“ငျပည့္...နင္ေရာက္လာျပီလား...။ဟုတ္...ေအး..နင့္လူေတြေရာ...လာလိမ့္မယ္ဗ်...။ခဏေနေတာ့...ေသာင္းညြန္႔ တို႔လူငယ္တစ္စုေရာက္လာသည္...။ေကာင္ေလးေတြဒီကုိလာက်၊ဒီကိုလာက်..ဒီမွာငျပည့္ရွိတယ္...။ကိုငျပည့္ေရာက္ေနျပီလား...။ေအးဟဲ့..။မမိၾကည္အခုေခၚတာဘာတုန္းဗ်...။ေအးမနက္ျဖန္မ႑ာပ္ေဆာက္ဖို႔ဟဲ့၊အဲဒါေျပာမလို႔...။ေၾသာ္...ဟုတ္မမိၾကည္...အဲဒါဆုိမနက္ျဖန္ဘယ္ခ်ိန္လဲ..။(၉)နာရီေလာက္ေပါ့ေနမပူခင္ေလ...။အင္း။အဲဒါဆုိေသာင္းညြန္႔မင္းရြာထဲကလူငယ္ေတြကိုလုိက္ဖိတ္ထားလုိက္ကြာမနက္ျဖန္မ႑ာပ္ေဆာက္မယ္လို႔..ဟုတ္ကုိငျပည့္က်ဳပ္လုိက္ဖိတ္ထားလုိက္မယ္ဗ်...သန္းစိုးေရမနက္ျဖန္မ႑ာပ္ေဆာက္မယ္အဲဒါဖိတ္ခိုင္းလုိ႔ေၾသာ္..ေအးေအး..ေသာင္းညြန္႔တစ္ရြာလံုးမွာရွိတဲ့လူငယ္ေတြကိုလုိက္ဖိတ္လုိက္တာမိုးကိုခ်ဳပ္သြားတာပါပဲ...“။
မနက္ေရာက္ေတာ့သန္းစုိးေရသြားမယ္ေလ...။ေအးေအး....။နိုင္၀င္း.....ငါလာျပီ...။သန္းစိုးနဲ႔နုိင္၀င္းတုိ႔ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ လူေတြကစျပီးေတာ့တူးရြင္းကိုယ္စီနဲ႔တုိင္စိုက္ဖို႔ေနရာေတြအစီအစဥ္တက် ၾကြင္းတူးေနက်ပါျပီ...။တစ္ခ်ိဳ႕လည္းအလွဴအတြက္
တုိင္ေတြငွား၊၀ါးလံုးေတြငွား၊ရုိင္ေတြငွား(ရုိင္ဆုိတာ၀ါးကုိႏႊာျပီးနွီးေၾကာျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ၊လိပ္၍ရေသာအရာ)၊သြပ္ျပားအနည္းငယ္ငွား၊ေရျဖည္႔ထားဖို႔ စဥ့္အုိးအၾကီးၾကီးေတြ(၁၀)လံုးေလာက္ငွား၊ငွားသမွ်အရာအားလံုးကိုထံုးကိုေရေဖ်ာ္ဆႏြင္းအနည္းငယ္နွင့္ေရာျပီး သေဘၤာေဆးအစား၊အဲဒီထံုးေရေဖ်ာ္နဲ႔အရီးပုအိမ္ကစဥ့္အုိး...........ဘာညာဆုိျပီးငွားသမွ်ကိုမွတ္ထားျပီး...အလွဴအိမ္ကိုသယ္လာၾကပါသည္...။သန္းစိုးနဲ႔နုိင္၀င္းတုိ႔လည္းအားလံုးနွင့္ေရာျပီးလုပ္စရာရွိသမွ်ေမာတယ္၊ပန္းတယ္သေဘာမွာမထားပဲလုပ္လုိက္ၾကတာမ႑ာပ္ၾကီးေဆာက္လုပ္တာေအာင္ျမင္စြာျပီးဆံုးသြားပါတယ္...။ကိုင္းမ႑ာပ္ေဆာက္လာၾကတဲ့သူေတြအကုန္လံုးဒီမွာလာထုိင္ၾကေရေႏြးေသာက္...။ငါကိုယ္တုိင္သုပ္ထားတဲ့လၻက္သုပ္ဟဲ့...။စားၾကအံုး...။မိၾကည္...။ေတာ္...ဦးစိန္...။အားလံုးထမင္းပြဲျပင္ျပီးျပီလုိ႔...။ကိုင္း....လာၾက...လာၾက..ဒီေန႔ေတာ့သျပြန္းဟင္းနဲ႔ငရုတ္သီးေၾကာ္၊အခ်ဥ္သုပ္၊ဟင္းခ်ိဳေပါ့ဟယ္...။အားလံုးမ႑ေဆာက္လုိ႔ေမာထားၾကတာဆုိေတာ့စာစာနဲ႔စားလုိက္ၾကတာ...ေခၽြးေတြကလည္းရႊဲစိုလုိ႔...တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိအစားမ်ားျပီး...ထိုင္ရာကေတာင္မထနုိင္ၾကဘူး..။ဦးစိန္ရဲ့လက္ရာကလည္းေကာင္းေတာ့အလွဴပြဲ၊မဂၤလာပြဲသာေရးအစနာေရးအဆံုး...သူပဲဖိုသူၾကီးလုပ္ရတာေလ...။အဲဒီအခ်ိန္လမ္းဖက္ကျဖတ္သြားတဲ့...အရီးေလးေစာနဲ႔မမိတင္တို႔ကိုမမိၾကည္လွမ္းျမင္လိုက္ပါသည္...။အရီးေလးေစာနဲ႔မမိတင္တစ္ခါတည္းထမင္း၀င္စားသြားၾက..။ေအး...မိၾကည္...လာျပီ...။နွစ္ခါမေခၚလုိက္ရမမိတင္လုိ႔အိမ္၀ိုင္းထဲေရာက္လာၾကသည္။ေတာ္တို႔ကေနပူၾကီးထဲဘယ္ကျပန္လာၾကတာတုန္း။ေျမာက္ဘက္ရြာသံုးရြာကုိကြမ္းေတာင္ေတြသြားငွားတာေအ့...။ျမိဳင္ၾကီးရြာကေတာ့မရေပါင္ေအ...အလွဴရက္တုိက္ေနလို႔တဲ့...။အဲဒါငါတို႔အေရွ႕ရြာသြားငွားရအံုးမွာေတာ္...။အခု ဘယ္နွစ္ခုရခဲ့လည္း အရီးေလးေစာကြမ္းေတာင္၊ပန္းေတာင္က(၁၈)ခုလံုုးအျပည့္ရခဲ့ျပီ၊ေငြဖလားကကိုင္ဖို႔(၆)လံုးနဲ႔မ႑ာပ္မွာပန္းထုိးဖို႔နဲ႔ဘာနဲ႔ညာနဲ႔ေနာက္ထပ္(၁၀)လံုးအျပည့္ငွားမလုိ႔...။အင္း...အရီးေလးတို႔စိတ္တုိင္းက်သာလုပ္ၾကေတာ္က်ဳ္အကုန္အပ္တယ္သိလားအရီးေလ...။ေအးပါေအ...ေအးပါ။ သူတို႔လည္း ဦးစိန္ရဲ့ ထမင္းန႔ဲဟင္းကိုစားျပီးဗုိက္မ်ားေတာင္တင္းေနၾကပါသည္..“။မမိတင္တို႔နွစ္ေယာက္ ဂ်ံဳခေမာက္ကိုယ္စီေဆာင္းျပီးျပန္မယ္လုပ္မွမမိၾကည္ကထေအာ္လိုိက္ပါသည္...။အရီးေလးေစာနဲ႔မမိတင္မနက္ျဖန္ဆန္သင္ရင္ေကာင္းမလား...။(ဆန္သင္တယ္ဆုိတာဆန္စပါးလံုးေကာက္တာကိုေျပာတာပါ)။ေအးေကာင္းသားပဲ...။သံလံုးကိုေလာ္နဲ႔ေအာ္ခုိင္းလုိက္
ေလ...။
“ေဂြးပင္ကုန္းေက်းရြာအတြင္းမွာရွိၾကတဲ့ကုမၼာရီအမ်ိဳးသမီးအေပါင္းတုိ႔ခင္ဗ်ား...။ေဂြးပင္ကုန္းေက်းရြာအတြင္းမွာရွိၾကတဲ့ ကုမၼာရီအမ်ိဳးသမီးအေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ား...။မနက္ျဖန္အလွဴအိမ္မွာဆန္သင္မွာျဖစ္ပါတယ္...။အဲဒါေၾကာင့္မနက္ျဖန္ေန႔လည္မိမိတို႔အိမ္မွဗန္းကေလးေတြကိုယ္စီယူေဆာင္ျပီးေတာ့အလွဴအိမ္သို႔ၾကြေရာက္ၾကပါရန္ေလးစားစြာဖိတ္မႏၱကျပဳလုိက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ား...။ဟဲ့သံလံုးေရ...။ဗ်ာ...မမိၾကည္...။ေဒၚစိန္ကိေခၚအံုးေလ..ေလာ္နဲ႔မနက္ျဖန္သူ႔ကိုလၻက္သုပ္ခုိင္းရမွာေလ...ဆန္သင္လာတဲ့သူေတြေကၽြးဖို႔....။ေၾသာ္...ဟုတ္..ဟုတ္မမိၾကည္ေခၚလုိက္ပါမယ္...။အေရွ႕အရပ္မွေဒၚစိန္ခင္ဗ်ာ...အေရွ႕အရပ္မွေဒၚစိန္...ၾကားရာအရပ္မွအလွဴမဂၤလာအိမ္သို႔ၾကြေရာက္ပါရန္ေလးစားစြာဖိတ္ၾကားအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...။မမိၾကည္ေခၚျပီးျပီေနာ္...။ေအးေအး။ေဒၚစိန္ေရာက္လာပါသည္။မိၾကည္ဘာတုန္းဟဲ့ေျပာပါအံုး...ေၾသာ္အရီးစိန္ရယ္...မနက္ျဖန္အတြက္လၻက္သုပ္ခုိင္းမလုိ႔ေလေတာ္...ေၾသာ္ေအး...မနက္ျဖန္ဘယ္အခ်ိန္လာခဲ့ရမတုန္း...ေစာေစာလာခဲ့ေလေတာ္...အားတယ္မလားအရီးစိန္...ေအး...မအားလည္းအားရမွာေပါ႔.. မိၾကည္ရယ္“...။
“ဟဲ႔... မိၾကည္။ ေတာ္...လာေလ အရီးစိန္..။ညီးဘာေတြလုပ္ျပီးျပီတုန္း...လၻက္သုပ္ဖို႔..။ဒီမွာ..အဆင္သ
င့္ပါပဲအရီးစိန္ရယ္..။ေအးေအးလူေတြမလာခင္ျမန္ျမန္လုပ္မွေတာ္ၾကာသူတို႔လာရင္အဆင္သင့္မျဖစ္ပဲေနမယ္ေတာ့...။ဒီမွာပေလာင္ၾကည္စပ္ခ်ဥ္လၻက္ထုပ္(၂၀)၊ဒီမွာပဲၾကမ္းေၾကာ္...လိုတာေတြအကုန္ဒီထဲမွာရွိတယ္အရီးစိန္ရယ္...။က်ဳပ္လုပ္စရာရွိတာလုပ္အံုးမယ္ေတာ့...။ဟဲ့...ဒါနဲ႔ဖိုးေမာင္တစ္ေယာက္ေကာဟဲ့...မျမင္ပါလား...သူနဲ႔သူ႔ညီျမိဳ႕တက္ျပီးသကၤန္းပရိကၡရာသြား၀ယ္တယ္ေတာ့ေၾသာ္...ေအးေအးငါလည္းလၻက္သုပ္ေတာ့မယ္...။(၁၀)နာရီထိုးျပီ...။ခဏေနရင္ေတာျပန္ေတြျပန္လာက်ေတာ့မယ္။ေဟ့...မိၾကည္...ေတာ္...။ဘယ္သူတုန္းအခုေခၚတာ။ငါပါေအ...မိပုဟဲ့..မိပု....ေၾသာ္...အရီးပု...လာေလ“..။အရီးပုလက္ထဲမွာဗန္းေလးကိုကုိင္လုိ႔။မ်က္နွာကလည္းသနပ္ခါးတံုးန႔ံေလးကေမႊးလုိ႔၊သူမ်က္နွာကအျပံဳးေလးကလည္းျမင္သူတုိင္းစိတ္ေအးခ်မ္းစရာပါ..။မမိၾကည္ကိုယ္တုိင္လည္း ...အေၾကာ္သည္အရီးပုရဲ့အျပံဳးေလးကုိၾကည့္ရင္း စိတ္ေအးခ်မ္းသြားပါေတာ့တယ္...။
ဆက္ပါဦးမည္......အပိုင္း(၄)ေမွွ်ာ္...
အညာေဒသရဲ့ ဓေလ့ထံုးစံ အလွဴပြဲေလး အေၾကာင္းပါ...ဗဟုသုတ ရမယ္ထင္ပါတယ္...။
သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ့လက္ခုပ္သံက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အားေဆးတစ္ခုပါ...။
ရာဇာ(ေက်းေတာသားေလး)
23.2.2011
0 comments:
Post a Comment