ေမြးရပ္အညာနဲ႔ေရႊဧည့္သည္(၂)

ထမင္းစားျပီးတာနဲ႔ ေနေဇာ္နဲ႔ ေအာင္ဦးတုိ႔လည္း မန္က်ဥ္းပင္ေအာက္မွာခ်ထားတဲ့ ထန္းပလက္ကုလားထုိင္
ေပၚမွာ ထုိင္ေနၾကပါတယ္။ သူတို႔နွစ္ေယာက္ရဲ့လက္ထဲမွာလည္း ယပ္ေတာင္ေလးေတြကိုယ္စီနဲ႔ေလ။ကၽြန္
ေတာ္လည္း သူတို႔ထုိင္ေနတဲ့အနားမွာသြားျပီး ထုိင္လိုက္ပါတယ္။“ေနေဇာ္နဲ႔ ေအာင္ဦးနွစ္ေယာက္လံုးပ်င္းေ
နၾကျပီလား။ မပ်င္းပါဘူးကြာ...ငါတုိ႔ကေရာက္တဲ့ေနရာကမွာေပ်ာ္တတ္တယ္ကြ။ ငါ့အေမကဆုိ ငါ့ကိုအျမဲ
ေျပာတယ္။ ေအာင္ဦး နင္ကၾကက္ေတြလုိပဲတဲ့...ေခ်းက်ရာေပ်ာ္တဲ့အေကာင္တဲ့ေလ။ ေနေဇာ္ကလည္း
အားက်မခံ ငါကေတာ့ မင္းလိုမဟုတ္ဘူး ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေအာင္ေနတတ္တယ္။
ေအး မင္းတို႔အရင္ေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာေဒသေတြနဲ႔ေတာ့တူမွာမဟုတ္ဘူး အရာအားလံုးေပါ့ကြာ”။ နည္းနည္း
ေမွာင္လာေတာ့ ဘက္ထရီအိုးေလးကို မီးထြန္းလုိက္ပါတယ္။ “ရာဇာ...။ဗ်ာ အေဖ။ ေအးေနေဇာ္တို႔ ေအာင္
ဦးတို႔ ပူေနမွာ တလင္းျပင္မွာလွည္းထိုးကြာ။ ဟုတ္ အေဖ”။ ေျပာေျပာဆုိ တမာပင္ေအာက္မွာရွိတဲ့ လွည္း
ကိုသြားျပီးဆြဲလုိက္ပါတယ္။ ေနေဇာ္နဲ႔ ေအာင္ဦးတို႔နွစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္လွည္းဆြဲလာတာကို အံ့ၾသတ
ၾကီးနဲ႔ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။“ရာဇာ ဒီလွည္းကဘာလုပ္ဖုိ႔လဲဟင္။ ေၾသာ္...မင္းတို႔နွစ္ေယာက္ပူေနမွာဆိုးလို႔ေ
လ တို႔ရြာက အဲကြန္းဖြင့္ေပးမလို႔” ကၽြန္ေတာ္အရႊမ္းေဖာက္လုိက္ပါသည္။ လွည္းဘီးနဲ႔ လွည္း၀င္ရိုးအၾကား
ကို လွည္းမျပဳိေအာင္ ထမ္းပိုးတုန္း ကလန္႔ထားလုိက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အေမက နွီးျဖာတစ္ခ်က္ယူလာျပီ
း၊ေရာ့ လွည္းေပၚမွာခင္းဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီကိုလွမ္းေပးလုိက္ပါသည္။ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖ်ာကိုလွည္းေပၚမွာ
ခင္းျပီး... ကိုင္း...မင္းတို႔ဆီက အဲကြန္းနဲ႔ဘယ္ကေအးလည္း လာၾကည့္ၾကပါအံုး။ ဟိုနွစ္ေကာင္ကလည္းကၽြ
န္ေတာ့္ကို ဟာသျပန္လုပ္ပါသည္။ ငါတို႔ေတာ့ ေအးလြန္းလို႔ တုန္ကိုေနျပီေဟ့။ မင္းတို႔နွစ္ေယာက္ စကားေ
ျပာနွင့္ၾကအံုး။ ငါအိမ္ထဲသြားလုိက္အံုးမယ္။ ေအး..မင္းမိဘေတြနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာပါအံုး။ငါ
တုိ႔ၾကည့္ပဲ ဧည့္ခံမေနနဲ႔...ငါတို႔ကဧည့္သည္မွမဟုတ္တာ။ ေအးပါကြာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ကလူေတြနဲ႔စ
ကားစျမည္ေျပာေနတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒက္...........ဒက္..........ဒက္......ဒက္....
ေတာက္တဲ့...မိုးလားေတာက္တဲ့... ေလလား၊ ေတာက္တဲ့... မိုးလား၊ ေတာက္တဲ့ ေလလား။ ေတာက္
တဲ့ေအာ္တာကို ကေလးေတြက မုိးေလ၀သ ခန္႔မွန္းဖို႔လုိက္ေအာ္ေနတာပါ။
“ ယုန္ကေလးကနားရြက္ေထာင္၊ ပညာရွိေယာင္ေဆာင္
ေၾကာင္ကေလးကလက္သည္းဖြက္ ၊ ေခ်ာင္းလုိက္ရတဲ့ၾကြက္
ေရႊဇီးဂြက္ရဲ့ အိေျႏၵ ၊ ဘုရင္ၾကီးလုိေန
မိုးေလ၀သတြက္ခါေဟာ ၊ ေတာက္တဲ့ ကိုေလေပါ
ေျပာတုိင္းယံုတဲ့ ပုတ္သင္ညိဳ၊ ေခါင္းညိတ္လွတယ္ဆို
ေရႊက်ီးညိဳသာပါေတာ့ ၊ ဧည့္သည္လာမွာေပါ့” ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလးထဲကလုိပါပဲ။ ေတာက္တဲ့စေအာ္တာနဲ႔က
ေလးေတြက မိုးလား၊ေလလား ဆုိျပီးလုိက္မွတ္ေနတာေလ။ ေတာက္တဲ့ ေအာ္ျပီးလုိ႔ရပ္တဲ့အခ်ိန္ မိုးက်ရင္ မုိး
ရြာမယ္၊ ေလက်ရင္ ေလတုိက္မယ္ ဆုိျပီးေဟာကိန္းထုတ္ေတာ့တာပါပဲ။

ထမင္း၀ုိင္း

အဲဒီေတာက္တဲ့ေအာ္လုိ႔ ကေလးေတြမုိးေလ၀သေဟာဖို႔ မုိးလား၊ ေလလား ေအာ္ေနတာကို ေမာင္းမင္းၾကီး
သားနွစ္ေယာက္က လွည္းေပၚမွာစကားေျပာတာကိုရပ္ျပီး မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း အထူးအဆန္းလုပ္ျပီးက
ေလးေတြကို ၾကည့္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔အနားေရာက္သြားမွ “ရာဇာ ေတာက္တဲ့ ေအာ္တာကို ကေ
လးေတြက ဘာလုိက္ေအာ္ေနတာလဲ။ ေအာ္..ဒီလုိကြဆုိျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း မုိးေလ၀သတြက္တဲ့အေၾကာင္
းရွင္းျပလုိက္ပါတယ္။ ေအာ္..အဲလိုလား။ ေအး ဟုတ္တယ္ကြ.. မင္းတို႔အတြက္ ျမင္ျမင္သမွ် အထူးအဆန္း
ေတြျဖစ္ေနျပီထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ကလူေတြကလည္း သူတို႔နွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ျပီး သေဘာက်ေ
နက်ပါတယ္။ “ကေလးေတြ လာတဲ့ေန႔မွပဲ ေလကမလာ ပူလုိက္တာေတာ္ အရီးေစာျငီးေနျခင္းပါ။ မေစာဒီ
ဘက္ကုိလာေလ.. ဒီဘက္ကနဲနဲေလေၾကာင္းသင့္ေသးတယ္ဟဲ့။ အဖြားက အရီးေစာကိုလွမ္းေခၚလုိက္ျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။ ဟုတ္ကဲ့ မမၾကင္ေမ က်ဳပ္လာျပီ။ ရာဇာေရ.. ေလေၾကာင္းပိတ္ေနတယ္ဟ ေလခၽြန္ျပီးေခၚပါ
အံုး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာက္ခါငင္ခါ ေလခၽြန္လုိ္က္ပါသည္။ ရႊီ...ရႊီ...ရႊီး..”။ကၽြန္ေတာ္ေလခၽြန္ေနတာ
ကို ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္က “မင္းဘာလုိ႔ေလခၽြန္တာတုန္း ငါတုိ႔ကိုေျပာျပအံုး။အေၾကာင့္မဲ့ေလ
ခၽြန္တာမဟုတ္ဘူးဆုိတာငါတို႔သိတယ္။ မင္းတို႔လုပ္သမွ် အကုန္အထူးအဆန္းေတြၾကည့္ပဲ။ ေအးပါ..အခုေ
လခၽြန္တာက ေလေၾကာင္းပိတ္ေနလို႔ ေလလာေအာင္ေလခၽြန္ေခၚတာေလ...တုိ႔ဆီရဲ့ ဓေလ့တစ္ခုပဲေပါ့။ ထူးဆန္းျပန္ျပီေနာ္...မင္းတို႔ဆီလုိက္လာရတာ ဗဟုသုတရစရာၾကည့္ပါပဲကြာ။အမေလးေအးလုိက္တာေတ
ာ္ အဖုိးတန္လုိက္တဲ့ေလေလး အရီးေစာ ေလ ကိုေက်းဇူးတင္ေနျခင္းပါ။ ငါ့ေျမးတို႔ ေရခ်ိဳးမွာဆုိခ်ိဳးၾကေလ.
..အခုေလာက္ဆုိ မပူေတာ့ပါဘူး”။ ကၽြန္ေတာ့္ အဖြားကလွမ္းေျပာလုိ္က္ျခင္းပါ။ “ရာဇာ ေရကဘယ္သြားခ်ိဳး
ရမွာလဲဟ။စက္ေရတြင္းမွာသြားခ်ိုဳးလည္းရတယ္ တစ္ခါခ်ိဳး(15)က်ပ္ကြ။ ေရတြင္းကေတာ့ ကိုယ့္ဟာကို ေရ
ငင္ခ်ိဳးရမယ္။ ဒါဆုိ ေရတြင္းသြားခ်ိဳးရေအာင္ကြာ ဗဟုသုတရတာေပါ့။ ေအး သြားမယ္ေလ။ ေရတြင္းကဘ
ယ္မွာလဲ” ေအာင္ဦးေမးလုိက္ျခင္းပါ။ တို႔အိမ္ေတာင္ဘက္တင္ပဲေလ။ အိမ္ကေန ေရပံုး နဲ႔လြန္ ရယ္၊ဆပ္ျပာ
ခြက္ရယ္ယူသြားလုိက္ပါတယ္။ ေရတြင္းကုိေရာက္ေတာ့ ေအာင္ဦးနဲ႔ ေနေဇာ္တို႔ မ၀ံ့မရဲေလး ေရတြင္းကိုငံု႔
ၾကည့္ပါသည္။ ဟာ.......ေရတြင္းကအနက္ၾကီးဟ။ေအာင္ဦး ေအာ္လုိက္ျခင္းပါ။ ေနေဇာ္က ဟုတ္တယ္
ဟ ေရတြင္းကအနက္ၾကီး ဒီေလာက္နက္တဲ့တြင္းမ်ိဳးကို ငါတစ္ခါမွမျမင္ဖူးဘူး။ အေတာင္ဘယ္ေလာက္န
က္လဲဟ။ အေတာင္(၃၀) နဲ႔ (၄၀)ၾကားမွာရွိတယ္။ေၾသာ္..မလြယ္ပါလားကြာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရပံုးကို
ၾကိဳးခ်ည္ျပီး ေရငင္ျပီး တစ္လွည့္စီ ခ်ိဳးၾကပါသည္။ ေရကေတာ့ခ်ိဳသားပဲကြ ေအာင္ဦးကေျပာလုိက္ပါသည္။
ေအး ဟုတ္တယ္။ စာဆုိေတာင္ရွိတယ္ေလ “ေကြ႔ၾကီးေရ ေနာက္က်ိက်ိ ေသာက္မိကမျပန္ခ်င္တဲ့ ” ေလ။
ေအး ဟုတ္မွာကြ ေရကေတာ့ေတာ္ေတာ္ခ်ိဳတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေရခ်ိဳးျပီးေတာ့ အိမ္ျပန္လာျပီး စကားစျမည္ေလး
ေျပာျပီး အိပ္ယာ၀င္ၾကပါတယ္။မနက္(၅)နာရီေလာက္မွာ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာနႈိးပါတယ္။ ဧည့္သည္
ေတြအတြက္ အားလံုးခ်က္ျပဳတ္ထားခဲ့တယ္ ။ မင္းေကာင္းေကာင္းဧည့္ခံလုိက္အံုးေနာ္။ အေမတို႔ ေတာသြား
ျပီး ႏြားစာရိတ္ရင္း ဆီးသီးေျခာက္ေတြသယ္ရင္းသြားမွာ ေစာေစာျပန္ေရာက္မွာပါ။ ေန႔လည္စာကိုေတာ့ အ
ေမျပန္လာမွ ခ်က္ေတာ့မယ္ေနာ္။ အေမတုိ႔ လွည္းေကာက္ျပီးသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မ်က္နွာသစ္လုပ္
စရာရွိတာေလးေတြလုပ္ အားလံုးျပီးေတာ့ (၈)နာရီထုိးေနျပီ။“ေအာင္ဦး နဲ႔ ေနေဇာ္ ထက်ေတာ့(၈)နာရီထိုး
ေနျပီကြ။ အဲဒါနဲ႔သူတို႔နွစ္ေယာက္လည္း လူးလွိမ့္ထၾကပါသည္။ ဟင္ မင္းတို႔ရြာကတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေန
တာပဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္။ေၾသာ္...သူငယ္ခ်င္းတို႔ရယ္ ဒီအခ်ိန္က ေတာသြားတဲ့အခ်ိန္ေလ..အဲဒါေၾကာင့္ျငိမ္
ေနတာကြ။ ဟာ...ငါတို႔ရွက္ဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာကြာ။ မင္းတို႔ရြာေရာက္မွပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ အပ်င္းၾကီးတဲ့သူ
ေတြဆိုတာသိေတာ့တယ္ကြာ။ အဲလုိလည္းမဟုတ္ပါဘူးကြာ.. “ဒူးေနရာဒူး၊ ေတာ္ေနရာေတာ္ေပါ့” ၊“ေရာမ
ေရာက္ေတာ့လည္း ေရာမလိုက်င့္”ၾကေပါ့ကြာ။ သူတုိ႔နွစ္ေယာက္မ်က္နွာသစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က
ထမင္းပြဲျပင္ထားလုိက္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔အိမ္ကထြက္တဲ့ မေနာသုခဆန္သြယ္သြယ္ေလးနဲ႔ခ်က္ထားတဲ့
ထမင္းေလးကို ဆီဆမ္း၊ အေၾကာ္စံုရယ္၊ ပဲျပဳတ္ရယ္၊ တုိ႔ဟူးသုပ္ရယ္၊ ငါးေျခာက္ဖုတ္ဆီဆမ္းေလးကိုစားပြဲ
ေပၚတင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔(၃)ေယာက္စာ ျပင္ထားလုိက္ပါတယ္။ မ်က္နွာသစ္လုိ႔ျပီးၾကျပီလား ထမင္းစားရ
ေအာင္ျပင္ျပီးျပီ။ ေနေဇာ္နဲ႔ ေအာင္ဦးတုိ႔ ထမင္းစားပြဲဆီလာေနက်ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ အားေတာ့နာ
တယ္ကြာ..ရွိတာေလးနဲ႔ အဆင္ေျပသလိုစားၾကေပါ့။ ရပါတယ္ကြာ အားမနာနဲ႔ မင္းနဲ႔ ငါတို႔က အားနာရမဲ့သူ
ေတြမွမဟုတ္တာကြာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထမင္းစားၾကတာ ထမင္းအိုးတစ္အိုး နည္းနည္းပဲက်န္ေတာ့တယ္။
မင္းတို႔အခုလုိထမင္းစားေနတာျမင္ေတာ့၀မ္းသာလုိက္တာကြာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထမင္းစားျပီး ခဏေနေတာ့
အေမတို႔ေတာကျပန္လာၾကပါတယ္။သူတုိ႔ေတြကို ထမင္းေကၽြးျပီးျပီလား။ ဟုတ္အေမ။ ေအး ေတာသြားစရ
ာရွိလို႔ ဟင္းေတာင္ခ်က္မသြားနုိင္ဘူး အားနာလုိက္တာကြယ္။ ေဒၚေဒၚကသာ အားနာေနတာ ထမင္းအိုးက
တစ္အိုးကုန္ဖို႔ နည္းနည္းပဲလုိေတာ့တယ္ဗ်...။ေအးကြယ္...အဲလုိၾကားရတာ ၀မ္းသာတယ္။အေမညေနစာ
ကို ဘေလးတို႔ အိမ္ကေကၽြးမွာတဲ့ ၊ ေန႔လည္စာက မမထိုက္တုိ႔အိမ္ကေကၽြးမွာ။ ေၾသာ္..ဟုတ္လား။ ဒါဆုိ
အေမမခ်က္ေတာ့ဘူးေပါ့ကြယ္။

ေတာရြာထမင္း၀ုိင္း

ပဲျပဳတ္ဆီဆမ္းေလး

ေန႔လည္ေရာက္ေတာ့ “ရာဇာေရ တို႔အိမ္ေရေႏြးေသာက္လုိက္ခဲ့ပါအံုး ဧည့္သည္ေလးေတြေခၚခဲ့ေနာ္။ေၾသာ္
ဟုတ္ကဲ့ မမေအး ကၽြန္ေတာ္တို႔လာခဲ့မယ္။ ေမာင္ေမာင္ဟန္ ေတာ္ပါလုိက္ခဲ့ေနာ္။ ေအးပါငါ့နွမရာ ဧည့္ေျမွ
ာင္လုပ္ျပီး လုိုက္ခဲ့မွာေပါ့ဟာ” အေဖကျပန္ေျပာလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။မမေအး အခုမမထိုက္ေတာ့အိမ္က
ထမင္းစားလာေခၚလုိ႔လုိက္သြားလုိက္အံုးမယ္ ျပီးမွလာခဲ့မယ္။ ေအာ္..ေအးေအး..ေမ့မေနနဲ႔ေနာ္ ဆက္ဆက္
လာခဲ့အံုး။ကၽြန္ေတာ္တို႔က မမထိုက္ ထမင္းစားလာေခၚတဲ့ေနာက္ လုိက္ပါသြားၾကပါသည္။ ငါ့ေမာင္တို႔အား
မနာနဲ႔ေနာ္.. မမထိုက္က ရာဇာက ေမာင္နွစ္မ၀မ္းကြဲေတာ္တယ္။ ဟုတ္ကဲ့ပါ အစ္မဆုိျပီး သူတို႔စကားလက္
ဆံုၾကေနပါတယ္။အရီးေဌ့ ေနေကာင္းလား။ ေအး..ေကာင္းပါတယ္ ငါ့တူရယ္။ ငါ့တူၾကီးေတာင္ ၀လာပါလာ
း။ ဟုတ္တယ္ အရီးေရ ေက်ာင္းတက္ေနရတာဆုိေတာ့ စားလုိက္၊ ေသာက္လုိက္၊ စာက်က္လုိက္ဆိုေတာ့
မပင္ပန္းဘူးေလ အဲေတာ့နည္းနည္း၀လာတာေပါ့ဗ်ာ။ မထုိက္ အေမထမင္းပြဲျပင္ျပီးျပီ ဧည့္သည္ေလးေတြ
ကိုေခၚခဲ့ဟဲ့။လာၾက ငါ့ေမာင္တို႔ ထမင္းစားရေအာင္ ဒီမွာလက္ေဆးဇလံု၊ ရွိတာေလးနဲ႔ အားရပါးရ စားၾကကြ
ယ္။ ဟုတ္ကဲ့ပါ အရီးေဌ့ ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္ေခၚသလိုလိုက္ေခၚၾကပါသည္။
ထည့္စားဒီဘက္က ငါးထလံုး(ငါးနာမည္)ေလးေၾကာ္ထားတာ၊ဒါေလးကေတာ့ ငါးေသးေသးေလးေတြငရုတ္
သီးစိမ္း အိုးကပ္ေလးခ်က္ထားတယ္။ ဒါကေတာ့ပဲဟင္းခ်ိဳ၊ ဒါကငရုတ္သီးေထာင္း၊ငါးပိကင္ေလး၊ ဒါေလး
ကေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေၾကာ္၊ ကိုင္းကိုင္း စားၾက စားၾက ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ေခါင္းမေပၚေအာင္စားၾကပါ
ေတာ့တယ္။ မထိုက္ေရ ကေလးေတြကို ေသာက္ေရခပ္ေပးဟဲ့ ။ငါ့ေမာင္ ေသာက္ေသာက္ ငရုတ္သီးစပ္ေန
ျပီထင္တယ္။ ရပါတယ္ အစ္မရဲ့ အားနာစရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာသာေသာက္ပါမယ္။ အားမနာပါနဲ႔ကြာ။သူတို႔
လုပ္ေပးတာကို လက္ခံမွသေဘာက်တာေနာ္။ ထမင္းပြဲသိမ္းျပီးေတာ့ အခ်ိဳပြဲဆိုျပီးေတာ့ ထန္းသီးမုန္႔ နဲ႔ေျမ
ပဲေလွာ္၊ လၻက္သုပ္ ေကၽြးျပန္ပါတယ္။ သူတုိ႔လုပ္ေပးတာကို လက္ခံမွၾကိဳက္တယ္လုိ႔ေျပာထားေတာ့ ဗိုက္ေ
လးေနေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ တို႔ကနိ တို႔ကနန္း နဲ႔စားေနၾကပါတယ္။ စားျပီးလုိ႔မွမၾကာ
ေသးဘူး ။ ေတာင္ဘက္အိမ္က ေခၚျပန္ပါတယ္။ “ရာဇာနင္တို႔ ေက်ာင္းပိတ္လုိ႔ျပန္လာၾကတာလား ဧည့္သ
ည္ေတြေရာ ပါလာတာကိုး ေရေႏြးလာေသာက္ၾကအံုး။ အဲလုိေခၚျပန္ေတာ့ သြားရျပန္ပါတယ္။ အရီးေဌ့နဲ႔မမ
ထုိက္ အရီးသန္းတို႔အိမ္က ေခၚလုိ႔သြားအံုးမယ္ ညေနမွသက္သက္လာေတာ့မယ္ေနာ္။ ေအးေအး သြားသြား
ငါ့တူတို႔ ” အရီးကလွမ္းေျပာလုိက္ပါသည္။ “ရာဇာ ငါတုိ႔ေတာ့ မစားနုိင္ေတာ့ဘူးကြ ထမင္းေတြကိုလည္းစာ
းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စားထားတာ ဗိုက္ကျပည့္ေနျပီ။ ေနာက္ျပီးမင္းတို႔ဆီကေျပာတဲ့ေရေႏြးေသာက္ရတာက
လည္း ဗုိက္ကုိကယ္ေနျပီကြာ။ ေတာင္ဘက္အိမ္ကေခၚတာ ဘယ္လုိစားနုိင္ေတာ့မွာလဲ။ ေအး မစားနုိင္လ
ည္းဟန္ျပေပါ့ကြာ.. စကားေလးဘာေလးေျပာျပီးနည္းနည္းပါးပါး စားၾကတာေပါ့။ ေအးကြာ မင္းတို႔ေတာသူ၊
ေတာင္သားေတြက စကားေျပာရင္သာ တံုးတိတိနုိင္တာ စိတ္သေဘာထားေတြက ျပည့္၀လုိက္ၾကတာကြာ။
ငါေတာ့ မင္းတို႔ရြာ လုိက္လာရတာအရမ္းလည္းေပ်ာ္တယ္ ဓေလ့စရုိက္ေတြကိုလည္းသိရတယ္။ လာတုန္း
ကပင္ပန္းသေလာက္ အခုေတာ့ အဲဒီအေမာေတြက မင္းတို႔ရြာေလးထဲေရာက္ကထဲက လြင့္စင္သြားတာ
ေဟ့။ ေအးပါ ဟုိဘက္အိမ္ေရာက္ရင္ မစားနုိင္လည္း နည္းနည္းေတာ့ စားၾကေနာ္...။ေအးပါကြာ သူတို႔ေတြ
ရဲ့ေစတနာကို အသိမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ထုိင္ရာကမထနုိင္ရင္ ထမ္းသာေခၚေပေတာ့ ငါတို႔ေတာ့ၾကိတ္မယ္
ေဟ့...။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သေဘာက်ျပီး ျပံဳးေနလုိက္ပါသည္။
ဆက္ပါဦးမည္ ေနာက္ဆံုးပိုင္း ေမွ်ာ္

ရာဇာ(ေက်းေတာသားေလး)

2.3.2011