အခန္း(၁)
ေလတစ္ခ်က္ ေ၀့အတုိက္မွာ သစ္ပင္တို႔ ေလယူရာတိမ္း ယိမ္းႏြဲ႔ျပီး ဖုန္လံုးၾကီးကလည္း ထသြားလုိက္ပါ
ေသးသည္။ အေနာက္ေတာင္အရပ္ဆီက တလိပ္လိပ္ တက္လာတဲ့ တိမ္ေတာင္ တိမ္လိပ္ၾကီးကလည္းအ
ခုပဲ ရြာသြန္းျဖိဳးေတာ့မလုိပါပဲ။ ကိုေဇာ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ တစ္မိုးလံုးပ်ံ႕ ညိဳမည္းေနတဲ့ တိမ္စုိင္ၾကီးေတြ
ကို ၾကည့္ျပီး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လုိက္ပါသည္။ မ်က္နွာကလည္း မုိးနဲ႔အျပိဳင္ မည္းေမွာင္ မႈိင္းညိဳ႕လုိ႔ေန
ပါသည္။
“ကုိေဇာ္ ဘာေတြကို သက္ျပင္းခ်ေနတာလဲ...”
“ဒီလိုပါပဲ အစ္မရာ မုိးေတြက မည္းေမွာင္ေနေတာ့ ေတာင္ေတြး၊ ေျမာက္ေတြး ေတြးေနမိတာပါဗ်ာ”။ကိုေ
ဇာ္တစ္ေယာက္ သူ႔အစ္မ ျမသြယ္ကို ျပန္ေျဖေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔ေမာင္နွမနွစ္
ေယာက္စလံုး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စကားမေျပာေတာ့ပဲ ျငိမ္သက္ေနၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ အေ
တြးေတြကေတာ့ ဦးတည္ခ်က္တစ္ခုထဲမွာပဲ ရွိေနမယ္ဆိုတာ သိသာလြန္းပါတယ္။
ရွစ္ခြင္ဆိုင္း မႈိင္းအုံ႔ေနတဲ့တိမ္မည္းေတြနဲ႔အတူ မိုးရဲ့ ေရွ႕ေျပးေလေလးတစ္ခ်က္က ေ၀့တုိက္လုိက္ပါသည္
။ ေလေလးနဲ႔အတူ မုိးန႔ံ(ေျမသင္းန႔ံ) ေလးက ျမသြယ္တို႔ ေမာင္နွမ နွာေခါင္းထဲကို တန္း၀င္သြားပါသည္။“ကုိေဇာ္မုိးေတြရြာေတာ့မယ္..ေလေတြကလည္း တုိက္ျပီး မိုးအန႔ံလည္း ရတယ္.. မလြဲဧကန္ အစ္မတို႔မိုး
ရြာတာကို ၾကံဳေတြ႔ရေတာ့မယ္”။ ျမသြယ္တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ထိန္းရင္း သူ႔ေမာင္ေလး ကို
ေဇာ္ကို ေျပာျပေနပါသည္။
“အစ္မရာ ဘယ္တတ္နိုင္မလဲ..က်ဳပ္တို႔ေမာင္နွစ္မ နွစ္ေယာက္ မုိးကိုေရွာင္လႊဲလုိ႔မွ မရနုိင္တာ။ က်ဳပ္တို႔
မေသမခ်င္းေတာ့ ဒီမိုးရာသီကို ေတြ႔ရအံုးမွာပဲဗ်ာ..”။
“ကိုေဇာ္ရယ္...” ။ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဖက္ျပီး အံကိုတင္းတင္းၾကိတ္ျပီး ထိ
န္းထားၾကေပမယ့္လည္း... သူတို႔ေမာင္နွမနားထဲ တိုး၀င္လာတဲ့ သီခ်င္းသံေၾကာင့္ သူတို႔နွစ္ေယာက္လံုး
နားစြင့္ မိလုိက္ၾကပါသည္။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ သီခ်င္းသံက ပီျပင္စြာ ၾကားလုိက္ရပါသည္။
{“အေနာက္ေတာင္ဆီက...ရြာမယ္ဟန္ျပင္....မုိးသက္ေလနွင့္မုန္တုိင္းပင့္လွ်င္..
စစ္မ်က္နွာဖြင့္ တိမ္ခို္းလႊင့္ကာနွင္....မႈိင္းမႈိင္းရိပ္ေမွာင္စြန္ေတာင္မွင္
ျပိဳမွာေလလားမုိးရဲ့စုိးေအာင္ခုပင္...အမၺဳန္ေမာင္ဖန္အားေလတဲ့အင္..”}
ဂီတနက္သန္ ကိုေစာညိမ္းရဲ့ မိုးသက္ေလနွင္ သီခ်င္းကို ဘၾကီးျမိဳင္ တစ္ေယာက္ တေယာတစ္လက္နဲ႔အ
ပီအျပင္ျငီးရင္း အိမ္ေရွ႕ကကြပ္ျပစ္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနပါသည္။ သူ႔ရဲ့မ်က္လံုးေတြကလည္း ေဆြးေယာင္သန္
းေနတယ္ဆုိတာ ထင္ရွားလြန္းလွပါတယ္။
“အစ္မ ဘၾကီးျမိဳင္ကလည္း က်ဳပ္တို႔ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္လုိ အေဆြးဇာတ္လမ္းေတြ ရွိခဲ့ဖူးလားမသိဘူး
ေနာ္.. မိုးရြာမယ္ ဟန္ျပင္ရင္ကို သူက အဲဒီကြပ္ျပစ္ေလးေပၚ ထုိင္ျပီး အခုသီခ်င္းေလးကို တေယာေလး
နဲ႔ ဆုိဆုိေနတတ္တယ္ေနာ္”။ ကိုေဇာ္တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေလးသုတ္ရင္း ေျပာလုိက္ပါသည္။
“ေအးေပါ့..ကိုေဇာ္ရာ..လူတစ္ခု ပူမႈရယ္တဲ့ ဆယ္ကုေဋတဲ့ေလ..။သူလည္း သူ႔ဇာတ္လမ္းရွိလို႔ေနမွာေပါ့
ကြာ..”။ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေလးေတြက်ရင္း ဘၾကီးျမိဳင္ရဲ့သီခ်င္းေလးထဲကို စိတ္ျပန္ေရာက္
သြားၾကပါသည္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ျမသြယ္တစ္ေယာက္ အတိတ္က ဇာတ္လမ္းေလးကို ျပန္ျမင္ေယာ
င္ေနမိပါေတာ့သည္။
................................................................................................................................
အခန္း(၂)
“ဟဲ့..ေငြေက်ာ့..မနက္ျဖန္ ည(၉)နာရီ ရြာထိပ္က ကုကၠိဳပင္ ေအာက္က ေစာင့္ေနပါတဲ့။ ကိုေအာင္သိန္း
ၾကီး က်ဳပ္တုိ႔ကိုမွာလုိက္တယ္ေတာ့...ဆက္ဆက္ လာခဲ့ပါတဲ့။ မလာမခ်င္း သူကေစာင့္ေနမယ္တဲ့ေတာ္
... အခ်စ္ၾကီးပံုမ်ား ကိႏၷရီ ေမာင္နွံထက္ေတာင္ သာေသးထင္ပါ့ေတာ္”။ လွေမတို႔ အုပ္စု ပိုပိုသာသာေလ
း ျမွားနတ္မယ္ လုပ္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေငြေက်ာ့က တစ္ရြာလံုးမွာ အလွဆံုး ရြာကကြမ္းေတာင္ကိုင္ေ
လးေပါ့။ အဲလုိလွလြန္းလုိ႔လည္း ကာလသားေတြ တအုန္းအုန္းနဲ႔ လူပ်ိဳတုိင္းၾကိဳက္တဲ့ နွင္းဆီခိုင္ေပါ့ဗ်ာ။
အဲလုိ ၾကိဳက္တဲ့သူေတြ ထဲကမွ ေငြေက်ာ့ျပန္ခ်စ္လုိက္တာက ကူလီေကာင္ ေအာင္သိန္းပါ။ အဲဒီလုိနဲ႔ သူ
တုိ႔ခ်စ္သူ ျဖစ္လာလုိက္တာ သံုးနွစ္ျပည့္ေတာ့ အိမ္က လူၾကီးေတြကို ဖြင့္ေျပာၾကပါတယ္။ ေငြေက်ာ့မိဘ
ေတြကေတာ့ ကူလီေကာင္ ေအာင္သိန္းနဲ႔ လံုး၀သေဘာမတူပါ။ အဲေတာ့လည္း နွလံုးသားရဲ့ ေစခုိင္းရာကို
ဦးေနွာက္ကမထိန္းနိုင္ၾကတဲ့ ေငြေက်ာ့တို႔နွစ္ေယာက္ အေ၀းတစ္ေနရာကို ထြက္ေျပးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ၾက
ပါသည္။
“ကိုေအာင္သိန္း က်ဳပ္တုိ႔ဘယ္ကိုသြားမွာလဲေတာ့။ မိုးေတြ၊ေလေတြကလည္း မည္းေမွာင္ေနတာ။က်ဳပ္ေ
ၾကာက္တယ္ေတာ့”။
“မေၾကာက္ပါနဲ႔ ေငြေက်ာ့ရယ္..ကိုေအာင္သိန္းတစ္ေယာက္လံုးရွိပါတယ္”။
တစ္လမ္းလံုး မုိးေတြကရြာျပီး လွ်ပ္စီးေတြကလည္း တ၀င္း၀င္းနဲ႔ ဒီၾကားနဲ႔ မုိးၾကိဳးက ခ်ဳန္းလိုက္ပါေသးသ
ည္။ ေငြေက်ာ့တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကိုေအာင္သိန္းရဲ့ လက္ကုိဆြဲျပီး လုိက္သြားပါေတာ့သည္။
“ကိုေအာင္သိန္း က်ဳပ္ကေတာ့ ေတာ့ကို မခြဲနုိင္လုိ႔ မိဘရင္ခြင္ကို ေျခစုန္ကန္ခဲ့ျပီေနာ္။ က်ဳပ္ကုိ ရုိးေျမက်
ေပါင္းသင္းပါေနာ္”။
“ေအးပါ..ေငြေက်ာ့ရာ ငါကလည္း မင္းကို ခ်စ္လုိ႔ယူခဲ့တာေလ။ ငါမင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ ခြဲသြားမွာမဟုတ္
ဘူး..ဆုိးအတူ၊ေကာင္းအတူ ေသတပန္ သက္တဆံုး ေပါင္းသင္းသြားပါမယ္လုိ႔ ငါကတိေပးပါတယ္ဟာ”။
အဲလိုေျပာလုိက္ေတာ့ ေငြေက်ာ့ရဲ့ မ်က္နွာေလး လျပည့္၀န္းၾကီးလို ၀င္းပသြားပါသည္။ သူတို႔တည္းမယ့္
ရြာကိုလည္း ေရာက္လာပါသည္။ ရြာထဲကို၀င္လုိက္တာနဲ႔ ေခြးေတြကလည္း စားေတာ့၀ါးေတာ့မလုိ သူတုိ႔
နွစ္ေယာက္ကို ၀ုိင္းေဟာင္ေနပါသည္။
“သာခင္..သာခင္ ထပါအံုးကြ”။ ကုိေအာင္သိန္းတစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ သာခင္ကို နႈိးလုိက္ပါ
သည္။
“ဟာ ဘယ္သူေတြတုန္းကြ။ ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္”။
“ငါပါ သာခင္ရ.. ေအာင္သိန္းပါ”
“ဟာ..ေအာင္သိန္း မင္းဘာျဖစ္လာတာတုန္းကြ..မိုးရြာၾကီးထဲမွာ”။
“ေအး..ဟုတ္တယ္..သာခင္ရာ ငါမိန္းမခုိးလာတာကြ”
“ေဟ..ဟုတ္လား.. ငါ့ေကာင္ၾကီးကေတာ့ကြာ..မိန္းမခိုးတာေတာင္ မုိးရြာတဲ့ညမွ ခိုးရသလားကြ”။
ကိုသာခင္တစ္ေယာက္ ျပံဳးစိစိ ေျပာလုိက္ေတာ့ ေငြေက်ာ့တစ္ေယာက္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေလးျဖစ္
သြားပါသည္။
“မေနာက္ပါနဲ႔ သာခင္ရာ ငါ့မိန္းမ ေငြေက်ာ့ ရွက္ေနပါျပီ”။
“ဟာ..ကိုေအာင္သိန္းကလည္း က်ဳပ္က ေတာ့မိန္းမ မျဖစ္ေသးပါဘူးေတာ္”။
ေငြေက်ာ့တစ္ေယာက္ ထပ္ျပီး ရွက္ရမ္းရမ္းလုိက္ျပန္ပါသည္။
“ကိုင္း.. အိမ္ထဲကို ၀င္ၾက..မိုးေတြကလည္း စိုရႊဲလာတာကိုး။ အ၀တ္အစားေတြလဲ လုိက္အံုး..”။
ကုိေအာင္သိန္းတုိ႔ လင္မယား အ၀တ္ေတြ လဲလုိက္ၾကပါသည္။
“ဘာမွ အားမနာနဲ႔ ေအာင္သိန္းေရ ငါတုိ႔က သားမိနွစ္ေယာက္တည္း ရွိတယ္ဆုိတာမင္းသိတာပဲ။ ေနာက္
ျပီး ငါ့အေမကလည္း မင္းကို သားတစ္ေယာက္လုိျဖစ္ေနတာပဲ..အားမနာၾကနဲ႔ေနာ္”။
ေအာင္သိန္းတို႔လင္မယား ကိုသာခင္တုိ႔အိမ္မွာ နွစ္ပတ္ေလာက္ေနသြားၾကပါသည္။
“ကိုင္း..သာခင္ ငါတုိ႔ ရြာကိုျပန္ၾကေတာ့မယ္ကြာ။ ငါတို႔ မင္းတို႔အိမ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အေတာအတြင္းမွာ ငါတို႔
လင္မယားကို လုိေလေသးမရွိေအာင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ မင္းတုိ႔သားအမိနွစ္ေယာက္ကို ငါေက်းဇူး
တင္ပါတယ္ကြာ”။
“ရပါတယ္..ေအာင္သိန္းရာ..မင္းနဲ႔ငါက ေက်းဇူးတင္ရမဲ့သူေတြမဟုတ္ပါဘူး”။
“ေအးပါကြာ..ငါနားလည္ပါတယ္”။
“အေမသိန္း က်ဳပ္တုိ႔ ျပန္ေတာ့မယ္..မျပန္ခင္ အေမသိန္းကို က်ဳပ္တုိ႔လင္မယား ကန္ေတာ့ခဲ့မယ္ေနာ္”။
“ေအးပါကြယ္..သာဓုပါေတာ္.သာဓုပါ...ဒီလင္ဒီမယား အိုေအာင္မင္းေအာင္ ေပါင္းနုိင္ၾကပါေစေတာ္”။
အေမသိန္း ဆုေပးလုိက္ပါသည္။
“ေအာင္သိန္းရာ မင္းတုိ႔ကသြားခ်င္ေနလုိ႔သာ ခြင့္ျပဳရတာ။ ငါတို႔အိမ္က တို႔သားအမိနွစ္ေယာက္တည္းဆို
ေတာ့ မင္းတို႔လင္မယားကို မျပန္ေစခ်င္ၾကဘူးကြ။ အခုလည္း အျပင္မွာ မုိးေတြေမွာင္မည္းေနတယ္ေလ။
မုိးရြာေတာ့မယ္ကြ...မျပန္ၾကပါေသးနဲ႔လား”။ ကိုသာခင္ေျပာလုိ႔မွပါးစပ္မပိတ္လုိက္ခင္ ေျပာေျပာဆုိဆုိ မုိ
းေတြရြာလာပါသည္။
“ရပါတယ္.. သာခင္ရာ ငါတုိ႔လင္မယားနွစ္ေယာက္က မုိးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္အက်ိဳးေပးတယ္ကြ။ ထြက္ေျပးလ
ာတုန္းကလည္း မုိးေတြ သည္းၾကီးမဲၾကီး ရြာေနတာကြာ။ အခုျပန္ေတာ့လည္း မုိးေတြ သည္းၾကီးမဲၾကီး
နဲ႔ဆုိေတာ့ ငါတုိ႔လင္မယားနွစ္ေယာက္အတြက္ ေအးခ်မ္းေစတာေပါ့..မဟုတ္ဘူးလား”။
“ဟုတ္ပါျပီကြာ...အဲဒါဆုိလည္း မင္းတို႔သေဘာပါ..ေနာက္လမ္းၾကံဳလည္း အိမ္ကို၀င္ၾကအံုးေနာ္”။
“ေအးပါကြာ..ကိုင္း အေမသိန္း၊ သာခင္ က်ဳပ္တုိ႔သြားျပီေနာ္...”။ ကိုေအာင္သိန္း တုိ႔လင္မယား လက္ျပႏႈ
တ္ဆင္းရင္း အေမွာင္ထုထဲသို႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါသည္။
................................................................................................................................
အခန္း(၃)
“ကၽြီ.......”ပုရစ္သံေတြကလည္း ဆူညံလုိ႔။ဖားေတြကလည္း ေအာ္လုိက္ေသး“အံုအင္..အံုအင္”၊တက္
တလက္..တက္တက္..”။အဲဒီအခ်ိန္မွာ လွ်ပ္စီးေတြကလည္း တ၀င္း၀င္း နဲ႔ ေၾကာက္တတ္သူအဖို႔ေတာ့
ရင္ကိုတလွပ္လွပ္ ျဖစ္ေစခ်င္စရာပါ-
“ကိုေအာင္သိန္း က်ဳပ္တုိ႔ ရြာျပန္မယ္ေျပာျပီး ျပန္လာတာေတာ့ ဟုတ္ပါျပီေတာ္...အခုဘယ္ကိုသြားၾကမ
တုန္း မုိးေတြကလည္း အရမ္းကိုရြာေနတာ။ ေရွ႕ကိုဆက္သြားရင္ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔အတြက္ အႏၱရာယ္ေတြရွိ
တယ္ေတာ့”။
“ေငြေက်ာ့ရာ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ငါတုိ႔နားခိုလုိ႔ရမဲ့ေနရာ ဇရပ္တစ္ခုေလာက္ေတာ့ရွာရမွာေပါ့”။
“ဒါဆုိ ဒီဇရပ္မွာ မိုးခိုမယ္ေတာ္ မေကာင္းဘူးလား..”
“ဘယ္ျဖစ္မလည္း ေငြေက်ာ့ရာ ဒီေနရာက သာခင္တို႔ရြာနဲ႔ သိပ္မေ၀းေသးဘူးေလ။ ေတာ္ၾကာ သူတုိ႔သိ
သြားရင္ မေကာင္းဘူး...သူတို႔တားေနတဲ့ၾကားက ငါတို႔က ဇြတ္ထြက္လာတာေလ..”။
အဲလုိေလးေျပာလုိက္ေတာ့ ေငြေက်ာ့ မ်က္လံုးေလးေထာင့္ကပ္ျပီး အားငယ္၀မ္းနည္းကာ ..
“ဟုတ္ပါတယ္ေတာ္ က်ဳပ္တုိ႔အျဖစ္ကလည္း ဆုိးလုိက္တာ ဘယ္ဘ၀က ၀ဋ္ေၾကြးေတြမ်ားပါလိမ့္ေနာ္”။
“ကိုေအာင္သိန္း စိတ္မေကာင္းလုိက္တာ ေငြေက်ာ့ရယ္..ကိုေအာင္သိန္း ေနာက္ကိုလုိက္ခဲ့လုိ႔ ေငြေက်ာ့
အခုလိုေတြ ခံစားေနရတာ။ ဒီ..ေအာင္သိန္း အသံုးမက်ဘူးကြာ။”
ကိုေအာင္သိန္းတစ္ေယာက္ ေငြေက်ာ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီး သူ႔ေခါင္းသူ လက္နဲ႔ရုိက္ေနလုိက္ပါ
သည္။
“ကိုေအာင္သိန္းရယ္ မငိုပါနဲ႔ေတာ့။ ကိုေအာင္သိန္းေနာက္ လုိက္ခဲ့တာကို ေငြေက်ာ့ ဘယ္ေတာ့မွေနာင္
တမရပါဘူး”။
“ေအးပါ..ေငြေက်ာ့ရာ..မင္း ငါ့ရဲ့ေနာက္ကို အခ်စ္တစ္ခုအတြက္နဲ႔ လုိက္လာတာ ကိုေအာင္သိန္းသိပါတ
ယ္။ ကိုင္း..ဆက္သြားလုိက္ရေအာင္”။
ဒီလုိနဲ႔ ကိုေအာင္သိန္းတုိ႔လင္မယား မိုးေပ်ာ္ ရြာကိုေရာက္သြားပါသည္။
“ေငြေက်ာ့ ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ရြာနဲ႔ေတာ္ေတာ္လွမ္းလာပါျပီ..ဒီဇရပ္မွာ ခဏတည္းမယ္ မနက္မွဆက္
ျပီးစဥ္းစားၾကတာေပါ့”။
“ေကာင္းတယ္..ကိုေအာင္သိန္း က်ဳပ္တုိ႔ဒီမွာပဲနားၾကမယ္”။
သူတုိ႔လင္မယားနွစ္ေယာက္ ဇရပ္ထဲကို၀င္လုိက္ၾကပါသည္။ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ရႊဲရႊဲစိုေနတာဆုိေတာ့
ပလက္စတစ္အိတ္နဲ႔ ေသခ်ာပတ္လာတဲ့ အ၀တ္ေျခာက္ေလးေတြကို လဲလုိက္ၾကပါသည္။ သူတုိ႔ဇရပ္ထဲ
ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မုိးကလည္း စဲျပီး နဲနဲပဲ ရြာေနပါေတာ့သည္။ လင္မယားနွစ္ေယာက္ ပါလာတဲ့
ပုဆုိးေလးေတြကို ျခံဳျပီး ထုိင္ေနလုိက္ၾကပါသည္။ ခဏေနေတာ့ သူတုိ႔နွစ္ေယာက္လံုုး ပင္ပန္းလာတဲ့ဒဏ္
ေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကပါသည္။ မနက္အိပ္ယာထတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုေအာင္သိန္းတစ္ေယာက္ အဖ်
ားတက္ေနပါသည္။
“ကိုေအာင္သိန္း ထေတာ့ေလ က်ဳပ္တုိ႔ ဘယ္သြားရအံုးမယ္ဆုိတာ စဥ္းစားရအံုးမယ္ေလ။”ေငြေက်ာ့တစ္
ေယာက္ ေယာက္်ားကို ႏႈိးေနေပမဲ့ ကိုေအာင္သိန္းကေတာ့ လံုး၀ကို မထနုိင္ေတာ့ပါ။
“ဟယ္..ကိုေအာင္သိန္းဖ်ားေနျပီ..ကိုယ္ေတြကလည္း ပူေနလုိက္တာ..ငါဘယ္လုိလုပ္ရပါ့မလဲ။”
ေငြေက်ာ့တစ္ေယာက္ ေခါင္းမီးေတာက္သြားေလာက္ေအာင္ကို ထူပူေနပါသည္။ သူမ်ားရပ္ရြာဆုိေတာ့
ေငြေက်ာ့တစ္ေယာက္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာကို မစဥ္းစားနုိင္ေတာ့ေပ။
“ေငြေက်ာ့ ငါအရမ္းခ်မ္းေနတယ္ဟ..ငါ့ကိုေရေႏြးတုိက္ပါအံုးဟ”။ကုိေအာင္သိန္း တစ္ေယာက္ အရမ္းအ
ဖ်ားတက္ေနျပီဆိုတာ ေငြေက်ာ့တစ္ေယာက္သိသြားပါသည္။
“ကိုေအာင္သိန္း က်ဳပ္ရြာထဲသြားျပီး အကူအညီေတာင္းေခ် အံုးမယ္။ ခဏေလး ေစာင့္အံုးေနာ္”။
ေငြေက်ာ့တစ္ေယာက္ ရြာထဲကို၀င္သြားပါသည္။ ဘယ္အိမ္ကို အကူအညီေတာင္းရမလဲ ဆုိတာကို အကဲ
ခတ္ရင္း သြားေနပါသည္။ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ အဖြားတစ္ေယာက္ ထြက္လာျပီး ေငြေက်ာ့နဲ႔ တုိက္မိ
မလုိျဖစ္သြားပါသည္။
“အမေလး ေသာက္ပလုတ္တုတ္ ဘယ္နဲ႔ဟာလဲ ဟဲ့ ငါ့ကိုတုိက္မိေတာ့မလို႔”။
“အဖြား က်ဳပ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေတာ္..က်ဳပ္ အရမ္းအေရးၾကီးေနလို႔ အဖြားကို မျမင္မိပဲတုိက္မိမလိုျဖစ္
သြားတာပါ”။
“ေၾသာ္...ရပါတယ္ ကေလးမရယ္။ ဒါနဲ႔ ကေလးမက ေရးၾကီးသုတ္ပ်ာနဲ႔ ဘယ္လုိျဖစ္လာတုန္းဟဲ့”။
“ဒီလုိပါ အဖြားရယ္ ”ဆိုျပီး ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေျပာျပလုိက္ပါသည္။
“ဟယ္..ဒါဆို ဒီတုိင္းျပစ္ထားလုိ႔ မရဘူးေလ...ဇရပ္ကို သြားၾကရေအာင္”။
“ေက်းဇူးပါ အဖြားရယ္..”
“ဟယ္..ေနအံုးဟဲ့..ကေလးမ..ငါ့သားနဲ႔ ရြာထဲက လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေခၚလုိက္အံုးမယ္။လွေသာ္ေရ..ခဏ
လာပါအံုး..ရြာထဲက လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေခၚခဲ့ပါအံုး။ ဇရပ္မယ္ ဧည့္သည္လင္မယား ဒုကၡေရာက္ေန
လို႔ဟဲ့ ေခၚျပီး လုိက္ခဲ့ေနာ္။ အေမသြားနွင့္မယ္”။
“ဟုတ္..အေမ က်ဳပ္တုိ႔လုိက္ခဲ့မယ္ သြားနွင့္သြားနွင့္”။
“လာလာ သြားရေအာင္ ကေလးမ” ေျပာေျပာဆုိ ေငြေက်ာ့တုိ႔ ဇရပ္ကို ျပန္လာၾကပါသည္။
“ကိုေအာင္သိန္း ဘာမွအားမငယ္နဲ႔ေနာ္.. ဒီမွာ ရြာထဲက လူေတြပါလာျပီေတာ့”ေျပာေျပာဆုိဆုိ ကုိေအာင္
သိန္းနားကပ္သြားလုိက္ပါသည္။
“အဖြား ဒါ က်ဳပ္ေျပာတဲ့ ကိုေအာင္သိန္းေလ”။ အဖြားေသာ္ ကိုေအာင္သိန္းနဖူးကို စမ္းၾကည့္လုိက္ပါသ
ည္။
“ဟယ္ ကေလးမ ညီးေယာက်္ားက ေတာ္ေတာ္ဖ်ားေနတာ ဒီအတုိင္းထားလုိ႔ေတာ့ မရဘူး အခုညီးတို႔ဘ
ယ္သြားၾကမွာတုန္း”။
“အဖြားရယ္ က်ဳပ္တို႔သြားစရာမရွိပါဘူး..အခုသူကဖ်ားေတာ့ ပိုဆုိးတာေပါ့”။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဖြားေသာ္ရဲ့သားနဲ႔ ရြာထဲက လူငယ္တစ္စုေရာက္လာၾကပါသည္။
“အေမ ဒီတုိင္းထားလုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူးဗ်..အိမ္ကို ေခၚသြားရင္ မေကာင္းဘူးလား”။
“ေအး..ဒီလုိပဲ လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့ဟယ္..ကိုင္း..ကိုင္း.ဒီကေလးကို မ- မ အိမ္ကိုသြားၾကမယ္”။လူငယ္
တစ္စု ကိုေအာင္သိန္းကို မ ေခၚသြားၾကပါသည္။ အဖြားေသာ္တို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၀ုိင္း၀န္း ျပဳစု ယုယမႈ
ေၾကာင့္ ကိုေအာင္သိန္း တစ္ေယာက္ သက္သာသြားပါသည္။ ေငြေက်ာ့တစ္ေယာက္ကေတာ့ အိမ္အတြ
က္၀ုိင္း၀န္း ကူညီျပီး လုပ္ကိုင္ေပးတာေပါ့။ အဖြားေသာ္ ကေတာ့ ေငြေက်ာ့ကို သမီးေလးတစ္ေယာက္လို
ခ်စ္ခင္သြားပါသည္။
“ေငြေက်ာ့ ငါသက္သာသြားျပီ..ငါတုိ႔ ဘာဆက္လုပ္ၾကရင္ ေကာင္းမလဲ”။အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေမေသာ္နဲ႔ သူ႔
သား ေရာက္လာျပီး ...
“အဲဒီအတြက္ဘာမွမပူပါနဲ႔ ေအာင္သိန္းရယ္...အခုအဖြားတုိ႔လာတာ ေျပာစရာရွိလုိ႔လာခဲ့တာ။”
“အဖြား ဘာေျပာမလုိ႔လဲ ေျပာေလ...”။
“ဒီလုိပါကြယ္..အခု မင္းကလည္း ေနေကာင္းျပီ။ ေနာက္ျပီး မင္းတုိ႔မွာ သြားစရာ ေနရာမရွိဘူးေလ..အဲေ
တာ့ အဖြားေသာ္တုိ႔အိမ္မွာပဲ ေတာင္သူလုပ္ၾကေပါ့။ အဖြားေသာ္တို႔ကလည္း သားအမိနွစ္ေယာက္တည္း
ဆုိေတာ့ မင္းတို႔အတြက္အဆင္ေျပပါတယ္။ မင္းတို႔ လင္မယားကေတာ့ အဖြားေသာ္တို႔ ေတာင္၀ုိင္းကအိ
မ္မွာသြားေနၾကေပါ့..။မင္းတို႔ စဥ္းစားခ်င္ေသးတယ္ဆုိရင္လည္း ဒီတစ္ည စဥ္းစားၾကအံုးေပါ့ကြယ္”။
“ဟုတ္ကဲ့ အဖြားေသာ္.. က်ဳပ္တို႔မစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး.. အဖြားေသာ္တုိ႔သားမိကို က်ဳပ္တုိ႔ရဲ့ မိဘေတြလုိသ
ေဘာထားပါမယ္။ အဖြားေသာ္တုိ႔ကလည္း က်ဳပ္တုိ႔ကို သား၊သမီးလုိသေဘာထားပါ။ မလိမၼာတာရွိရင္လ
ည္းဆံုးမနုိင္ပါတယ္ဗ်ာ”။
“ဟာ..ငါ၀မ္းသာလုိက္တာကြာ... အေမ့မွာ အခုခ်ိန္ကစျပီး သား၊သမီး(၃)ေယာက္ ရွိျပီလုိ႔ သေဘာထား
လုိ္က္ေတာ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္ကလည္း သူတို႔လင္မယားကို က်ဳပ္ ညီေလးနဲ႔ ညီမေလးလိုသေဘာထားျပီး ေစာင့္
ေရွာက္သြားမွာပါ”။ အဖြားေသာ္ရဲ့သား ကုိလွေသာ္ ေျပာလုိက္ပါသည္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ကိုေအာင္သိန္းတုိ႔လင္မယားလည္း အဖြားေသာ္ရဲ့ တကယ့္သား၊သမီးအရင္းအခ်ာေတြ
လုိျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ကိုေအာင္သိန္းတို႔ကို အဖြားေသာ္က ႏြားတစ္ရွဥ္းနဲ႔ လယ္(၂)ဧကေပးထားပါသ
ည္။ သူတို႔လင္မယားကလည္း လိမၼာေတာ့ အဆင္ေျပၾကတာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အဖြားေသာ္က သူ
တုိ႔ ေတာင္၀ုိင္းကို အပိုင္ေပးလုိက္ပါတယ္။
................................................................................................................................
အပိုင္း(၄)
“အဖြားေသာ္ လယ္ေတြက ဒီနွစ္ေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ.. စပါးအထြက္ကေတာ့ တုိးအံုးမွာဗ်ိဳ႕”။
“အဲဒါ မင္းတုိ႔လင္မယားနဲ႔ အက်ိဳးေပးလုိ႔ကြဲ႔။ ဒါနဲ႔ မင္းမိန္းမ ေငြေက်ာ့ ခ်င္ျခင္းတက္တာ သက္သာသြားျပီ
လားဟဲ့”။
“ဟုတ္တယ္ အဖြားေသာ္ သက္သာသြားျပီ ေငြေက်ာ့မွာ ကိုယ္၀န္ (၃)လရွိျပီတဲ့ဗ်။ လက္သယ္ ေဒၚၾကီးပု
တုိ ေျပာတယ္..”။
“ေကာင္းတာေပါ့ကြယ္..သားသမီးဆုိတာ ရတနာေနာ္ ထုိက္မွရတာ။ ေငြေက်ာ့ကို ဂရုစုိက္ေနာ္..အဖြားေ
သာ္ေခၚတယ္လုိ႔ အိမ္ကိုလာလည္ အံုးလုိ႔ ေျပာလုိက္အံုးေနာ္”။ အဖြားေသာ္ ကိုေအာင္သိန္းကို မွာလုိက္ပါ
သည္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေငြေက်ာ့လည္း ကိုယ္၀န္ၾကီး တကားကားနဲ႔ ျဖစ္လာေတာ့တာေပါ့။ အဖြားေ
သာ္တို႔သားမိကလည္း အရမ္းကို ဂရုစိုက္ၾကပါသည္။
“ေငြေက်ာ့.. ညီး ကို္ယ္၀န္ ဘယ္ေလာက္ရွိသြားျပီတုန္း”။
အဖြားေသာ္ ေမးလုိက္ပါသည္။
“က်ဳပ္ လက္သယ္ ေဒၚပုမက သံုးလျပည့္ျပီလို႔ေျပာတုန္းကေတာ့ ကိုဖိုးေအာင္တုိ႔အိမ္ ႏြားေပ်ာက္တုန္းက
ေတာ့”။
“ ဖုိးေအာင္တုိ႔ ႏြားေပ်ာက္တာ ငါးလရွိျပီဟ” ကိုလွေသာ္ ၀င္ေျပာလုိက္ပါသည္။
“အဲဒါဆုိ ေမြးေတာ့မွာ ေငြေက်ာ့ရဲ့ ဂရုစိုက္ေနာ္”။
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ကိုၾကီးလွေသာ္နဲ႔ အဖြားရယ္..”။
“ဒါဆုိ တုိ႔ျပန္မယ္ ေငြေက်ာ့”..
ေျပာေျပာဆုိဆုိ လွေသာ္ တုိ႔သားအမိ ထြက္သြားၾကပါသည္။
အဲဒီလုိနဲ႔ ေငြေက်ာ့တစ္ေယာက္ ကိုယ္၀န္ ေန႔ေစ့၊လေစ့ အခ်ိန္ကိုေရာက္လာပါသည္။
“ကုိေအာင္သိန္း က်ဳပ္ ဒီေန႔ ေနရာတာ တစ္မ်ိဳးပဲေတာ္...။ ဘယ္လုိၾကီးမွန္းမိသဘူး..”။
“ေအး..ကေလးေမြးေတာ့မယ္ထင္တယ္ဟ..”။
“အာ ..နာတယ္ ကိုေအာင္သိန္းရယ္...အဖြားေသာ္တုိ႔ကို သြားေခၚပါ. အာ...ဟ...ဟ..နာလုိက္တာ
ေတာ္။ ေသပါျပီေတာ့...”။
“ခဏေလး ေငြေက်ာ့ရာ ငါေျပးေခၚလုိက္အံုးမယ္ေနာ္”။ ကိုေအာင္သိန္းတစ္ေယာက္ အတင္းထြက္ေျပး
သြားပါေတာ့သည္။
“အဖြား....” ကိုေအာင္သိန္းတစ္ေယာက္ ေမာေနပါသည္။
“ဘာျဖစ္တာလဲ ေအာင္သိန္းရယ္ေျပာစမ္းပါ ငါရင္ေမာလုိက္တာ”
“ေငြေက်ာ့ ဗုိက္..ဗိုက္..ဗုိက္နာလို႔ ေအာ္ေနတယ္။ အဲဒါ ျမန္ျမန္လုိက္ခဲ့ပါ...”
“ေၾသာ္..ေအး..ေအး.. မင္း..လက္သယ္ ေဒၚပုတိုကုိ ေခၚေခ် ကြယ္..။ေဟာေတာ္ မိုးေတြ၊ေလေတြက
လည္း လာေနျပီ ေအာင္သိန္းရဲ့ သြားသြား ျမန္ျမန္သြား”။
ကိုေအာင္သိန္း တစ္ေယာက္လည္း အေမာဆို႔မတက္ ေျပးသြားလုိက္ျပန္ပါသည္။ ေဒၚပုတုိအိမ္ကိုေရာက္
ေတာ့ ေဒၚပုတိုကို အတင္းဆြဲေခၚလာပါသည္။ ကိုေအာင္သိန္း တစ္ကုိယ္လံုးမွာလည္း မိုးေရေတြက ရႊဲစုိ
လို႔။
“ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါဟဲ့...ေအာင္သိန္းရဲ့”။
“ျဖည္းျဖည္းလုပ္လုိ႔ မရဘူး ေဒၚၾကီးပုရ အိမ္မွာ ေငြေက်ာ့က အေတာ္နာေနျပီ...လာပါဗ်ာ..ၾကာပါတယ္”
...ေျပာေျပာဆုိဆို ကိုေအာင္သိန္းတစ္ေယာက္ ေဒၚပုတုိ ကို ထမ္းေျပးသြားပါေတာ့သည္။
“ေဟာ...ေအာင္သိန္းတုိ႔လာျပီ လက္သယ္ ေဒၚပုတုိလည္း ပါလာတယ္” ကိုလွေသာ္တစ္ေယာက္ ပ်ာယီး
ပ်ာယာျဖင့္ ေအာ္လုိက္ပါသည္။
“ဟယ္ ပုတိုကို အ၀တ္အစားေတြ ျမန္ျမန္ေပးပါဟဲ့။ မီးေနခန္းထဲ၀င္ခုိင္းရေအာင္”။
အဲလုိေျပာလုိက္ေတာ့ ကိုေအာင္သိန္းလည္း စိုးရိမ္စိတ္တုိ႔ျဖင့္ သူပုဆုိးကို ယူေပးလုိက္ပါသည္။ေဒၚပုတို
တစ္ေယာက္လည္း စုိးရိမ္စိတ္တို႔ျဖင့္ ပူထူျပီး ကိုေအာင္သိန္း လွမ္းေပးလုိက္တဲ့ ပုဆိုး အစုတ္ၾကီးကို၀တ္
လုိက္ပါသည္။
“လာပါေတာ့.. ေဒၚၾကီးပုရဲ့ နာလွပါျပီေတာ့”
“လာျပီ ေငြေက်ာ့ေရ လာျပီဟဲ့..” ေဒၚပုတို တစ္ေယာက္လည္း ဗုိက္ကိုအတင္း၀င္နွိပ္ျပီး ကေလးမီးဖြား
နုိင္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ေပးေနရွာပါသည္။ ခဏေနေတာ့ ကေလးငိုသံကို ၾကားလုိက္ရပါသည္။
“အူ..၀ဲ..အူ...၀ဲ..အူ..၀ဲ”
“ဟယ္ သမီးေလး ေမြးတယ္ေတာ့ ” အဖြားေသာ္ ၀မ္းသာအားရ ကိုေအာင္သိန္းကို ေအာ္ေျပာလုိက္ပါသ
ည္။ ကိုေအာင္သိန္းနဲ႔ ကိုလွေသာ္တို႔လည္း ၀မ္းသာအားရျဖစ္ေနၾကပါသည္။ မိုးေတြကလည္း အသည္း
အသန္ကို ရြာေနပါေတာ့သည္။
“ဒိန္း..တလိန္း..တိန္း..”မုိးေတြကလည္း ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ ခ်ိန္းေနပါသည္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ဆုိ လွ်ပ္စီးေတြကလည္း တ၀င္း၀င္းနဲ႔ဆုိေတာ့ ေငြေက်ာ့လန္႔သြားမွာကို စုိးရိမ္ေနၾက
ပါသည္။
“အာ..နာျပန္ျပီေတာ့..အာ..နာျပန္ျပီ..လုပ္ၾကပါအံုးေတာ့..”ေငြေက်ာ့ ေအာ္လုိက္ျပန္ပါသည္။
“ဟယ္..ဗိုက္က ေလ်ာ့မသြားေသးဘူး။ က်န္ေသးတယ္ထင္တယ္ေတာ့..အျမႊာပူး ျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္ေတာ့
လက္သယ္ၾကီး ေဒၚပုတို ေအာ္လုိက္ပါသည္”။
“ဟာ..မင္းေတာ္ေတာ္ စြမ္းတဲ့ေကာင္ပါလား ေအာင္သိန္းရ ေနာက္တစ္ေယာက္က်န္ေသးတယ္တဲ့ကြ..
တစ္ခါတည္းနဲ႔ နွစ္ေယာက္ရတာ ေတာ္သကြာ”။ ကိုလွေသာ္ ကိုေအာင္သိန္းထက္ကို ပိုေပ်ာ္ေနပံုရပါသ
ည္။
“ေငြေက်ာ့ အားတင္းထားေနာ္...ေမြးေတာ့မယ္...”ေျပာေျပာဆုိဆုိပဲ ကေလးငိုသံကို ဒုတိယမၸိ ၾကားလုိက္
ရျပန္ပါသည္။
“ဟယ္..ဒီတစ္ခါက ေယာက်္ားေလးေတာ့ ”၀မ္းသာ အားရနဲ႔ လယ္သယ္ေဒၚပုတိုနဲ႔ အတူ အားလံုး ေအာ္
လုိက္ၾကပါသည္။
“ေငြေက်ာ့ ေနေကာင္းပါတယ္ေနာ္..”ကိုေအာင္သိန္းေမးလုိက္ပါသည္။
“ေကာင္းပါတယ္ ကိုေအာင္သိန္းရယ္...”
“ဒါနဲ႔ ကိုေအာင္သိန္း ဒီကေလးေတြရဲ့နာမည္ကို မိုးေလးေတြ ထည့္မွည့္ေပးေနာ္”။
“အင္း ..အဲဒါက ေနာက္မွေျပာလုိ႔ရပါတယ္ မိန္းမရယ္..ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္..” ေငြေက်ာ့ ေခါင္းက
ေလးကို ညိမ့္ျပလုိက္ပါသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သိၾကားမင္းနဲ႔ အသူရာ စစ္ျဖစ္ေနတာလားေတာ့ မသိပါဘူ
း.. “ဂ်ိန္း” ဆုိတဲ့ အသံၾကီးက ေငြေက်ာ့ကို လန္႔သြားေစခဲ့ပါသည္။
“လုပ္ၾကပါအံုးဟဲ့...မိုးၾကိဳးထစ္လုိက္တာ ေငြေက်ာ့လန္႔သြားတယ္”။ အဖြားေသာ္ ေအာ္လုိ္က္ပါသည္။ ပါတ္
၀န္းက်င္က ဗိေႏၶာ ဆရာၾကီး ဦးသာခို ေရာက္လာျပီး..။
“ဟာ..မီးေနသည္ လန္႔ရင္ သံကြင္းကို မီးဖုတ္ျပီးတုိက္ရတယ္ဟ.. ျမန္ျမန္လုပ္ၾကပါ”။ မိုးကရြာေနတာ
ဆုိေတာ့ မီးေမႊးရတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အဆင္မေျပပါဘူး။ ေမႊးမရတဲ့ အဆံုးမွာေတာ့ ေရနံဆီေလး နည္းန
ည္း ေလာင္းျပီး ေမႊးလုိက္မွ အဆင္ေျပသြားပါသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ မီးေနသည္ မေငြေက်ာ့တစ္ေယ
ာက္ သတိလစ္လို႔ပင္ေနပါျပီ။ ဗိေႏၶာ ဆရာၾကီး ဦးသာခို လည္း အတတ္နုိင္ဆံုးကုသေပးလုိက္ပါတယ္။
သံကြင္းကို မီးဖုတ္ျပီးလည္း တုိက္လုိက္ပါေသးသည္။ ေရကို မီးနဲ႔ျငိမ္းလုိက္သလုိပါပဲ အျပင္မွာ ရြာေနတဲ့
မုိးကလည္း ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလုိက္ပံုက သူမဟုတ္သလုိပဲ တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္လုိ႔။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေငြ
ေက်ာ့တစ္ေယာက္လည္း သက္သာသြားပါသည္။ အဲဒီလုိနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကေလးေတြေတာင္ နာမ
ည္ ေပးရတဲ့ အရြယ္ကိုေရာက္လာပါသည္။
“ကိုေအာင္သိန္း က်ဳပ္ကေလးနွစ္ေယာက္ကို နာမည္ေပးမယ္ေတာ္။ သူတုိ႔နွစ္ေယာက္က ၾကာသာပေတး
ေန႔မွာ ေမြးတယ္၊ အဲေတာ့ ေန႔လုိက္နံလုိက္ျဖစ္ေအာင္ နာမည္ေပးရမယ္ေတာ့”။ အဲလုိေျပာျပီး ေငြေက်ာ့
စဥ္းစားေနလုိက္ပါသည္။
“ငါသိျပီ ေငြေက်ာ့ မင္းမီးတြင္းတည္းမွာတုန္းက ေျပာတယ္ေလ မုိးပါေအာင္ နာမည္ေပးရမယ္ဆုိ။ အခု
ကေလးေတြက ၾကာသာပေတးသား၊ သမီးလည္း ျဖစ္တယ္ဆုိေတာ့ မုိးလည္းပါေအာင္...သားေလးကိုမုိး
ေဇာ္၊သမီးၾကီးကို ျမမိုးသြယ္လို႔ ေပးရင္ မေကာင္းဘူးလား”။
“အင္း..ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္..ကိုေအာင္သိန္း သိပ္ေတာ္တယ္ေတာ္..”လင္မယားနွစ္ေယာက္က
ေလး အျမႊာ ေမာင္နွမ နွစ္ေယာက္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပါေတာ့သည္။ ဘာလုိလုိနဲ႔ မိုးေဇာ္တို႔ ေမာင္နွမေတာ
င္ (၁၂)နွစ္ဆုိတဲ့ ဆီကိုေရာက္သြားပါျပီ။
“အေဖ..သားတုိ႔ ေမာင္နွမ ေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္ေနာ္..အေဖနဲ႔ အေမ့ကို ကန္ေတာ့ပါတယ္”
“ေအးပါကြယ္..ငါ့သားနဲ႔ ငါ့သမီး ပညာတတ္ၾကီးေတြျဖစ္ပါေစကြယ္”။ အဲဒီဆုကို အျမဲတမ္းေပးတဲ့သူကေ
ာ့ ကိုေအာင္သိန္းေပါ့။ သား၊သမီးနွစ္ေယာက္ကလည္း ေက်ာင္းမသြားခင္ မိဘကို ကန္ေတာ့၊ ညအိပ္ယာ
၀င္ကန္ေတာ့နဲ႔ အရမ္းလိမၼာၾကပါတယ္။ သူတုိ႔မိသားစုေလးေယာက္က တကယ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စရာ စံျပမိ
သားစုေလးပါပဲ။ သူတုိ႔ကို ျမင္လုိက္ရတဲ့ လူတုိင္း ၾကည္နူးမႈေတြကို ခံစားရစျမဲပါပဲ။
...............................................................................................................................
အခန္း(၅) ဇာတ္သိမ္း
တစ္ရက္ေတာ့ သူတုိ႔မိသားစုေလးထဲကို မျမင္ရတဲ့ ၾကမၼာမုန္တိုင္း ၀င္ေရာက္လာတာကို သူတို႔မိသားစုေ
တြ တစ္ေယာက္မွ သတိမထားမိလုိက္ၾကပါဘူး။
“အေမ..မိုးေတြေမွာင္ေနတယ္ေနာ္..ေလလည္းတုိက္ေနတယ္..မုိးရြာေတာ့မယ္ ထင္တယ္”။ျမမိုးသြယ္ရာ
သီဥတု ခန္႔မွန္းျပီး ေျပာလုိက္ပါတယ္။
“ဟုတ္တယ္ေနာ္ အေဖ...မုိးေတြကလည္း ေမွာင္လုိ႔ လြမ္းခ်င္စရာၾကီး”
မလြမ္းၾကပါနဲ႔ ငါ့သားနဲ႔ သမီးရာ မုိးရြာေတာ့ ပိုျပီးေတာင္ အိပ္လုိ႔ေကာင္းေသးတယ္။ ကိုေအာင္သိန္းတစ္
ေယာက္ သား.၊သမီးေတြကို အရႊမ္းေဖာက္လုိက္ပါသည္။
“ကိုင္း..ကိုင္း..အိပ္ၾကေတာ့ သြားသြား..”ကိုေအာင္သိန္းတစ္ေယာက္ ကေလးေတြကို ေျပာလုိက္ပါသည္။
“ဟုတ္..အေဖနဲ႔ အေမကို ကန္ေတာ့ပါတယ္”။
“သာဓုပါ..သာဓု..သာဓု” လင္မယားနွစ္ေယာက္ ကေလးေတြကို ဆုေပးလုိက္ပါသည္။ အဲဒီေနာက္မွာေတ
ာ့ အသီးသီး အိပ္ယာ၀င္ကုန္ၾကပါတယ္။
“ကိုေအာင္သိန္း ထအံုးေတာ့ အျပင္မွာ မိုးေတြခ်ိန္းေနတယ္ မုိးရြာေတာ့မယ္နဲ႔တူတယ္ေတာ့”။
“အာ....ဘာလဲ မေငြေက်ာ့ရာ ပူညံပူညံနဲ႔”။ကိုေအာင္သိန္းတစ္ေယာက္ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ျပီး မေငြ႔ေက်ာ့
ကိုေအာ္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
“၀ုန္း....ေျဗာ..ေျဗာ..”
“ဒိန္း..တလိန္း..လိန္းတိန္း...”အျပင္မွာ မုိးနဲ႔ေလ တြဲျပီး လာေနပါသည္။
“ကိုေအာင္သိန္း မုိးေတြက ရြာလုိက္တာေတာ္ က်ဳပ္တို႔ လယ္ခင္းထဲ ေရေတြ၀ပ္လိမ့္မယ္ေတာ့..စပါး
ကရိတ္လို႔ရေနျပီ ေတာ္ၾကာ ေရေတြ၀ပ္ရင္ ရိတ္တဲ့အခါ အဆင္မေျပျဖစ္လိမ့္မယ္ေတာ့”။
“ေအး..ဟုတ္သားပဲဟ..ငါေမ့ေနလုိက္တာ.. ငါသြားမယ္...”
“ေတာ္..တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မျဖစ္ပါဘူးေတာ္... ကိုၾကီးလွေသာ္ကို ေခၚသြားေလ”။
“ရပါတယ္ မေငြေက်ာ့ရာ မေခၚေတာ့ပါဘူး..”
“မေခၚဘူးဆုိရင္လည္း က်ဳပ္လုိက္မယ္ေတာ္...ဘာလို႔လည္းဆုိေတာ့ ေတာ္ေရေျမာင္းေဖာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
ဓါတ္မီးထုိးျပဖို႔ လုိတယ္ေလေတာ္”။
“အဲဒါဆုိလည္း လုိက္ခဲ့ဟာ..သြားၾကရေအာင္..”
လင္မယား နွစ္ေယာက္ လယ္ကြင္းဆီကို ဆင္းခဲ့ၾကပါသည္။ မိုးေတြကလည္း သည္းၾကီးမဲၾကီးနဲ႔ အရွိန္အ
ဟုန္ ျပင္းျပင္းနဲ႔ကို ရြာေနပါသည္။ ကိုေအာင္သိန္းတို႔ လင္မယားလည္း လယ္ခင္းထဲ ေရမ၀ပ္ရေအာင္ ေ
ဖာက္တန္သာေဖာက္၊ ပိတ္တန္သာပိတ္ရင္း မိုးေတြေအာက္မွာ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
အထက္ ၀ဠာက အလင္းတန္းတစ္ခုနဲ႔ အသံတစ္ခုက ကိုေအာင္သိန္းတို႔လင္မယားအေပၚကို ထိုးေဖာက္
၀င္ေရာက္သြားပါေတာ့သည္။
အိပ္ေနၾကတဲ့ လူေတြေတာင္ လန္႔ျပီး နုိးကုန္ၾကတဲ့ အဆင့္ထိေလ။ မိုးေဇာ္တုိ႔ ေမာင္နွမလည္း ေၾကာက္
လန္႔ျပီး မိဘေတြဆီကို ထသြားတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိဘေတြကို မေတြ႔ရေတာ့ ပိုျပီးေၾကာက္လန္႔ျပီးငုိ
ၾကပါေတာ့သည္။ ကေလးနွစ္ေယာက္ ငိုသံၾကားေတာ့ ပါတ္၀န္းက်င္က လူေတြလည္း မိုးေဇာ္တို႔ဆီကိုေ
ျပးလာၾကပါသည္။
“ဟ..ဒီေမာင္နွမ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ..”က်ဳပ္တုိ႔ ေၾကာက္လုိ႔ အေဖတို႔ ဆီသြားတာ အေဖတို႔ကို မေတြ႔ေ
တာ့လုိ႔ ဗ်..”ဆုိျပီး ကေလးနွစ္ေယာက္ ငိုၾကျပန္ပါသည္။ အဲဒီက်မွ ပါတ္၀န္းက်င္က လူေတြက အဖြားေ
သာ္တုိ႔ သားအမိကို သြားနႈိးျပီး ေျပာျပၾကပါသည္။
“ ဟာ..အေမ..က်ဳပ္သိျပီ ေအာင္သိန္းတို႔လင္မယား လယ္ကြင္းထဲ ေရသြားေဖာက္တယ္ထင္တယ္”။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ..ကိုေအာင္သိန္းတို႔လယ္ကြင္းနဲ႔ အတန္ငယ္ေ၀းတဲ့လယ္ကြက္မွ ကိုေအာင္ဒင္တစ္ေယာက္
သုတ္သုတ္ပ်ာပ်ာနွင့္ ေျပးလာျပီး ကိုေအာင္သိန္းတို႔လင္မယား မုိးၾကိဳးပစ္ခံရေၾကာင္း ေျပာျပပါေတာ့သည္။
“အဖြားေသာ္..စိတ္ကို ထိန္းပါဗ်ာ။ က်ဳပ္လည္း ေရေျမာင္းသြားေဖာက္တာ ကတတ္ပင္ေတာကို။ က်ဳပ္ထြ
က္သြားေတာ့ ကိုေအာင္သိန္းတို႔လင္မယားလည္း ေရေျမာင္းေဖာက္ေနၾကတယ္။ က်ဳပ္ေတာင္ လွမ္းျပီး
နႈတ္ဆက္ခဲ့ေသးတယ္... က်ဳပ္လယ္ကြက္ ေရာက္လုိ႔မွ မၾကာေသးဘူး မိုးၾကိဳးပစ္သံၾကားရတာပဲဗ်။ အဲဒါ
နဲ႔ က်ဳပ္လည္း ေၾကာက္လန္႔ျပီး ျပန္လာခဲ့တာ ကိုေအာင္သိန္းတို႔လယ္ကြက္နားေရာက္ေတာ့ ေညွာ္န႔ံၾကီး
နံလုိ႔ က်ဳပ္၀င္ၾကည့္ေတာ့ သူတုိ႔လင္မယားနွစ္ေယာက္ လဲေနတာေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ နွစ္ေယာက္စလံုးလည္း
မဲ တူးေနတာ က်ဳပ္လည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ေျပာရေအာင္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ျမန္ျမန္ ေျပးလာခဲ့တာ”။ကိုေ
အာင္ဒင္တစ္ေယာက္ ေၾကာက္ရြ႔ံျခင္း ၊ ၀မ္းနည္းျခင္းတုိ႔ ျဖင့္ ေျပာျပေနပါသည္။
“ဟာ ..ဒါဆုိ ဒီတုိင္းထားလုိ႔မရဘူးေလ..ငါတုိ႔ ျမန္ျမန္ သျဂၤိဳလ္မွ ရမွာေပါ့”ဆုိျပီး တစ္ရြာလံုး သြားၾကပါ
ေတာ့သည္။
“အမေလး အျဖစ္ဆုိးလုိက္တာ ေအာင္သိန္းနဲ႔ ေငြေက်ာ့ရယ္..ျဖစ္မွျဖစ္ရေလကြယ္..” အဖြားေသာ္တစ္ေ
ယာက္ ငိုပါေတာ့သည္။
“အေဖနဲ႔ အေမ က်ဳပ္တုိ႔ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္က ဘယ္သူနဲ႔ေနရမွာတုန္းဗ်..”မိုးေဇာ္ လည္း ငိုလုိက္ျပန္ပါ
သည္။
“အေဖနဲ႔ အေမ က်ဳပ္တုိ႔ကို ထားသြားျပီေပါေ့နာ္...”ျမမိုးသြယ္ တစ္ေယာက္လည္း တက္သြားေအာင္ထိကို
ငိုပါေတာ့သည္။သူတုိ႔ဘယ္ေလာက္ပဲငိုငို ေလာကသဘာ၀ရဲ့ ေသျခင္းတရားကေတာ့ ေငြေက်ာ့တို႔ လင္မ
ယားကို ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ေလျပီ။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့မိုးေဇာ္တို႔ ေမာင္နွမ မုိးကို အမုန္းၾကီးမုန္းျပီး နာက်
ည္းေနမိပါေတာ့သည္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း သူတုိ႔ မိဘေတြေပးခဲ့တဲ့ မိုးေဇာ္ကို ကိုေဇာ္လို႔ ေျပာင္းခဲ့ျပီး၊ ျမ
မုိးသြယ္ကိုေတာ့ ျမသြယ္လုိ႔ ေျပာင္းခဲ့ၾကတာေပါ့။
ျမသြယ္ အတိတ္အေၾကာင္းေတြကို ေတြးရင္း ျပန္လည္နုိးထလာခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္နွာျပင္တစ္ခုလံုး မ်က္
ရည္ေတြက ရႊဲရႊဲစိုေနပါသည္။ မ်က္ရည္ေလးေတြကို သုတ္ရင္း ကိုေဇာ္ကို ၾကည့္လုိက္ပါသည္။
“ကိုေဇာ္ နင္ငိုေနတာလားဟင္..”ျမသြယ္ ေမးလုိက္ပါသည္။ ကိုေဇာ္ ေခါင္းေလးညိမ့္ျပျပီး မ်က္ရည္ေတြ
ကိုသုတ္ေနပါသည္။ သူတုိ႔ေမာင္နွမရဲ့ အေတြးေတြကေတာ့ မုိးရြာထဲမွာ ေသဆံုးခဲ့ၾကတဲ့ မိဘနွစ္ပါးကို
သတိရျပီး ငိုေကၽြးေနၾကတယ္ဆုိတာ ေျပာမျပပဲ သိေနရပါသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘၾကီးျမိဳင္ကလည္း သီ
ခ်င္းဆုိ မရပ္ေသးပဲ ဆက္ဆုိေနေသးပါသည္။
“လွ်ံေရႊစင္ျပိဳးျပိဳးျပက္လွ်ပ္စစ္ေရာင္ျခည္မွ်င္
ဗ်ဴဟာဆင္ မိုးလံုးျပည့္ တေရြ႕ေရြ႕ယူဆဲတြင္
နယ္ရွစ္ခြင္ မင္းလြင္၀န္းက်င္
လြမ္းေအာင္ေဖာ္ျပအာကာေ၀ဟင္
ဘယ္ေရွး၀ဋ္ေၾကြးတံု႔တင္ေခ်ျပီထင္ခဲ့
ခိုမွီရာမဲ့ရႈလည့္ျမင္လွည့္ေစခ်င္
ခ်စ္တဲ့သူရဲ့ရင္ခြင္ သည္မိုးေမွာင္တုန္း
ေမာင္ပုန္းပါရေစခင္ တစ္ကိုယ္ရည္အားႏြဲ႔ႏြဲ႔
တုန္ျပီေရႊဘ၀င္ ျငိဳးရက္တဲ့ ေဒ၀ါေဆြနတ္ရွင္
ေၾသာ္ မုိးသက္ေလနွင္”
ဖုိးေဇာ္တို႔ ေမာင္နွမလည္း အလြမ္းဓါတ္ခံရွိခဲ့တဲ့သူေတြဆုိေတာ့ ထပ္ျပီးငုိၾကျပန္ပါသည္။ မိုးေဇာ္တစ္ေယ
ာက္ ငိုရင္း....
“အစ္မ က်ဳပ္တုိ႔ ေမာင္နွမေတာ့ ဒီလုိသာ မုိးေတြ အျမဲတမ္းရြာေနရင္ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲဟင္။ ဒီမိုးၾကီး
က က်ဳပ္တို႔ေမာင္နွမအတြက္ေတာ့ ညွင္းပန္းနွိပ္စက္ ေနသလိုခံစားရတယ္ေနာ္”။
“အစ္မလည္း တူတူပါပဲကြာ..။ ဒီလုိ မိုးေတြရြာရင္ ေသေလာက္ေအာင္ကို ခံစားရတယ္...”။
“ဟုတ္တယ္ အစ္မရာ က်ဳပ္တုိ႔အတြက္ကေတာ့ ဒီမိုးၾကီးက အညိႈးနဲ႔မ်ား ညွင္းပန္း ေနသလားေအာက္ေမ့
ရတယ္။” ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ကေတာ့ ငိုေၾကြးယံုမွ တပါး အျခားဘာရွိနုိင္ၾကအံုးမွာလဲေလ။
သူတို႔ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ကေတာ့ မုိးရာသီေရာက္တုိင္း ၊မုိးေတြရြာတုိင္း အခုလုိပဲ ခံစားေနရအံုးမယ္ဆုိ
တာ မုခ် ဧကန္ပါပဲဗ်ာ။
ျပီးပါျပီ..
(ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ေရးသားခ်က္မ်ားအဓိပၸါယ္မေပၚလြင္ခဲ့ပါကကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ညံ့ဖ်င္းမႈသာျဖစ္ပါေၾကာင္း
၀န္ခံအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။)
စာဖတ္သူရဲ့ ရင္ထဲကလာတဲ့ စကားေလးေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။
အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္...ရာဇာ(ေက်းေတာသားေလး)
16.3.2011
4 comments:
သနားစရာ ေၾကကြဲစရာေနာ္။ အကိုကေရးလိုက္ရင္ နာမည္နဲ႕လိုက္တယ္။
ေက်းလက္ စာေပမ်ားတယ္ေနာ္.....အားေပးသြားလွ်က္ပါအကို။
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစအကို။
အံမယ္ေလးဗ်ာ.. ေရးႏိုင္လိုက္တာလြန္ပါေရ.. ေမာေအာင္ ဖတ္ရတယ္ဗ်ာ... ဒါနဲ႕ ဆရာမခင္ခင္ထူးနဲ႕ ဘာေတာ္သလဲ ေမးရဦးမယ္..
:) :)
က်ဳပ္အထင္ေတာ့...ဆရာမခင္ခင္ထူးနဲ႔နယ္သူနယ္သားေတြမွတ္တာပဲဗ်ာ...ေရးတာေလးေတြကေက်းလက္စရိုက္ကိုေပၚလြင္ေစပါတယ္...ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါ ေက်းလက္သားေရ...အားေပးေနပါတယ္...
ကိုမုိးယံန႔ဲ ကိုေရႊညာသားေလး ေရ ...ကၽြန္ေတာ္က ဆရာမခင္ခင္ထူးနဲ႔ နယ္သူ၊ နယ္သားေတြလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၇ြာနဲ႔ ဆရာမရြာက ၅မုိင္ ၆ မုိင္ေလာက္ပဲေ၀းမယ္ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခါမွေတာ့မေရာက္ဖူးဘူးဗ်။ ဆရာမခင္ခင္ထူးကိုေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ဒီေရာက္မွသိတာ...အဲေလာက္ေတာင္ ဗဟုသုတေတြျပည့္၀တာေနာ္...ဟဲဟဲ..
အားလံုးကို ေလးစားလွ်က္
ရာဇာ(ေက်းေတာသားေလး)
Post a Comment