေနပါေတာ့တယ္...။ “ေစာေစာထတဲ့ငွက္၊အစာေစာေစာစားရ“ ဆုိသလိုေနမွာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္
မွာ လွပံုရဲ့အေဖ ဦးလူေအးက အိပ္ယာကထ မ်က္နွာသစ္ျပီး ေရေႏြးၾကမ္းေလးနဲ႔ က်န္တဲ႔ထမင္းၾကမ္းေလး
ကို ဆီဆမ္းျပီး အေၾကာ္ပူပူေလးနဲ႔ သားအဖနွစ္ေယာက္ ေတာမသြားခင္ အစာေျပ စားေနၾကပါတယ္...။ ထ
မင္းၾကမ္းစားျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့..“ကိုင္း..ငေအး..ငါ့သား လွည္းေကာက္ကြာ ေစာေစာသြားရေအာင္ျပန္ခါ
ႏြားေလးေတြေနပူေနမယ္ကြ...။ဟုတ္..အေဖ“..ေျပာေျပာဆုိဆုိပဲ..ငေအး ႏြားသဂ်င္း(ႏြားေကၽြးတဲ့ခြက္) မွႏြ
ားနွစ္ေကာင္ကို ဆြဲျပီး..လွည္းေကာက္လုိက္ပါတယ္..။“အေဖ..သြားမယ္ေလ..လွည္းေကာက္ျပီးျပီ...။ေအး
ေအး..လာျပီ။ ကုိငေအး...ေရာ့..ဒီမွာ့..ေတာ့ခေမာက္...ေနကအရမ္းပူတယ္ေတာ့ ေတာေရာက္ရင္ခေမာက္
ေစာင္းထား။ေအးပါကြာ..“။ဦးလူေအးတို႔ သားအဖလည္း လွည္းေမာင္းျပီးထြက္သြားၾကပါတယ္..။ သူတို႔အိမ္
ကေခြးကေလး ေမာင္မဲကလည္း လွည္းေနာက္က လုိက္သြားပါတယ္..။ “ဟဲ့..ငေအး..ေရဗူးယူသြားအံုးေလ
...။ ေၾသာ္...ဟုတ္ အေမ..ေမ့သြားတာဗ်...ေရဗူးက ထည့္ျပီးသားရယ္..။ေအး..အဲဒါကိုေတြ႕လုိ႔လုိက္ေပး
တာဟဲ့..။ တစ္ရြာလံုးက ေတာင္သူလယ္သမားေတြလည္း ကိုယ္စီ လွည္းေလးေတြေမာင္းလုိ႔ သူတုိ႔ဆုိင္ရာ
ေတာေတြကုိသြားေနၾကပါတယ္.။ “ကၽြီ...ကၽြီ..ကၽြီ..“ ဦးေလးသာရင္ လွည္းေမာင္းလာပါသည္..။“ကိုရင္သ
ာရင္ ေတာ့လွည္းက ျမည္လွခ်ည္လားေတာ့...။ေအးဟာ...ဟုတ္တယ္..မဘံုေရ...ငါလွည္းေကာက္ေတာ့လွ
ည္း၀င္ရုိးကို ေရေတာ့ပက္ခဲ့တယ္ဟ...။ဒါေပမဲ႔...ျမည္တုန္းဟ..။ ကိုရင္သာရင္ကလည္းေတာ္.မုရုိးရြက္မထ
ည့္ဘူးလားေတာ့...။ေအး..ငါဒီေန႔ ေတာကျပန္မွမုရုိးရြက္ခူးျပီးထည့္ခဲ့ပါအံုးမယ္ဟာ..“။ ဒီလုိနဲ႔မနက္အရုဏ္
တက္ခ်ိန္ေလးမွာ ေစ်းသည္ေတြကေစ်းေရာင္း၊ ေတာင္သူလယ္သမားေတြက ႏြားနဲ႔ဖက္ျပီး ယာထဲ၊ လယ္ထဲ
ကိုဆင္းအဲလုိနဲ႔ပဲ ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းေနၾကတာပါ...။
မနက္လင္းအရုဏ္ဦး
မနက္လင္းအရုဏ္ ေရာင္ျခည္လာေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားေလးေတြ ဆြမ္းအုပ္(
ဆြမ္းခ်ိဳင့္)ယူေရာက္လာၾကပါတယ္...။“ေဒၚၾကီးဘံု...ဆြမ္းအုပ္ရျပီလားဗ်ိဳ႕..။ေအးရျပီ..လာၾက..လာၾက..
အိမ္ထဲကို၀င္ခဲ့ၾက...။ေခြးၾကည့္အံုးေလ...။ေခြးခ်ည္ထားပါတယ္ဟယ္..နင္တို႔ကလည္း..“။လွပံုေလးကေတ
ာ့ဆြမ္းအုပ္ထဲမွာ ဆြမ္းေတြခူးထည့္၊ဟင္းခြက္ေတြထဲကိုလည္း ဟင္းေတြ အစီအစဥ္တက် ထည့္ျပီး... ခ်ိဳင့္
ထဲမွာေတာ့ ဗူးရြက္ဟင္းခ်ိဳရည္ေလး ထည့္ေပးျပီး...။“ရျပီ ဆြမ္းအုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းရြက္ၾကေနာ္...ေမွ
ာက္က်အံုးမယ္...။ဟုတ္ကဲ့ပါ...မလွပံု...“။ေက်ာင္းသားေလးေတြလည္းဆြမ္းအုပ္ကေလးကိုရြက္ျပီးထြက္သြ
ားၾကပါေတာ့တယ္...။လွပံုလည္း သူျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈရဲ့အဖို႔ဘာကကုိအာရုဏ္ျပဳျပီး အမွ် အတ
န္းေပးေ၀ေနပါတယ္.။ “ဟဲ႔...လွပံု...။ေတာ္...အေမ႔။ ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ေရာ ဆြမ္းခူးထားျပီလား။ဟုတ္အေမ
..ခူးျပီး အေပၚမွာတင္ထားတယ္ေတာ့..။ေအးေအး...။ အေမ က်ဳပ္လည္းခဏေနရင္ မိအံုးတုိ႔အဖြဲ႔နဲ႔ ႏြားစာ ျမတ္သြားရိတ္မလို႔အေမ...။ေအးေအး...သြားရင္ ပိုးမႊားတိရစၦာန္ကိုေတာ့ၾကည့္ရိတ္ေနာ္...။ ဟုတ္ကဲ႔
ပါအေမရဲ့...“။(မိဘကေျပာတဲ့စကားက တကယ္ျဖစ္တတ္လုိ႔ မက်ိန္ရ၊မဆဲရဘူးဆုိတာ သိၾကမွာပါ..အဲလုိပဲ
မိဘက ေကာင္းေကာင္းဂရုစုိက္ဖုိ႔ ေျမြပါး၊ကင္းပါးကို သတိထားဖို႔ေျပာလုိက္ရင္ ေျမြနဲ႔ ေတြ႕ရင္ေတာင္ မိဘ
ရဲ့ ေမတၱာေၾကာင့္ ရန္မျပဳပဲ ေရွာင္သြားရပါတယ္တဲ့) ။ဒီလုိနဲ႔ မိအံုးတုိ႔အုပ္စုနဲ႔ လွပံု ျမတ္သြားရိတ္ပါေတာ့တ
ယ္...။
ရြာထဲဆြမ္းခံ၀င္ေနစဥ္
ဆင္းရဲေပမဲ့လည္း အလွဴေရစက္လက္နဲ႔မကြာ
နဲနဲ ေလးအရုဏ္ျမင့္လာျပီဆုိရင္ေတာ့ ရြာဦးေက်ာင္းက ဦးဇင္းေတြနဲ႔ ကုိရင္ ေတြဆြမ္းခံၾကသလုိ၊ အျခား
ရြာေက်ာင္းက ဦးဇင္းေတြ ကိုရင္ေတြလည္းဆြမ္းခံလာပါတယ္...။အဲလိုအခ်ိန္ မွာေတာ့ ရြာထဲက ရြာသူ၊ရြာ
သားေတြ ဆြမ္းေလာင္းဖို႔တန္းစီေနပါတယ္။ “တေ၀...ေ၀... ဆြမ္းေတာ္ဗ်ိဳ႕...“။ရြာအ၀င္လမ္းက ေဒၚနု
ကထြက္လာျပီးဆြမ္းေလာင္း၊ ဟင္းရာခြက္ေလာင္းပါတယ္...။ ေနာက္တစ္အိမ္က အရမ္းဆင္းရဲတဲ့ ေဒၚမိတု
တ္တို႔အိမ္ပါ...သူတုိ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲဆင္းရဲေနပါေစ..။ဆြမ္းေတာ္ဗ်ိဳ႕လုိ႔ ေအာ္လုိက္တာနဲ႔ ဆြမ္းေတာ္ခြက္
ေလးကို ကိုင္ျပီး ထြက္ေလာင္းျပီးသား...။ဘယ္ေလာက္ပဲဆင္းရဲနံုျခာပါေစ...သိ႑ပတ္ဆြမ္းကေတာ့ေလာ
င္းျပီးသားပါ။တစ္ရြာလံုးၾကြလာတဲ့ ဦးဇင္း၊ ကိုရင္အားလံုးကို ဆြမ္းေလာင္း၊ ဟင္းရာခြက္တက္နုိင္တဲ့လူေတြ
ကလည္း ဆြမ္းနဲ႔ဟင္းကို ေလာင္းလွဴၾကပါတယ္...။ေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ ဆြမ္းနဲ႔ကြမ္းက အလွ်ံပယ္ပါပဲလ
ာသမွ် ဧည့္သည္ေတြကိုလည္း ရြာထဲကခံထားတဲ့ဆြမ္းနဲ႔ကြမ္းကိုပဲေကၽြးတာပါ...အဲေလာက္ေတာင္ ဆြမ္း ၊
ကြမ္းေပါတာပါ...။ေက်းလက္ေတာသူ၊ ေတာင္သားေတြက ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျပီး စကားသာၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတ
မ္းေတြေျပာခ်င္ေျပာၾကမယ္...ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္မႈနဲ႔ ေစတနာေတြကေတာ့ သူတို႔ုေတြရဲ့ စိတ္သ႑ာန္မွာအ
ျမဲကိန္းေအာင္းေနတာပါ...။
(ဒီပို႔စ္ေလးကိုေရးရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ေတာသူေတာင္သားေတြရဲ့ မနက္အရုက္ အတက္မွာ လုပ္ေလ့
လုပ္ထရွိတဲ့ ရြာဦးေက်ာင္းကအုန္းေမာင္းေခါက္သံၾကားတာနဲ႔ ဆြမ္း၊ဟင္းခ်က္ၾကပံု....ေတာသြားဖုိ႔ ျပင္ဆင္
ၾကပံု...တစ္ရြာလံုး အိမ္၀ုိင္းအတြင္းအျပင္မွာသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ပံု....ေစာေစာစီးစီး ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀ပံု....
ေက်းငွက္သာရကာေလးေတြရဲ့ အိပ္တန္းထပံု၊ သိ႑ပတ္ဆြမ္းေလာင္းလွဴပံုတုိ႔ကိုသိေစခ်င္ေသာရည္ရြယ္ခ်က္
ျဖင့္ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္...။ ဒီပုိ႔စ္ကေလးကို ဖတ္လုိက္လုိ႔ ဗဟုသုတအနည္းငယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္..ရသတစ္ခု
ခုရသြားတယ္ဆုိရင္ျဖစ္ျဖစ္ အေပ်ာ္ဆံုးလူကကၽြန္ေတာ္ပဲျဖစ္မွာပါ....။)
သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ရဲ့အားေပးမႈက ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕ဆက္ဖို႔ရန္အတြက္ အားေဆးတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္...။ အဆိုး အေကာင္း၊ အက်ိဳး အေၾကာင္း ေ၀ဖန္အၾကံေပးခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ စီေဘာက္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကြန္မန္႔မွာပဲျဖစ္
ျဖစ္ ေအာ္သြားၾကပါအံုးဗ်ာ.....
အားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္...
(ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္မနက္ေစာေစာမွာ ဆြမ္းခ်က္ျပီး ဘုန္းၾကီး၊ဦးဇင္း၊ကိုရင္ေတြကို သိ႑ပတ္ဆြမ္းေလာ
င္းဖူးပါတယ္...မနက္ေစာ အာရုဏ္က်င္း အလင္းမွာဆြမ္းေလာင္းရတဲ့ ပီတိဟာ အရမ္းကိုမွ ၀မ္းေျမာက္ျပီး
ေအးခ်မ္းရပါတယ္...။မနက္ေစာေစာဆြမ္းမေလာင္းဖူးေသးရင္ထျပီးေလာင္းၾကည့္ပါလား စိ္တ္ရဲ့ေအးခ်မ္း
မႈကို မလြဲမေသြေတြ႕ၾကရမွာပါ)။
ရာဇာ(ေက်းေတာသားေလး)
27.2.2011
0 comments:
Post a Comment