တေပါင္းလ ရြာဘုရားပြဲ

ဤအခ်ိန္သည္ကား   မိန္ရာသီ တေပါင္းလျဖစ္ေပသည္။      ဤလ   ဤရာသီတြင္                  မနက္ပိုင္းမွာ မင္းလြင္ျမဴခိုးေတြစုိင္းေနတတ္ပါသည္။ ဂိန္မာန္ရာသီ အကူးဆုိေတာ့   ေလေတြက ဟုိမွသည္၊     သည္မွဟုိ ေ၀့၀ဲတုိုက္ခတ္ေနသည့္အတြက္   ေလေပြ(ေခၚ)ဖုန္လုံးၾကီးေတြက တလိမ့္လိမ့္တက္လုိ႔။ ေႏြရာသီတေပါင္းလကား ရြက္ေဟာင္း ေၾကြ၍ ရြက္သစ္ေ၀ေသာ ရာသီျဖစ္ေပသည္။      သစ္ရြက္ေဟာင္းတုိ႔ ေၾကြျပီး၊သစ္ရြက္အနုပုရစ္ဖူးေလးေတြကလည္းေ၀စီလုိ႔။တမာပန္းရနံ႔ေလးေတြကလည္းသင္းပ်ံ႕ေမႊးၾကိဳင္ေနျပီး ရဲရဲနီေနတဲ့ လက္ပန္ပြင့္ေတြလည္း    ေၾကြက်တဲ့ ရာသီေပါ့။      အဲဒီလကား  ေက်ာင္းသူ၊    ေက်ာင္းသားတုိင္း စာေမးပြဲျပီးလုိ႔ အနားယူၾကတဲ့ရာသီေပါ့။   ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ငယ္ငယ္ကေတာ့ အေပ်ာ္နွစ္ခုတုိးတဲ့    ရာသီေပါ့ဗ်ာ။ အေပ်ာ္နွစ္ခုဆုိတာက     စာေမးပြဲျပီးလုိ႔ေက်ာင္းေတြ ပိတ္လုိ႔ေပ်ာ္ၾကတယ္..     ေနာက္ျပီး တေပါင္းလျပည့္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာရဲ့  “ေအာင္ခ်မ္းသာေစတီေတာ္ဘုရားပြဲ”ေန႔မုိ႔ပါ။     ဆယ့္နွစ္လရာသီပြဲ ထဲမွာေတာ့တေပါင္း
လသဲပံုေစတီေတာ္ပြဲလုိ႔   လူတုိင္းသိခဲ့ၾကတာပါ။     ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာကေတာ့ သဲပံုေစတီေတာ္ပြဲမလုပ္ပဲ   ရြာ
မွာတည္ထားတဲ့ ဘုရားကို ဘုရားပြဲလုပ္ၾကပါတယ္။



ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာမွာ      တစ္နွစ္ကို ဘုရားပြဲ           နွစ္ပြဲရွိပါတယ္။                               ၀ါေခါင္လကြယ္မွာ “ရွင္ပင္ကြမ္းေက်ာင္းျမတ္စြာဘုရား”၊       တေပါင္းလမွာ အခု“ ေအာင္ခ်မ္းသာျမတ္စြာဘုရားပြဲ” ဆုိျပီးေပါ့။ ရွင္ပင္ကြမ္းေက်ာင္းျမတ္စြာဘုရားကေတာ့             အေလာင္းစည္သူမင္း ေဖာင္နဲ႔  လွည့္လည္ေတာ္မူရင္း တည္ထားခဲ့တဲ့ ဘုရားပါ။ နယ္ေျမေတြသတ္မွတ္ျပီး အေရွ႕ဆုိရင္ ဘယ္ရြာထိ ၊ အေနာက္ဆုိရင္ ဘယ္ရြာထိ၊ ေတာင္ဆုိရင္ ဘယ္ရြာထိ၊ ေျမာက္ဆုိရင္ ဘယ္ရြာထိ ဆုိျပီး ဘုရားပြဲေတြ လုပ္ေစဖုိ႔ ေက်ာက္စာထုိးခဲ့တာပါ။ အခု ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့  ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရြာအပါအ၀င္  ရြာေပါင္း (၅)ရြာပဲ            ဘုရားပြဲလုပ္ေတာ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နယ္ဘက္မွာ အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီး တည္ခဲ့တဲ့ ဘုရားေတြ၊ ရြာအမည္ေတြအမ်ားၾကီး ရွိပါ
တယ္။ အဲဒါေတြကိုေတာ့ ေနာက္မွပဲ ေရးပါေတာ့မယ္။

(G_g)

အခုတေပါင္းလဘုရားပြဲကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာနဲ႔ ေတာင္ဘက္ကရြာ နွစ္ရြာေပါင္းျပီး  တည္ထားတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘုရားပြဲကို တူတူလုပ္ပါတယ္။ နွစ္ရြာေပါင္းရင္ အိမ္ေျခေပါင္း(၅၀၀)ေက်ာ္   (၆၀၀)နီးပါးရွိေပ

မယ့္လည္း ဘုရားက တစ္ဆူ၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကလည္း တစ္ေက်ာင္းပဲရွိပါတယ္။        ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ရြာဦးဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက  ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက   ႏွစ္ရြာ့ တစ္ရြာ ေသြးကြဲသြားမွာ          စိုးတဲ့အတြက္ အပိုေတြမလုပ္ခုိင္းတာပါ။ ဘုရားပြဲလုိ႔ ေျပာလုိက္လုိ႔ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ပြဲေတြ၊ ရုပ္ရွင္ေတြ၊  ပြဲေစ်းတန္း

ေတြ ပါတယ္လုိ႔ေတာ့ မထင္ေစခ်င္ပါဘူး။   ရြာဘုရားပြဲဆုိေတာ့လည္း ရြာ အေလ်ာက္ေပါ့ဗ်ာ။    ဒါေပမယ့္ အရပ္ျပဇာတ္ေတြ၊  ယိမ္းေတြ၊  မင္းသားယိမ္းေတြ၊     အကေတြ   အဲလုိမ်ိဳးေတြကေတာ့           ပါ-ပါတယ္။ ဟုိဘက္ရြာကလည္း အဲလုိပါပဲ...အကမ်ိဳးစံု နဲ႔ေပါ့။       မျပိဳင္ဘူး ဆုိေပမယ့္လည္း ဘုရားေရာက္လုိ႔ သူ႔ရြာ ၊ ကိုယ့္ရြာအကေတြကျပီဆုိရင္ေတာ့ျပိဳင္သလုိေတြျဖစ္သြားၾကစျမဲပါပဲ။

တေပါင္းလဆန္းျပီဆုိတာနဲ႔ ဘုရားပြဲေရာက္ေတာ့မယ္ဆုိျပီး ကေလးေတြကေပ်ာ္၊ လူၾကီးေတြကေပ်ာ္ေပါ့။
လုိအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြကိုလည္း စုေဆာင္းၾကျပီေပါ့။ပစၥည္းေတြဆုိတာ မုန္႔ေၾကာ္ဖုိ႔ လုိအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြကို ေျပာတာပါ။  ကုလားပဲ၊  ဆန္ၾကမ္း၊  ေကာက္ညွင္းဆန္၊  ထန္းလ်က္  အဲဒါေတြေပါ့။          လဆန္း(၇)ရက္ (၈)ရက္ေလာက္  ေရာက္ရင္ေတာ့     ကုလားပဲေရစိမ္ျပီး                           အေျခာက္လွမ္းထားတဲ့ဟာကုိ ေမာင္းနဲ႔  ေထာင္းရပါတယ္။  ဆန္ၾကမ္းလည္းေထာင္းရတာပဲ၊    ေကာက္ညွင္းဆန္လည္းေထာင္းရတာပဲ
စက္နဲ႔သိပ္မၾကိတ္ၾကပါဘူူး။ ေမာင္းေထာင္းတယ္ဆုိတာကေတာ့(၂)မ်ိဳးရွိတာေပါ့...လက္နဲ႔ေထာင္းတဲ့ဟာ
ရယ္၊ ေျခေထာက္နဲ႔ေထာင္းတဲ့ ဟာရယ္ေလ။  အရင္တုန္းကေတာ့ ေမာင္းေထာင္းသံဟာ    ေက်းလက္ရဲ့ သီခ်င္းသံပါပဲ။ ေမာင္းေထာငး္သီခ်င္းေတြ ရွိပါတယ္။
“ဟုိေရွ႕ကဆူညံညံ
ဘာသံလုိ႔ေမး။
ေမးပါနဲ႔ေအ
ေနာင္ခ်ိဳသူအလွဴေပးတယ္
ေမာင္းသံတဲ့ေလး”
အဲဒီ ေမာင္းေထာင္းသီခ်င္းေလးကေတာ့ ေနာင္ခ်ိဳသူ အလွဴလုပ္တဲ့အခါမွာ ေမာင္းေထာင္းရတာေလးကို တင္စားထားတာပါ။        ေနာင္ခ်ိဳတင္ မကပါဘူး..ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အညာေဒသမွာဆုိ ဘာေထာင္းေထာင္း ေမာင္းနဲ႔    ေထာင္းတာမ်ားပါတယ္။       ပဲ၊  ေျပာင္း၊  ငရုတ္သီး၊  ေဆးရုိး၊  ေကာက္ညွင္းဆန္၊  ဆန္ၾကမ္း စတဲ့ဟာေတြကို ေမာင္းနဲ႔ေထာင္းတာပါ။ အခုလို ဘုရားပြဲရာသီဆုိရင္ေတာ့  ဟိုနားသြားလည္း ဂြက္..ဂြက္.၊ ဒီနားသြားလည္း ဂြက္...ဂြက္နဲ႔.. ေမာင္းေထာင္းသံ ၾကားေနရတာေလ။ မုန္႔မႈန္႔      ေထာင္းျပီးျပီဆုိရင္ေတာ့ ဗန္းေတြထဲမွာထည့္ျပီး ျဖန္႔ထားပါတယ္။ အဲဒီထဲကိုလည္း မုန္႔မႈန္႔ေတြ ခ်ဥ္မသြားရေလေအာင္ သံကြမ္းညွပ္ ေလးေတြ ထည့္ ထည့္ထားပါတယ္။  ကြမ္းညွပ္ မွမဟုတ္ပါဘူး                                   တျခားသံေတြလည္း ထည့္လုိ႔ရပါတယ္။လူၾကီးေတြ လုပ္တာ ျမင္ဖူးတာပါ။     လဆန္း(၁၂)ရက္ မုန္႔ေထာင္း၊ (၁၃)ရက္မုန္႔ေၾကာ္၊ (၁၄)ရက္ ဧည့္ခံ၊ လျပည့္ေန႔ ဆြမ္းခ်   (ဆြမ္းၾကီးေလာင္း) အဲလုိ ရက္ေလးေတြ သတ္မွတ္ထားတာပါ။ (၁၂) ရက္ မုန္႔ေထားလုိ႔ သတ္မွတ္ထားေပမယ့္   ၾကိဳျပီးေထာင္းၾကတာ  မ်ားပါတယ္။             က်န္တာကေတာ့ သူ႔ရက္အတုိင္းလုပ္ၾကတာပါ။ မုန္႔ေၾကာ္တဲ့ရက္ကေတာ့       တစ္ရြာလံုးကို မုန္႔ေၾကာ္(ေညွာ္)ပဲ နံေနတာပါ။ အိမ္တိုင္းေၾကာ္ၾကတာေလ။ ေၾကာ္တဲ့မုန္႔ေတြကေတာ့  မုန္႔ဆီေၾကာ္၊ ကုလားပဲေခြ၊ မုန္႔ခဲဘြယ္၊ ညာတယာ၊ နွမ္းပထူ၊ ထိုးမုန္႔ အဲဒါေတြေၾကာ္ၾကတာ။    (၁၄)ရက္ေန႔ ဧည့္ခံတဲ့ရက္        ေရာက္ျပီဆုိရင္ေတာ့ ေဘးနား ပါတ္၀န္းက်င္ရြာေတြကေန ဧည့္သည္လုပ္ျပီးလာၾကတာပါ။ အဲလုိလာတဲ့သူေတြကို     အသားဟင္းအေနနဲ႔ ၀က္သား၊ အမဲသား၊ ၀မ္းတြင္းသား၊ ၀က္အူ စတဲ့ဟာေတြ ခ်က္ၾကပါတယ္။       အရန္ဟင္းကေတာ့ ပဲဟင္း၊ ငရုတ္ေၾကာ္၊  ပဲတီခ်ဥ္သုပ္၊               ေက်ာက္ဖရံုသီးဟင္းခ်ိဳ      စတဲ့ဟာေတြနဲ႔ ဧည့္ခံတာပါ။  ရြာနဲ႔ေ၀းတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြကလည္း     မုန္႔အလွဴခံလာပါတယ္...         ေတာင္းစားတဲ့သူေတြလည္း ေပါပါတယ္။ ဧည့္သည္ေတြလည္း ေပါပါတယ္..    တစ္ရြာလံုး ဓါတ္စက္သံေတြကညံ၊          ကတ္ဆက္ သံေတြကလည္း ညံေနတာပါပဲ။  ညေနေရာက္ေတာ့  တစ္ရြာလံုးက    စုျပီးလွဴထားတဲ့  မုန္႔ေတြကို         အရပ္ထဲလွည့္ျပီး အ
ပ်ိဳေတြ၊ ကာလသားေတြ၊ ကေလး၊    လူၾကီး အစံုပါပဲ  တန္းစီျပီးလွည့္ျပတာေလ        (အညာအေခၚကေတာ့
ဘုရားပြဲအရပ္လွည့္ေပါ့)။        ညေရာက္ေတာ့ ညအိပ္လာတဲ့ဧည့္သည္ေတြ ၊ ရြာခံေတြ အားလံုးကို ဇာတ္ခံု
ထိုးျပီး အကမ်ိဳးစံု၊ တီး၀ိုင္း၊    အရပ္ျပဇာတ္ ေတြနဲ႔ ဧည့္ခံပါတယ္။   ပြဲလွမ္းသဘင္ ရွားပါးတဲ့ အညာေဒသမွာ
ေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ။        စကားပံုေတာင္ရွိေသးတာပဲေလ  “ သူ႔အရပ္နဲ႔ ၊ သူ႔ဇာတ္ေပါ့”။

မနက္ (၃) နာရီခြဲေလာက္က်ေတာ့ အရပ္လွည့္ျပီး ျပထားတဲ့                   မုန္႔မ်ိဳးစံုကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို သြားလွဴပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မလုိက္ဖူးဘူး အိပ္အိပ္ေပ်ာ္ေနလုိ႔ေလ...:)။တေပါင္းလျပည့္ေန႔ မနက္ခင္း(၇)နာရီေလာက္  ဆုိရင္ေတာ့    ဆြမ္းၾကီးေလာင္းဖုိ႔ ဘုရားကိုသြားၾကပါတယ္။     မေ၀းေပမယ့္ လွည္းေတြနဲ႔သြားၾကတာေလ။ အျပန္ခါ ေရာက္ျပီဆုိရင္ေတာ့ အျပိဳင္အဆုိင္ေမာင္းၾကေရာ  ေနာက္က်တဲ့
လွည္းကို ေက်ာ္သြားတဲ့လွည္းက ညာသံေပးနဲ႔   အို...အရမ္းေပ်ာ္ဖုိ႔ ေကာင္းတာေလ။  ေျခလ်င္သြားၾကတဲ့

သူေတြကေတာ့လွည္းေတြကိုေရွာင္ထားအံုးေတာ့ပဲ။ဖုန္လံုးၾကီးေတြဆုိရင္လည္းလိမ့္တက္ေနတာေလ။ အခုေတာ့ရြာရဲ့ေတာင္ဘက္ကပ္လ်က္တာေျမာင္းေဖာက္လုိက္ေတာ့လွည္းလမ္းကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္သြားတာေလ။အဲလုိဆိုေတာ့လွည္းေတြနဲ႔မသြားေတာ့ဘူး။ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ဓေလ့ေလး တစ္ခုေတာ့ေပ်ာက္သြားသလုိေတာင္ျဖစ္ေနျပီေလ...။  အဲဒီအတြက္  အရမ္းနွေျမာမိတယ္ဗ်ာ။သံဃာေတြ

ကေတာ့  ရြာနားခ်ဳပ္စပ္ အကုန္ပင့္ပါတယ္။   သံဃာ (၃ ၊ ၄၀၀) ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။                  အဲဒီသံဃာေတြ ဆြမ္းေလာင္းဖို႔အတြက္က မုန္႔ေတြကို သပ္သပ္ ခြဲေၾကာ္ပါတယ္။     တစ္ပါးတစ္ခု ေလာင္းတယ္ဆုိေပမယ့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းကို     မုန္႔ ေတာင္းၾကီးေတြနဲ႔     အျပည့္ရတာပါ။               ဘုန္းၾကီးေတြက လွည္းေတြနဲ႔လာၾကတာေလ ကိုရင္ေတြေရာေပါ့။ ျပန္ျပီဆုိရင္ေတာ့ မုန္႔ေတာင္းၾကီးေတြ ျပည့္ေနတာေပါ့။ ဆြမ္း၊ ဟင္းကိုေတာ့    တစ္ရြာလံုးစုေပါင္းျပီး    ေလာင္းၾကတာပါ။    နွစ္ရြာဆုိေတာ့    ဆြမ္းေတြေရာ၊ ဟင္း
ေတြေရာ၊    မုန္႔ေတြေရာ အမ်ားၾကီး    ရၾကတာေလ။    အက အဖြဲ႔ေတြကလည္း            အျပိဳင္အဆုိင္ေပါ့။ အားလံုးျပီးျပီဆုိရင္ေတာ့     အကအဖြဲ႔ေတြက      ရြာထဲမွာလိုက္ျပီး က ေတာ့တာပဲ။    တစ္ရြာလံုးကေနျပီး ဆုေတြခ်ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ဘုရားပြဲျပီး ျပီဆုိရင္ေတာ့   တစ္ရြာလံုးကို ျငိမ္သြားေတာ့တာပဲ။  တစ္ခါတစ္ေလ မ်ားဆို  ေတြးေတာင္ေတြးမိတယ္...“ေၾသာ္..အျဖစ္အပ်က္  အေျပာင္းအလဲေတြက   ျမန္ဆန္လြန္းလွပါလား
လုိ႔”ေလ။ ဘုရားပြဲ တစ္ခါ ျပီးသြားျပန္ရင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ ဘုရားပြဲေရာက္ဖုိ႔ ေစာင့္ရျပန္ေရာ။

ကုိယ့္ရပ္   ကိုယ္ေဒသက ေ    တာအရပ္ေပမယ့္လည္း     ကိုယ့္ရပ္      ကိုယ္ဌာေနရဲ့          ပြဲလမ္းသဘင္၊ အခါၾကီး    ရက္ၾကီးေတြကိုေတာ့    အျမဲတမ္းသတိရေနမိတယ္။     ေျပာရရင္ေတာ့       လြမ္းတာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္လုိပဲ ကိုယ့္ရပ္ ၊ ကိုယ့္ေဒသကို လြမ္းေနတဲ့သူေတြ တစ္ပံုၾကီးရွိေနမယ္ဆုိတာ ယံုၾကည္ပါတယ္။ အားလံုးကို ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။

(တေပါင္းလျပည့္ေန႔ အမွတ္တရ ေရးဖြဲ႔ ခံစားသည္........)

(ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေရးသားခ်က္မ်ား အဓိပၸါယ္မေပၚလြင္ခဲ့ပါက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ညံ့ဖ်င္းမႈသာျဖစ္ပါေၾကာင္း ၀န္ခံအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။)

စာဖတ္သူရဲ့ ရင္ထဲကလာတဲ့ စကားေလးေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။

အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.........

ရာဇာ(ေက်းေတာသားေလး)

19.3.2011