(၁)
ေလတစ္ခ်က္ ေ၀့အတုိက္မွာ ခေရပင္ေပၚမွ ခေရပြင့္တစ္ခ်ိဳ႕ ၀ဲပ်ံလြင့္က်ကာ ေျမသို႔ သက္ဆင္းလာေ
လသည္။ ခေရပြင့္ေၾကြေလးေတြကုိ ထိုင္ျပီး ၾကည့္ေနသူကေတာ့ ခင္ခင္ဦး တစ္ေယာက္ပင္....။
ခင္ခင္ဦး၏ အမူအယာက ေဆြးရိပ္သန္းေနျပီး ... မ်က္နွာျပင္ကလည္း လျပည့္ညမွာ လငပုတ္ ဖမ္းထား
၍ မဲေမွာင္ ေနတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး...။ ခင္ခင္ဦးကို ျမင္ရသူ အေပါင္းကေတာ့ အရူးတစ္ေယာက္လုိ ထင္
မိၾကေပမည္။
သေျပကုန္းရြာ တစ္ရြာလံုးကေတာ့ ခင္ခင္ဦးကို စိတၱဇ ေ၀ဒနာသည္ တစ္ေယာက္လုိ သတ္မွတ္ထားေ
ေလျပီ။ ရြာသူ၊ ရြာသားေတြ အလြန္လုိ႔ေတာ့ ေျပာ၍ မရေပ...။ ခင္ခင္ဦးရဲ့ ပံုစံကုိလည္း ၾကည့္အံုးေလ...ဆံပင္ ပံုစံက စုတ္ဖြားဖြားနဲ႔ တစ္ေခါင္းလံုးမွာလည္း ခေရ ပန္းေလးေတြက အျမဲပန္ထားတာေလ...။
ေနာက္ျပီး သူတစ္ေယာက္တည္း ခေရပန္းေလးေတြနဲ႔လည္း စကားေျပာေနေလရဲ့။
အဲလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ အရူးလုိ႔ သတ္မွတ္ခံရတာ မဆန္းဘူးထင္ပါတယ္။ သူအဲလို
မ်ိဳး ျဖစ္သြားရတာက ခေရနဲ႔ ပါတ္သက္သလို၊ သူမနဲ႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆုိးအတူ ၊ ေကာင္းအတူ
အတူတူ ေပါင္းလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ထဲက ေက်ာ္ေအာင္ နဲ႔ ယုေမ ေၾကာင့္သူမဒီလို ျဖစ္သြား
ရတယ္ ဆုိရင္ မွားအံ့မထင္...
အျဖစ္အပ်က္ေလးက ရုိးရွင္းတယ္ဆုိေပမယ့္ ခင္ခင္ဦး အတြက္ကေတာ့ စိတၱဇ ေ၀ဒနာသည္ တစ္ေယာ
က္လုိပင္ ျဖစ္ခဲ့ရျပီေလ...။ သူတုိ႔ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးကေတာ့ ........
************************************************************************************
(၂)
ေက်ာ္ေအာင္၊ ခင္ခင္ဦး၊ ယုေမ တို႔သံုးေယာက္ဟာ ကေလးဘ၀ကတည္းက စားအတူ ၊ သြားအတူ ဘာလုပ္လုပ္ အျမဲတမ္း မခြဲမခြာ ေပါင္းသင္းလာၾကတဲ့ စိတ္တူ ကိုယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့။ ရြာထဲကလူေ
တြ အျမင္ကတ္ေလာက္ေအာင္ကို အတြဲထူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့...
“ယုေမ ေရ ယုေမ မရွိဘူးလား..”
ေက်ာ္ေအာင္ နဲ႔ ခင္ခင္ဦးတုိ႔ နွစ္ေယာက္ ခေရပန္းေကာက္သြားရန္အတြက္ ယုေမကို လွမ္းေခၚလုိက္ျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။
“ဟယ္...ေက်ာ္ေအာင္နဲ႔ ခင္ဦးပါလား လာေလ အိမ္ထဲ၀င္ၾက”
“မ၀င္ေတာ့ဘူးေလ ညီးကို လာေခၚတာ ခေရပန္းသြား ေကာက္ရေအာင္လုိ႔”
ခင္ခင္ဦးက ေျပာလုိက္ပါသည္။
“နင္တုိ႔ ရြာေရွ႕ဘက္က ခေရတန္းကို သြားေကာက္မွာလား၊ ရြာ အေနာက္က ခေရပင္ၾကီး ေအာက္ကို သြ
ားေကာက္မွာလား ေျပာအံုးေလ...”
ယုေမ ေသခ်ာေအာင္ ေမးလုိက္ျပန္ပါသည္။
“ယုေမ နင္အရမ္းရွည္တာပဲ ငါတုိ႔သြားတဲ့ေနာက္ လုိက္ခဲ့ရင္ျပီးတာကို နင္ တို႔နွစ္ေယာက္ကို မယံုေတာ့
ဘူးလား”
ေက်ာ္ေအာင္ ယုေမကုိ ျပန္ေျပာလုိက္ပါသည္။ ခင္ခင္ဦး တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေဘးကေန ၾကည့္ျပီးျပံဳးေ
နပါသည္။
“ မယံုလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး ေက်ာ္ေအာင္ရာ ငါအေမ့ကို ေျပာခဲ့ရအံုးမွာဟဲ့... အဲဒါေၾကာင့္ပါ”
ယုေမ မ်က္နွာေလး ငယ္ျပီး ေတာင္းပန္သလုိေလး ျပန္ေျပာလုိက္ေတာ့.... ေက်ာ္ေအာင္နဲ႔ ယုေမ စိတ္မ
ေကာင္းျဖစ္သြားျပီး....
“စတာပါ ယုေမရာ နင္ကလည္း ...။ ငါတုိ႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္မွာ နာစရာေတြ ရွိေသးလုိ႔လား..”
ေက်ာ္ေအာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီး ျပန္ေျပာလုိက္ပါသည္။
“ကိုင္း..ကုိင္း.. စကားေတြကို အဆံုးသတ္ၾကေတာ့..။အရီးျမ က်ဳပ္ ခင္ဦးပါေတာ့ ယုေမကို ရြာ႔အေနာက္
ဘက္က ခေရပင္ၾကီးဆီကို ခေရပြင့္ေကာက္ ေခၚသြားမလုိ႔ေနာ္... က်ဳပ္တုိ႔နဲ႔ အတူ ေက်ာ္ေအာင္လည္း
ပါတယ္ေတာ့... စိတ္ခ်ပါေနာ္...”
“ေအးပါ ခင္ဦးေရ အရီးျမ စိ္တ္ခ်ပါတယ္ ေခၚသြားပါေအ..ေခၚသြား..ေခၚသြား...”
အရီးျမ တစ္ေယာက္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ထမင္းအိုး ငွဲ႔ရင္း လွမ္းေအာ္လုိက္ပါသည္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ခင္ဦးတို႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ ထြက္ခြါသြားပါေတာ့သည္။
******************************************************************************
(၃)
“ေက်ာ္ေအာင္ နင့္ကို ေမးရအံုးမယ္ ” ယုေမက စကားစလုိက္ပါသည္။
“ဘာေမးမွာလဲ ေမးေလ ယုေမရ”
“ေၾသာ္.. နင္ဘာလုိ႔ ရြာေရွ႕ဘက္က ခေရတန္းကို သြားမေကာက္တာလဲ ေမးမလုိ႔ပါ ။ အဲဒီက ခေရပင္
ေတြ အမ်ားၾကီးဆုိေတာ့ ခေရပြင့္ေတြ အမ်ားၾကီးရမွာေလ... အဲဒါကို သိခ်င္လုိ႔...”
“ ေၾသာ္...ရြာေရွ႕ဘက္က ခေရတန္းကုိ သာေအာင္တုိ႔၊ မိေအးတို႔ ၊ ခင္စိန္တို႔ အဖြဲ႔သြားကုန္ျပီဟ... အဲဒါ
ေၾကာင့္ပါ...”
“စကားမ်ား မေနၾကနဲ႔ေတာ့ ျမန္ျမန္ သြားရေအာင္ ေတာ္ၾကာ ခေရပန္းပြင့္ေတြ သူမ်ားဦးသြားအံုးမယ္..”
ခင္ခင္ဦး တစ္ေယာက္ ကေလးတစ္ေယာက္လုိ စိတ္ပူပန္မႈမ်ားစြာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ကို ေျပာလို
က္ပါသည္။
“မပူပါနဲ႔ ခင္ဦးရာ ဒီေန႔ ဒီအပင္ကို ဘယ္သူမွ လာေကာက္မွာမဟုတ္ဘူး...ဘာလုိ႔လဲ ဆိုေတာ့ ေရွ႕ေတာ
က ခေရတန္းကိုပဲ အားလံုးသြားကုန္တာ”
“ေအးပါဟယ္ ဟုတ္ပါျပီ ” ဆုိျပီး သံုးေယာက္သား သြားကုန္ၾကပါသည္။
“ဟယ္..ေက်ာ္ေအာင္ နဲ႔ ခင္ဦး ျမန္ျမန္လာၾကဟဲ့.. ခေရပြင့္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ ေၾကြေနတာေတာ့” ဆိုျပီး
ယုေမတစ္ေယာက္ ေျပာလည္းေျပာ ၊ ေျပးလည္းေျပး သြားပါေတာ့သည္။
သံုးေယာက္သား ခေရပြင့္ေတြကို အျပိဳင္အဆုိင္ ေကာက္ၾကပါေတာ့သည္။ တစ္ေယာက္ကို ေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ား ရၾကပါသည္။
“ ေက်ာ္ေအာင္ နင္ ဒီခေရပန္းေတြကို ဘာလုပ္မွာတုန္းဟင္...”
ယုေမ ေမးလုိက္ပါသည္။
“အိမ္ေရာက္ရင္ ဘုရားကပ္မယ္ေလ.. ေနာက္ျပီး အေမနဲ႔ ငါ့နွမ ညိဳျမကို ပန္ခိုင္းမယ္ေလ”
“ ခင္ဦး ညီးကေရာ ဘာလုပ္မွာတုန္းဟင္ ”
“ငါလည္း ေက်ာ္ေအာင္လုိပဲေပါ့ဟ... ေနာက္ျပီး ငါကိုယ္တုိင္လည္း းပန္မယ္ ငါက ခေရၾကိဳက္တယ္ဟ”
“ေကာင္းပါတယ္ဟယ္... နင္တုိ႔နွစ္ေယာက္က ပန္းၾကိဳက္လုိ႔ ပန္းေကာက္လာၾကတယ္ဆုိေပမယ့္ ငါနဲ႔
ေတာ့ကြာတယ္ေနာ္...”
ယုေမ အားငယ္စိတ္ကေလးျဖင့္ မ်က္နွာေလး ေအာက္ငံု႕ကာ ေျပာျပေေလသည္။
“ယုေမ နင္ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ ငါတုိ႔ကို ေျပာစမ္း” ေက်ာ္ေအာင္ ေမးလုိက္ပါသည္။
“ဒီလိုေလ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ရာ ငါတုိ႔က ဒီနွစ္ (၉)တန္းေလ၊ ေနာက္နွစ္ ေက်ာင္းဖြင့္တာနဲ႔(၁၀)တန္
းကို ေရာက္ျပီေလ...။ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အတြက္ ငါ အခုကတည္းက ပိုက္ဆံေတြ စုေနရတယ္ေလ။ငါက
နင္တုိ႔လုိ မျပည့္စံုဘူးေလ...” ယုေမ စကားေျပာကို ရပ္ျပီး မ်က္ရည္ေလး သုတ္လုိက္ပါသည္။
ခင္ခင္ဦးနဲ႔ ေက်ာ္ေအာင္တုိ႔ နွစ္ေယာက္က မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ယုေမကို စိုက္ၾကည့္ေနၾကပါသည္။
ယုေမ တစ္ေယာက္ စကားကုိ ဆက္ေျပာျပန္ပါသည္။
“အခု ငါေကာက္တဲ့ ခေရပန္းကလည္း ငါအိမ္ကို ေရာက္ရင္ ကုံးျပီး လုိက္ေရာင္းမယ္ဟာ...။ ေနာက္ျပီး
ပိုက္ဆံ ရတဲ့ အလုပ္ သမၼာအာဇီ၀ က်ရင္ ငါလုပ္မယ္...”
ယုေမ တစ္ေယာက္ ကေလးေပမယ့္လည္း ဘ၀ေရွ႕ေရးအတြက္ လူၾကီးဆန္ရျပီေလ...
ေက်ာ္ေအာင္တုိ႔၊ ခင္ခင္ဦး တို႔က ရြာမွာ ေတာင္သူၾကီး သား၊ သမီး ခ်မ္းသာတယ္လုိ႔ မေျပာနုိင္ေပမယ့္
လည္း ျပည့္စံုတယ္လုိ႔ေတာ့ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္...။
“အားမငယ္ပါနဲ႔ ယုေမရယ္ ငါတုိ႔ရွိပါေသးတယ္... ငါတုိ႔သံုးေယာက္က ကေလးဘ၀ကတည္းက တစ္ေယ
ာက္ အခက္အခဲကို တစ္ေယာက္ ၀ုိင္းျပီး ေျဖရွင္းလာၾကတာပဲေလ... အခုလည္း ငါတုိ႔ရွိပါတယ္ဟ...”
ခင္ဦးတစ္ေယာက္ ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြ သုတ္လုိ႔ မနုိင္ေအာင္ စီးက် လာပါသည္။
“ဟုတ္ပါတယ္...ယုေမရာ ငါတစ္ေယာက္လံုး ရွိပါေသးတယ္ဟ... ငါတုိ႔ ေသ အတူ၊ ရွင္အတူေပါ့ ငါတို႔
နင့္ကို ကူညီမွာပါဟာ.. အားမငယ္နဲ႔ေနာ္...နင္ေရာင္းတဲ့ ခေရပန္းလည္း ငါတုိ႔ ၀ိုင္းကူျပီး ေရာင္းေပးမယ္
...” ေက်ာ္ေအာင္လည္း မ်က္ရည္ကို မက်ေအာင္ ထိန္းရင္း ေျပာလုိက္ပါသည္ ။
“နင္တုိ႔ နွစ္ေယာက္ရွိတာ ငါ့အတြက္ေတာ့ အားေဆးေတြပါပဲဟယ္” ဆုိျပီး ယုေမတစ္ေယာက္ ၀မ္းသာ၊
၀မ္းနည္း ျဖစ္ျပီး ခင္ဦးကို ဖက္ျပီး ငိုပါေတာ့သည္....။
အဲဒီ ေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ ရြာဆီသို႔ သုတ္ေျခတင္ျပီး ျပန္လာၾကပါေတာ့သည္။
အျပန္လမ္းခရီးမွာေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စကားမေျပာၾကပဲ အေတြးကိုယ္စီနဲ႔ ျပန္လာေနၾက
ပါေတာ့သည္....။
*****************************************************************************
(၄)
“ ခင္ဦးနဲ႔ ေက်ာ္ေအာင္ နင္တို႔သြားေတာ့ေလ...။ ငါ့အိမ္ကို ေရာက္ေနျပီပဲ ဒီဘက္ကို ပတ္္ျပီး လုိက္မေန
ေတာ့နဲ႔ေနာ္...”
ယုေမ တစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ကို နႈတ္ဆက္လုိက္ပါသည္။ အဲဒီ ေနာက္မွာေတာ့ သူငယ္ခ်
င္းသံုးေယာက္ လမ္းခြဲလုိက္ၾကပါသည္။
“ဟယ္..ငါ့သမီး ျပန္လာျပီလား ခေရပန္းေတြလည္း အမ်ားၾကီးေတာ့..” အရီးျမတစ္ေယာက္ ၀မ္းသာအ
ားရ ျဖစ္ျပီး ေအာ္လုိက္ပါသည္။
“ဟုတ္တယ္ အေမ က်ဳပ္ ခေရပန္းေလးေတြကို ကုံးျပီးေရာင္းမလုိ႔ေတာ့.. ေက်ာင္းစိရိတ္ ရေအာင္လုိ႔ေလ
...။” ေျပာေျပာ ဆုိဆုိ ယုေမ တစ္ေယာက္ အပ္ကေလးနဲ႔ အပ္ခ်ည္လံုးေလးကို ယူလာျပီး ခေရပန္းကုံးပါ
ေတာ့သည္။
“ယုေမရယ္ အေမ တစ္ေယာက္လံုး ရွိပါေသးတယ္.. အေမ ရွိေနသမွ် သမီး ဘာမွ မလုပ္ရဘူး.. သမီးေ
က်ာင္းစရိတ္ အတြက္ အေပရွာေပးမယ္...။ သမီး ပန္းမေရာင္းရဘူးေနာ္ ဟုတ္ျပီလား...”။
မုဆုိးမ အရီးျမ တစ္ေယာက္ သမီးေလးကံုးျပီးသား ခေရပန္းေလးေတြကို ယူျပီး ရြာထဲ လွည့္ေရာင္းပါေ
တာ့သည္။-----------
“ခင္ဦး သမီး ခေရပန္းၾကိဳက္တာ အေမသိတယ္... ဒါေပမယ့္ ရြာ႔အျပင္ကို ကိုယ္တုိင္ ထြက္ထြက္ျပီး ပန္း
မေကာက္ပါနဲ႔ကြယ္...။ သမီးလိုခ်င္တယ္ ဆိုရင္ မျမကို မွာလို႔ ရပါတယ္ သူ ခေရပန္းေရာင္းေနတာပဲေ
အ....”
ခင္ဦးရဲ့ မိခင္ အရီးၾကည္သန္းတစ္ေယာက္ သမီးကို စိတ္မခ်၍ ေျပာဆုိေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ခင္ဦးရဲ့ စိတ္
ထဲမွာေတာ့ ယုေမရဲ့ အေၾကာင္းကိုပဲ စဥ္းစားေနေလသည္။
“အေမရယ္ သမီးအခုေနာက္ပိုင္း ပန္းထြက္ေကာက္တာ အရင္လုိ ပန္ဖုိ႔နဲ႔ ဘုရားကပ္ဖုိ႔တင္ မဟုတ္ေတာ့
ဘူး အေမရဲ့... ယုေမကို သနားလုိ႔ က်ဳပ္နဲ႔ ေက်ာ္ေအာင္ ခေရပန္းကူကူ ေကာက္ေပးတာအေမရဲ့...။”
“ဘယ္လုိ ခင္ဦး ညီးတုိ႔က ခေရပန္း ကူေကာက္ေပးတယ္ ဟုတ္လား...” ဟုတ္တယ္ အေမဆုိျပီး ခင္ဦး
တစ္ေယာက္ အေမျဖစ္သူကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပေပးေလသည္။
“ ခင္ဦးရယ္ အဲဒါဆုိလည္း အေမတို႔ ေထာက္ပံ့ေပးမွာေပါ့ ခေရပန္း ထြက္ေကာက္ျပီးေတာ့ေတာ့ ေက်ာင္
းစရိတ္ လုပ္မေနပါနဲ႔ေအ...”
“က်ဳပ္နဲ႔ ေက်ာ္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ဳိး ေျပာပါတယ္ အေမရယ္.. ဒါေပမယ့္ ယုေမက အဲလိုမ်ိဳး အကူအညီကိုမ
ယူခ်င္ဘူးတဲ့ေလ... သူ႔ကို ခ်စ္ရင္၊ ခင္ရင္ အဲလုိ မလုပ္ပါနဲ႔ တဲ့ေလ..။အခုလုိ ပန္းေလး ကူေကာက္ခြင့္
ရတာေတာင္ က်ဳပ္ တုိ႔ သူငယ္ခ်င္း အရင္းၾကီးမို႔ပါ အေမရယ္...”
ယုေမ တစ္ေယာက္ မိခင္ျဖစ္သူကို ေျပာျပလုိက္ပါသည္။
“ေအးပါဟယ္... ဒါဆုိလည္း အေမတုိ႔ တတ္နိုင္တဲ့ ဘက္ကေန ကူညီရမွာေပါ့...”
အဲလုိ ေျပာျပီးေနာက္မွာေတာ့ သားမိနွစ္ေယာက္ အဓိပၸါယ္ ျပည့္၀တဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကပါေတာ့
သည္...။
“ မမသိန္းေရ ခေရပန္းယူဦးမလားေတာ့ ...” အရီးျမတစ္ေယာက္ ခေရပန္းေရာင္းရင္း ခင္ဦးတို႔ အိမ္နား
ေရာက္လာပါသည္...။
“မျမေရ လာပါအံုးဟဲ့...” အရီးၾကည္သန္း လွမ္းေခၚလုိက္ပါသည္...။
“ မၾကည္သန္း ဘာတုန္းေတာ့...”
“ ညီးနွယ္ေအ အရန္ေကာ ညီးကို ေခၚမွေတာ့ ပန္း၀ယ္မလုိ႔ေပါ့ေအ့...”
“ မၾကည္သန္းရယ္ ပန္းက ဘာလုပ္ဖို႔တုန္း ေန႔တုိင္း ခင္ဦးရယ္၊ ေက်ာ္ေအာင္ရယ္၊ ယုေမရယ္ သြားျပီး
ေကာက္ေနၾကတာေလ...”
အရီးျမ စိတ္ထဲ ရွိတဲ့ အတုိင္းေျပာလုိက္ပါသည္...။
“ဒီလိုပါ မျမရယ္ ဒါက ေျမာက္ဘက္ရြာက အမ်ိဳးေတြဆီ ပို႔မလိုပါ...” ဆုိျပီး မၾကည္သန္းတစ္ေယာက္
ပန္းေတြကို အကုန္ယူလုိက္ပါေတာ့သည္။
*****************************************************************************
ခေရပင္
(၅)
“ဟ ေက်ာ္ေအာင္ လူေလး ” ဘုိးလူေအး တစ္ေယာက္ ေျမးျဖစ္သူကို ေခၚလုိက္ျခင္းပါ။
“ဗ်ာ.. အဘ...”
“ မင္း မနက္မနက္ ဆုိ ဘယ္ကုိသြားေနတာတုန္း ငါ့ေျမး...”
“ခေရပန္း သြားေကာက္တာပါ အဘရဲ့...”
“ငါ့ေျမးက ေယာက်္ားေလး ျဖစ္ျပီး ဘာေၾကာင့္ ပန္းသြားေကာက္တာလဲကြဲ႔...”
“ဒီလုိပါ အဘရာ...က်ဳပ္ တစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူးဗ်... ယုေမတို႔၊ ခင္ဦးတို႔ပါတယ္ဗ်...”
“ယုေမဆုိတာက မုဆိုးမ မိျမသမီး၊ ခင္ဦးက မိၾကည္သန္း သမီး ဟုတ္ကဲ့လား”
“ဟုတ္တယ္ အဘ..” ဆုိျပီး ေက်ာ္ေအာင္ ေျဖလုိက္ပါသည္...။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေက်ာ္ေအာင္တစ္ေယာက္ အဘလုပ္သူကို ယုေမရဲ့ အေၾကာင္းေလးေျပာျပလုိက္
ပါသည္။
“ေအးေအး ေကာင္းတယ္၊ ေကာင္းတယ္ ငါ့ေျမး၊ ဒါနဲ႔ အဘေျပာရအံုးမယ္ကြ... အခုမင္းတုိ႔ သြားေကာက္
ေနတဲ့ ခေရပြင့္ရဲ့ ေဆးစြမ္းေလးေပါ့”
“ ဟုတ္ကဲ့ အဘ ေျပာပါအံုးဗ်...” ေက်ာ္ေအာင္တစ္ေယာက္ အေလာတၾကီး ေမးလုိက္ပါသည္။
“ဒီလုိ ငါ့ေျမးရ...ေႏြရာသီေရာက္ရင္ လူေတြ မိတ္ေပါက္တတ္ၾကတယ္ေလ။ အဲလို မိတ္ေပါက္ရင္ ခေရ
ပြင့္ေျခာက္ကို ဆန္ေဆးရည္ နဲ႔ စိမ္ျပီးေသာက္ရင္ မိတ္ေတြ ျပန္ေပၚတယ္.။ အဲဒါ ကို ငါ့ေျမး ျမဲျမဲ မွတ္
ထား...”
“ဟုတ္ကဲ့ အဘ က်ဳပ္မွတ္ထားပါမယ္ဗ်...”
“ ေအး ေနာက္ထပ္ တစ္ခုက မင္းတုိ႔ ခေရပန္းေလးေတြ ေကာက္လာျပီး ညိွဳးမွာဆုိးရင္ ဘာလုပ္ၾကလဲေ
ျပာစမ္း...” ဘုိးလူေအး ေမးလုိက္ပါသည္။
“အာ.. အဘကလည္း ခေရပြင့္ေလးေတြ လန္းေစခ်င္ရင္ ေရစိမ္တာေပါ့ဗ်...”
“ ေရမစိမ္ရဘူး ငါ့ေျမးရ... ခေရပြင့္ေလးေတြ လန္းဆန္းေစခ်င္ရင္ ဆန္ေဆးရည္ စိမ္ရတယ္ ျမဲျမဲမွတ္
ထား...”။ ေက်ာ္ေအာင္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ယုေမ မကုန္တဲ့ ခေရပန္းပြင့္ေလးေတြကို ေျပးျမင္မိလုိက္
ပါသည္...။
“ခင္ဦး နဲ႔ ယုေမ ငါတုိ႔ ဒီေန႔ ခေရပန္းေတြ အမ်ားၾကီးရတယ္ ၾကည့္စမ္း..”ေက်ာ္ေအာင္ေျပာလိုက္ပါသ
ည္....။
“ေအး ဟုတ္တယ္ေနာ္”.. ခင္ဦး၀မ္းသာအားရ ေျပာလုိက္ပါသည္...။
“ယုေမ ငါတုိ႔ ဘုရားပန္း အတြက္ပဲ ယူသြားေတာ့မယ္ က်န္တာညီးယူသြားေတာ့” ခင္ဦးေျပာလုိက္ပါသ
ည္....။ ေက်ာ္ေအာင္ကလည္း ေခါင္းကေလးကို ညိမ့္ျပလုိက္ပါသည္။
“ငါ မယူေတာ့ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းတို႔ရယ္ ဒီေန႔ ခေရပန္းမွာတဲ့သူ နည္းတယ္ဟ...ပုိေနလည္း အလကား
ျဖစ္မဲ့ အတူတူ နင္တို႔ မ်ားမ်ားယူသြားျပီး ဘုရားကိုလွဴၾကေလ...”။
ယုေမ တစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေျပာလုိက္ပါသည္...။
“ဒီမယ္ ယုေမ နင္က ခေရပန္းေတြ မကုန္ရင္ ညွိဳးသြားမွာ ဆုိးတာမလား အဲဒီအတြက္ ဘာမွမပူနဲ႔”ဆုိျပီး
ေက်ာ္ေအာင္ တစ္ေယာက္ ဘုိးလူေအး ေျပာတဲ့ နည္းေလးကို ေျပာျပလုိက္ပါသည္...။
ေနာက္ရက္မွာေတာ့ ခေရပန္းေလးေတြ လတ္ေကာ့ေနပါေတာ့သည္...။
သူတုိ႔ သံုးေယာက္လံုးရဲ့ မ်က္နွာေလးေတြကေတာ့ ျပံဳးရႊင္လုိ႔ေပါ့...။ အားလံုး ျပိဳင္တူေျပာလုိက္ၾကတာ
က “ဘုိးလူေအး ေတာ္တယ္တဲ့”...။
ဘုိးလူေအးတစ္ေယာက္လည္း ေက်ာ္ေအာင္က ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ အားလံုးျပန္ေျပာျပတဲ့အတြက္ ၀မ္း
သာပီတိေတြ ျဖစ္လုိ႔ကုိ မကုန္နုိင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ......
************************************************************************************************************
(၆)
ဒီလုိနဲ႔ ေက်ာ္ေအာင္တုိ႔ ၊ခင္ဦးတို႔ ၊ယုေမတုိ႔ေတြ ဆယ္တန္းကို ေရာက္ကုန္ၾကပါသည္။ စိတ္ၾကိဳက္ဘာ
သာေတြ ေရြးၾကေတာ့လည္း အားလံုးမခြဲခ်င္တာနဲ႔ သိပၸံ တြဲၾကည့္ ယူလုိက္ၾကတယ္ေလ...။သံုးေယာက္
လံုးက စာေတာ္တဲ့ သူေတြဆုိေတာ့ အတန္းထဲမွာ အျမဲတန္း ရုိး၀မ္းကို လွည့္ယူေနၾကတဲ့သူေတြေပါ့...
တစ္ေယာက္က(၁)ရရင္ ၊က်န္တဲ့နွစ္ေယာက္က ေအာ္တို (၂- ၃)ေပါ့...။တစ္တန္းလံုးကလည္း သူတုိ႔
သံုးေယာက္ကို အားက်လို႔ မဆံုးေပါ့...။
အတန္းထဲမွာေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမ ေတြရဲ့ ခ်စ္ျခင္း၊ အလုိလုိက္ျခင္းကို ခံထားရသူ သံုးေယာက္ေပါ့...။
က်န္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ဆုိဆံုးမတဲ့ အခါမွာလည္း သူတို႔ သံုးေယာက္ကို အတုယူဖို႔ အျမဲတမ္း ဥပ
မာ ေပးခံရတဲ့သူေတြေပါ့...။
“ေဟ့..ယုေမ နင္သိပ္လွတယ္ ၊ခင္ဦးကလည္း တစ္မ်ိဳးေလး လွတာပဲ...အဲဒီ အလွနွစ္ေယာက္ကို ေခြး
လုိ ထုိင္ေစာင့္ေပးတဲ့သူကေတာ့ ဟုိ ေခြးၾကီး ေပါ့”...
ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ ၀ိုင္းျပီး စၾကပါသည္။ ေက်ာ္ေအာင္ တစ္ေယာက္ စိတ္တုိျပီး ..
“ေဟ့ေကာင္ မင္းတုိ႔ သတၱိရွိရင္ ထြက္ခဲ့စမ္း...ေစာင္းမေျပာနဲ႔ မင္းတုိ႔ ေယာက္်ားမဟုတ္ဘူးလားကြ”
ေက်ာ္ေအာင္ တစ္ေယာက္ ထျပီး ေသာင္းက်န္းပါေတာ့သည္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေက်ာ္ေအာင္နဲ႔ အျခားေက်ာင္းသားသံုးေယာက္ နပန္း လံုးေနၾကပါေတာ့သည္။
“ေက်ာ္ေအာင္ေရ မလုပ္ပါနဲ႔ဟဲ့..ဟီး..ဟီး..ဟီး..” ယုေမ ေအာ္ငိုေနပါသည္...
“ဆရာတုိ႔၊ ဆရာမတုိ႔ ကယ္ၾကပါအံုးရွင္ ခ်မ္းလင္းတုိ႔ အဖြဲ႔ ေက်ာ္ေအာင္ကို ၀ုိင္းျပီး လုပ္ကုန္ပါျပီေတာ့”
ခင္ဦးလည္း ၾကံရာမ၍ ေအာ္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္...။
အဲဒီ ေနာက္မွာေတာ့ ဆရာေတြ ေရာက္လာျပီး ရံုးခန္းသို႔ ပို႔လုိက္ၾကပါသည္။
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး ေဒၚေမသက္တင္ က အားလံုးကို ဆံုးမျပီး ေနာက္ဒီလုိ႔ မျဖစ္ပို႔ ၀န္ခံကတိ လက္
မွတ္ ထုိးခိုင္းလုိက္ပါသည္...။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ခ်မ္းလင္းတုိ႔ အဖြဲ႔ မစရဲေတာ့ေပ...
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြတုိင္းမွာေတာ့ ခေရပင္ၾကီးေအာက္ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္သြားျပီး ခေရပန္းေတြ
ေကာက္ၾကစျမဲေပ..။ ခေရပန္းေတြကို သီကုံးျပီးလည္း ခေရပင္ရဲ့ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ ေတာင္ကမူ ေလး
ေပၚမွာ တည္ထားတဲ့ လြမ္းေစတီကို သြားျပီး ပန္းကေတာ့ ၾကစျမဲေပါ့...။ ဆုေတြကိုလည္း ေတာင္းၾကစ
ျမဲေပါ့ဗ်ာ...။ ေက်ာ္ေအာင္တုိ႔ သံုးေယာက္ ဘယ္လုိပဲ ျဖတ္ပါေစ... ျဖတ္လုိ႔မရတဲ့ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြ
က ခ်ည္ေနွာင္သြားၾကျပီေလ...။
ရာသီေတြကလည္း ေႏြမွ မုိး၊ မုိးမွ ေဆာင္း၊ ေဆာင္းမွ ေႏြ ကူးေျပာင္းလုိ႔ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေတြေတာင္
ေျဖျပီးသြားၾကပါျပီ...။
“ ငါတုိ႔ အားလံုး ဆယ္တန္းစာေမးပြဲကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေျဖျပီးၾကျပီဆုိေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ၾကမ
လဲ...” ခင္ဦးက ေမးလုိက္ပါသည္။
“ေအာင္စာရင္းထြက္မွပဲ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ၾကတာေပါ့...” ေက်ာ္ေအာင္က ေျဖလုိက္ပါသည္။
“နင္တုိ႔ နွစ္ေယာက္ ဒီ ဘယ္နွစ္လံုးစီ ဘာမယ္လုိ႔ ထင္လဲ...”
ယုေမက ေမးလုိက္ျပန္ပါသည္...။
ေက်ာ္ေအာင္နဲ႔ ခင္ခင္ဦးက လက္သံုးေခ်ာင္းေထာင္ျပပါသည္။ ယုေမကလည္း အားက်မခံ သံုးေခ်ာင္းျပန္
ေထာင္ ျပလုိက္ပါသည္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ အားလံုး ျပံဳးေပ်ာ္ေနလုိက္ပံုမ်ား ျမင္ရသူတုိင္း စိတ္ခ်မ္းေျမ႕
စရာပါ...။
************************************************************************************************************
(၇)
ဘာလုိလိုနဲ႔ မုိးေလး ဖြဲဖြဲ က်တဲ့ ဇူလုိင္လေတာင္ ေရာက္လာျပီေလ...။ ဆယ္တန္း ေအာင္စာရင္းေတြ
ထြက္ေတာ့မွာဆုိေတာ့ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားတုိင္း ရင္ခုန္တဲ့ ရာသီေပါ့...။
“ ယုေမ နဲ႔ ခင္ဦး မနက္ျဖန္ ေအာင္စာရင္းထြက္မယ္တဲ့ဟ ”
“ဟုတ္လား ေက်ာ္ေအာင္ ...” ယုေမ ေမးလုိက္ပါသည္။“မနက္ျဖန္ တုိ႔သုံုးေယာက္ အတူတူသြားမယ္ မေကာင္းဘူးလား” ခင္ခင္ဦး အဆုိသြင္းလုိက္ပါသည္။
ခင္ခင္ဦး၏ အဆိုကို က်န္တဲ့နွစ္ေယာက္က ေခါင္းေလးေတြညိမ့္ျပီး သေဘာတူညီမႈေပးလုိက္ပါသည္...။
“ယုေမ နင္ေအာင္တယ္... ဒီေလး လံုးဟ..” လူၾကားထဲ တိုးေခြ႔ၾကည့္ရင္း ေက်ာ္ေအာင္ ေအာ္လုိက္ပါသ
ည္...။
“ ခင္ဦး နင္က သံုးခု၊ ငါက သံုးခု ” ၀မ္းသာ အားရနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ ကခုန္ျမဴးတူးေနၾကပါေတ
ာ့သည္။
သေျပကုန္း တစ္ရြာလံုးမွာလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေနလုိက္ပံုမ်ား ျမင္ရသူတုိင္း အေပ်ာ္ကူးဆက္ေစပါသ
ည္။
“ ယုေမ အေမ ၀မ္းသာလုိက္တာ... ငါ့သမီး ေတာ္လုိက္တာ...” ၀မ္းသာ အားရ ေအာ္ရင္း အရီးျမ တစ္
ေယာက္ တက္သြားပါေတာ့သည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ အရီးျမတစ္ေယာက္ မူလ နွလံုးေရာဂါေၾကာင့္ အ
ေပ်ာ္လြန္ျပီး ဆံုးသြားရျခင္းျဖစ္ပါသည္...။
ယုေမ တစ္ေယာက္ကေတာ့ အေပ်ာ္နဲ႔ အလြမ္း၊ ၾကည္နူးမႈနဲ႔ ပူေလာင္ျခင္းတုိ႔ဟာ ထပ္တူျဖစ္ျပီး...ယုေမ
တစ္ေယာက္ေတာ့ အသည္းအသန္ ငိုေၾကြး ေနရေလျပီ...
“အေမ က်ဳပ္ကို ထားခဲ့ျပီလားေတာ့... က်ဳပ္ အေမျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အေမျမင္ခ်င္တဲ့ ဆယ္တန္းကို ေအာင္
ျပီေလ... အခုေတာ့ က်ဳပ္ဘာလုပ္ရေတာ့ မွာတုန္း။ က်ဳပ္လည္း အေမ့ ေနာက္ကို လိုက္မယ္ေနာ္... အ
ဟင့္..အဟင့္...” ယုေမ တစ္ေယာက္ ငိုလြန္းအားၾကီး၍ သတိလစ္သြားေခ်ျပီ...။
“ယုေမ ယုေမ... သူငယ္ခ်င္း ထပါအံုး သတိထားပါေနာ္...” ခင္ခင္ဦး တစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို
ေထြးေပြ႕ရင္း မ်က္ရည္စ တုိ႔ကို သုတ္လုိက္ပါသည္။
“ေက်ာ္ေအာင္ကေတာ့ ယုေမရဲ့ ေခါင္းေလးကို ယပ္ေတာင္ တစ္ခုနဲ႔ ခတ္ေပးေနပါေတာ့သည္။
ခင္ဦးနဲ႔ ေက်ာ္ေအာင္တုိ႔လည္း ယုေမ နည္းတူ ပူေလာင္မႈ အျပည့္နဲ႔ ကိုယ္စီ ခံစားေနၾကရေပျပီ...
ရြာသူ၊ ရြာသား အေပါင္းကလည္း ယုေမေလး အစား စိတ္မေကာင္း ျပီး စုတ္တသပ္သပ္နဲ႔ေပါ့..။ အရီးျမ
ရဲ့ အသုဘကုိ လာတဲ့လူတုိင္း မ်က္ရည္စေလး ေတြနဲ႔ဆိုတာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အားလံုးသိေန
ၾကတယ္ေလ...။ သူတုိ႔မ်က္ရည္က်ေနတာ ယုေမအတြက္လား၊ ေသဆံုးေလသူ အရီးျမအတြက္လားဆို
တာေတာ့ ခံစားမႈေပၚမွာပဲ မူတည္ၾကေပလိမ့္မည္။
“ယုေမ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ဟာ... လူဆုိတာ တစ္ေန႔ ဒီလမ္းကို သြားၾကရမွာပါ...။ နင္ အားတင္းထာ
းေနာ္...” ေက်ာ္ေအာင္ အားေပးစကား ေျပာလုိက္ပါသည္။
“ေအးပါ ငါခံနုိင္ရည္ ရွိသြားပါျပီဟာ... ငါ့အတြက္ အခုလုိ ပူပန္ေပးတာ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဟာ...
နင္တုိ႔ နွစ္ေယာက္က ငါ့အတြက္ေတာ့ တစ္သက္ ေမ့လုိ႔ မရတဲ့ ေမာင္နွမဆိုလည္း ဟုတ္တယ္၊ သူငယ္
ခ်င္းဆုိလည္း မမွားပါဘူးဟာ...” သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ စကားေလး တေျပာေျပာနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို ကုန္
လြန္ေစခဲ့တယ္ေလ...။
“ယုေမ ညီးေက်ာင္းကိစၥ အတြက္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ...။ ငါတုိ႔ နွစ္ေယာက္ ေထာက္ပံ့မယ္ေလ... တုိ႔မိဘ
ေတြကလည္း ၾကည္ျဖဴ သေဘာတူပါတယ္...” ခင္ခင္ဦး ေသြးတုိး စမ္းၾကည့္လုိက္ေလသည္။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ရာ၊ နင္တို႔ အခုလို ငါ့ကို ဂရုစိုက္ေနတာကိုပဲ ငါက အရမ္းေက်နပ္ေန
ပါျပီဟာ... ငါေက်ာင္းမတက္ေတာ့ဘူး ရြာမွာ လုပ္အားေပး ဆရာမ ၀င္လုပ္ေတာ့မယ္။ ငါ့ဘ၀ကို အဲဒီဘ
၀ေလးနဲ႔ပဲ ျဖတ္သန္းေတာ့မယ္...”
“တကယ္ပဲ ဆံုးျဖတ္လုိက္တာလား ယုေမ.. နင္ငါတုိ႔ကို ခြဲနုိင္ျပီေပါ့ ဟုတ္လား...” ေက်ာ္ေအာင္ ၀မ္းေခါ
င္းသံၾကီးျဖင့္ ေျပာလုိက္ပါသည္။
“အဲလုိ မဟုတ္ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းတို႔ရာ ငါ့ကို နားလည္ေပးၾကပါ... ငါနင္တုိ႔ နွစ္ေယာက္နဲ႔ မခြဲခ်င္ပါဘူး..
အဲဒါကို ယံုၾကပါ..။ နင္တုိ႔ေတြ ေက်ာင္းဆက္တက္ၾကပါ...။ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေက်ာင္းကိစၥနဲ႔ပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ အေ၀းကို ေရာက္သြားမွာပဲ။အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္သာ တစ္နွစ္တစ္ခါ ရြာကို ေရာက္ေအာင္ျပန္ခဲ့ပါ
ငါတုိ႔ သြားေကာက္ေနၾက ခေရပင္ၾကီးေအာက္မွာ ဆံုၾကမယ္ေလ... နွစ္တုိင္းေပါ့... ဘယ္လုိလဲ သေဘာ
တူၾကရဲ့လား...” ယုေမတစ္ေယာက္ ျဖစ္သင့္တာနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာျပီး ေျပာလုိက္ျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။
“ေအးပါဟယ္ ငါတုိ႔ နွစ္ေယာက္လံုးကတိေပးတယ္ ဘယ္ကိုပဲ ေရာက္ေန ေရာက္ေန၊ ဘယ္ဘ၀ကိုပဲေရ
ာက္ေန ေရာက္ေန ငါတို႔ တစ္နွစ္တစ္ေခါက္ ရြာကိုျပန္လာျပီး ခေရပင္ၾကီး ေအာက္မွာ ဆံုမယ္လု႔ိ ကတိ
ေပးပါတယ္”...။
ခင္ဦး တစ္ေယာက္ ငိုျပီး ကတိေတြ ေပးေနပါသည္။ ေက်ာ္ေအာင္ကေတာ့ ေခါင္းကေလးကိုပဲ ညိမ့္ျပပါ
သည္။
“ယုေမ နင္ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆရာမေလးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါေနာ္...။ နင့္ကို ဆရာမ ၀တ္စံုေလးနဲ႔ တုိ႔နွစ္ေယာ
က္ျမင္ခ်င္တယ္ေနာ္...”။ ေက်ာ္ေအာင္ ယုေမကို အားေပးေနျခင္းရယ္ပါ...။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ ျမဲျမဲ ဆုပ္ကိုင္ျပီး က
တိေတြ ေပးေနၾကပါသည္။
***********************************************************************************************************
(၈)
လေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းသြားျပီး ေက်ာ္ေအာင္တုိ႔ ၊ ခင္ဦးတုိ႔လည္း ေက်ာင္းသြားဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာ
က္လာပါသည္။ ယုေမကေတာ့ သူတုိ႔ ရြာေက်ာင္းေလးမွာပဲ အကူဆရာမေလး လုပ္ေနျပီေလ...။ ခံစားခ
်က္ေတြကို အခ်ိန္က ကုစားလုိက္ေတာ့လည္း ယုေမတစ္ေယာက္ အရင္လုိ ျပန္ျဖစ္ေနျပီေလ...။
“ယုေမေရ... ငါတုိ႔နွစ္ေယာက္လံုး မနက္ျဖန္ တကၠသိုလ္ကို သြားေတာ့မယ္ဟာ.. အဲဒါနင့္ကို လာျပီးနႈတ္
ဆက္တာ...” ေက်ာ္ေအာင္က စျပီး ေျပာလုိက္ပါသည္။
“ဟုတ္တယ္ ယုေမေရ ငါတုိ႔ နင့္ကို လာနႈတ္ဆက္တာ.. နင့္ပညာေတြ အတြက္ ငါနွေျမာမိတယ္ဟယ္..”
ခင္ခင္ဦးတစ္ေယာက္ ယုေမကုိ ဖက္ျပီး ငိုေခ်ျပီ...။
“မငုိပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရယ္ ကိုယ့္ထုိက္နဲ႔ ကိုယ့္ကံေပါ့... ငါအေကာင္းဆံုးလုပ္ခဲ့လုိ႔၊ အေကာင္းဆံုး ေအာင္
ျမင္ခဲ့ျပီးျပီေလ.. ဆက္မတက္ရတာကေတာ့ ငါ့ကုသုိလ္ကံပဲေပါ့...”
ယုေမ အစီအစဥ္တက် ရွင္းျပလုိက္ပါသည္...။
“နင္တို႔ မသြားခင္ ငါတို႔ ခေရပင္ၾကီးဆီကုိ သြားၾကရေအာင္” ဆုိျပီး ယုေမ ဦးေဆာင္ျပီးေခၚသြားလုိက္ပါ
သည္။ ခေရပင္ၾကီးေအာက္ ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ မ်က္ရည္ကုိယ္စီနဲ႔ေပါ့...။ အဲဒီ ခေရပ
င္ၾကီးကို သူတို႔ သံုးေယာက္ သံေယာဇဥ္ တြယ္ေနၾကျပီေလ...။
အားလံုးနႈတ္ဆက္ျပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ တစ္ေယာက္ တစ္ေနရာစီ ေက်ာခုိင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကပါ
သည္။ အဲလုိနဲ႔ တစ္ေယာက္ တစ္ေနရာစီကေန တစ္နွစ္ျပည့္တုိင္း ရြာကို ျပန္ျပန္လာျပီး ခေရပင္ၾကီးေအ
ာက္မွာ ဆံုျပီး ေရွးေဟာင္းေနွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာၾက၊ လြမ္းေစတီ ေလးကို သြားဖူးၾကနဲ႔ သူတုိ႔ အတြက္ေျပ
ာစရာစကားေတြက ကုန္ကို မကုန္နုိင္ေတာ့ေပ...
ေက်ာ္ေအာင္နဲ႔ ခင္ခင္ဦးတို႔ ရြာကေန ျပန္သြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ယုေမ တစ္ေယာက္ ခေရပင္ၾကီးေအာ
က္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရတဲ့ အတြက္ မ်က္ရည္ေတြလည္း ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းစာေတာင္ ရေတာ့
မယ္ေလ...။
ေက်ာ္ေအာင္ တစ္ေယာက္လည္း ေက်ာင္းျပီးလုိ႔ ရြာကို ျပန္အလာ၊ ခင္ခင္ဦး တစ္ေယာက္လုိ႔ ေက်ာင္းျပီး
လုိ႔ ရြာကို ျပန္အလာ ၊ ယုေမကလည္း သူငယ္ခ်င္းတြကို လြမ္းတဲ့ အတြက္ ရြာအျပင္က ခေရပင္ၾကီးဆီ
သြားဖုိ႔ ထြက္အလာ တစ္ေနရာမွာ စံုၾကပါေတာ့သည္။
အားလံုး ခ်ိန္းထားသလုိ ေတြ႔စံုၾကေတာ့ ၀မ္းသာ အားရနဲ႔ေပါ့...။
“ ငါတုိ႔ ေတြ မခ်ိန္းပဲနဲ႔ ခ်ိန္းထားသလုိ ေတြ႔တာဆုိေတာ့ ငါတုိ႔ ခေရပင္ၾကီးေအာက္ တန္းသြားၾကမယ္..
သေဘာတူလားဆုိျပီး ငယ္ငယ္တုန္းက အတုိင္း ေက်ာ္ေအာင္ အဆုိသြင္းလုိက္ပါသည္..”။
“တူပါတယ္ ရွင္ဆုိျပီး ” ခင္ခင္ဦးနဲ႔ ယုေမ တုိ႔ နွစ္ေယာက္လည္း တုိင္ပင္မထားပဲ စည္းခ်က္ေတြကိုက္ေန
ၾကပါသည္။
ခေရပင္ၾကီးေအာက္ေရာက္ေတာ့ ခဏနားျပီး လြမ္းေစတီေလးကို အရင္သြားဖူးၾကတယ္...။
ေက်ာ္ေအာင္ တစ္ေယာက္ အရင္ဦးဆံုး ဆုေတာင္းေလရဲ့ ......
“ တပည့္ေတာ္သည္ တပည့္ေတာ္ခ်စ္ေသာသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေနာက္ဘ၀မွာလည္း ေတြ႔ဆံုရပါလုိ၏ဘု
ရား...”။
ယုေမကလည္း “တပည့္ေတာ္သည္ တပည့္ေတာ္၏ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အရမ္းခ်စ္ပါသည္။ အခုဘ၀က
မေနလုိ႔ ေသရ ေနာက္ဘ၀မွာ ျပန္လည္ ေတြ႔ဆံုျပီး ဒီထက္မက ခ်စ္နုိ္င္ၾကပါေစ...”
ေနာက္ဆံုး ခင္ခင္ဦးကလည္း “ တပည့္ေတာ္သည္ အလြမ္းဓါတ္ခံ ရွိသူပါဘုရား။ ဒီဘ၀မွာ အလြမ္းမက
င္း ေသးရင္ေတာင္၊ ေနာက္ဘ၀မွာ အလြမ္းကင္းရပါလို႔၏ဘုရား”
အားလံုး ဆုေတြေတာင္းၾကျပီးတဲ့ေနာ္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စကားမေျပာျဖစ္ၾကပဲ...မ်က္လံုးေတြ
က ေဆြးရိပ္သန္းေနၾကပါသည္။ ေနာက္မွ ယုေမက ဦးေဆာင္ျပီး သြားၾကရေအာင္ေလ ခေရပင္ၾကီးေအ
ာက္ ဆုိျပီး ထြက္ခြါသြားၾကပါသည္။ အဲဒီ ရက္က သူတို႔သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ရဲ့ ေနာက္ဆံုးေန႔ ၊ေနာက္
ဆံုးရက္ဆုိတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ရိပ္မိၾကမည္ မထင္...
ဘုရားကေန ခေရပင္ၾကီးရဲ့ ေအာက္ကုိ မေရာက္ခင္ မိုးေတြက ေမွာင္မဲလာျပီး လွ်ပ္စီး တို႔က တ၀င္း၀င္း
လက္လုိ႔ေပါ့...။ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္လည္း ခေရပင္ၾကီးေအာက္ ေျပး၀င္ျပီး မုိးခို လုိက္ၾကပါသည္။
မိုးေတြကလည္း အျငိဳးနဲ႔ ရြာေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္...။ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္လည္း တစ္ေယာ
က္လက္ကို တစ္ေယာက္ က်စ္က်စ္ဆုပ္ကိုင္ထားၾကပါသည္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေလျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္က ေစာင့္အတုိက္မွာေတာ့ အရင္လုိ ခေရပြင့္ေလးေတြ ေၾကြမဲ့အစာ
း ခေရကိုင္းၾကီးက က်ိဳးျပီး သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ေပၚကို က်သြားပါေတာ့သည္။
မိုးေတြ ေလေတြ တိတ္မွ ရြာထဲက လူေတြ ခေရပင္ၾကီး လဲ ေနတာေတြ႔လုိ႔ ခေရပင္ၾကီး ဆီကို လာၾက
တာေလ...။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ေက်ာ္ေအာင္ တုိ႔ သံုးေယာက္ ေခါင္းမွာ ေသြးေတြနဲ႔ေလ...။
ရြာထဲကို လူေတြျပန္ေခၚျပီး ေသခ်ာၾကည့္တဲ့ အခါမွာေတာ့ တစ္ေယာက္ လက္ကို တစ္ေယာက္ဆုပ္ကို
င္ထားၾကပါတယ္...။
ေက်ာ္ေအာင္နဲ႔ ယုေမ တုိ႔ နွစ္ေယာက္ကေတာ့ ပြဲခ်င္းျပီး ေသဆံုးသြားၾကတယ္ေလ...။ ခင္ခင္ဦးတစ္ေယ
ာက္ကေတာ့ ကံေကာင္းလုိ႔လား၊ ကံဆုိးလုိ႔လားေတာ့ မသိ အသက္ရွင္က်န္ခဲ့တယ္ေလ...။ ဒါေပမယ့္ သူ
မရဲ့ ဦးေခါင္းမွာ ဒါဏ္ရာ အျပင္းအထန္ရထားတာဆုိေတာ့ အတိတ္မေမ့ေပမယ့္လည္း အခုလို ပံုစံ ဘ၀
ကို ေရာက္သြားရတာေလ...။
ဘုိးလူေအး ဆုိရင္လည္း ေျမးျဖစ္သူ ေက်ာ္ေအာင္ကို ၾကည့္ျပီး ငိုုလုိက္တာမ်ား တရားနဲ႔ပင္ မေျဖနုိင္တဲ့
ပံုပါပဲ... က်န္တဲ့ သူေတြလည္း ငိုလုိက္ၾကတာ ၾကည့္ရက္စရာကို မရွိပါဘူး...
ေက်ာ္ေအာင္နဲ႔ ယုေမက အစိမ္းေသ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ခ်က္ခ်င္းပဲ မီးသျဂိဳလ္လုိက္ရပါတယ္။ သူတို႔ နွစ္ေ
ယာက္ကုိ ေတာ့ သူတို႔ ခ်စ္တဲ့ ခေရပင္ၾကီးနားမွာပဲ အုတ္ဂူေလး နွစ္ခု ယွဥ္ျပီး တည္ေပးထားလုိက္ၾက
တယ္ေလ...။
ေက်ာ္ေအာင္ အသက္(၂၂) နွစ္
ယုေမ အသက္ (၂၁) နွစ္ တဲ့...
ရြာခံေတြအားလံုးေရာ ေဘးပါတ္၀န္းက်င္က ရြာေတြေရာ ယုေမတို႔ အျဖစ္ကို ၾကည့္ျပီး သနားေနၾကရံုမွ
တပါး ဘယ္သူကတတ္နုိင္ၾကအံုးမွာလဲေလ...။
ခင္ခင္ဦး တစ္ေယာက္ကေတာ့ ခေရပင္နားမွာပဲ....အဲဒီ ဘ၀ကို ဘယ္အခ်ိန္ထိမ်ား......
(ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ေရးသားခ်က္မ်ားအဓိပၸါယ္မေပၚလြင္ခဲ့ပါကကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ညံ့ဖ်င္းမႈသာျဖစ္ပါေၾကာင္း
၀န္ခံအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။)
စာဖတ္သူရဲ့ ရင္ထဲကလာတဲ့ စကားေလးေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။
အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.....
ရာဇာ(ေက်းေတာသားေလး)
27.3.2011
5 comments:
ေကာင္းတယ္ ကိုရာဇာေရ... ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းသားဘ၀ကုိ လြမ္းမိတယ္ ေရးသားမႈ႔ေလးေတြ ေပၚလြင္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ေၾကကြဲစရာေလးေနာ္...
အားေပးလွ်က္ပါအကို။
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစ။
ကိုရာဇာ အလြမ္း၀တၳဳေလးပါလား...ခင္ခင္ဦးအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ က်န္းမာရႊင္လန္း ေအးခ်မ္းပါေစ...
အရမ္းကို ေၾကကြဲစရာ ေကာင္းတဲ႕ဇာတ္လမ္းေလးေနာ္.....
ေနာက္လဲ ဆက္တင္ေပးပါအုန္းေနာ္.....
မင္းသားမင္းသမီးေပါင္းတဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးလည္း တင္ေပးေစခ်င္ပါတယ္ အစ္ကို...
pine ေရ ...လာလည္တာ ေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္..
မင္းသား၊ မင္းသမီး ေပါင္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလး ေရးေပးပါမယ္..
ေလးစားလ်က္
ရာဇာ(ေက်းေတာသားေလး)
Post a Comment