ျမန္မာ့ရုိးရာသၾကၤန္ပြဲျဖစ္ေပၚလာပံု

ပိေတာက္ပန္းေလးေတြျမင္ရ က်က္သေရရွိလုိက္တာ

ေၾသာ္...
ဘာလုိလုိနဲ႔ နွစ္ေဟာင္းကေန၊ နွစ္သစ္ကိုေတာင္ မၾကာခင္ ကူးေျပာင္းေတာ့မယ္ေနာ္...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေလ အသက္တစ္နွစ္ ၾကီးေတာ့မယ္ေပါ့...။  ႏွစ္သစ္ကိုေတာ့ တန္ခူးလ သၾကၤန္ပြဲလုိ႔    အဆိုရွိခဲ့ၾကတာ

အခုခ်ိန္ထိေလ...။    သၾကၤန္ဆိုတာ ပါဠိဘာသာ “သကၤႏၱ” မွ သကၠဋဘာသာ“ သၾကၤန္” ဟု အနက္ေ၀ါ

ဟာရ ေျပာင္းေရႊ႕သြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

သၾကၤန္ကူးေျပာင္းျခင္းသည္  အာေပါဓာတ္ မုိးနကၡတ္ ေရရာသီ ငါးၾကင္းရုပ္ အမွတ္အသားရွိေသာ မိန္
ရာသီမွ၊ မိႆရာသီ(ဆိတ္ရုပ္)သို႔ တနဂၤေႏြ ျဂိဳဟ္မင္း ကူးေျပာင္း၀င္ေရာက္လာျပီး၊ ထုိ ကူးေျပာင္းလာ
ေသာ ရာသီအိမ္အား သၾကၤန္ေရျဖင့္ ဆီးၾကိဳၾကျခင္းျဖင့္ ေရဖ်န္းသဘင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာကစားျခင္းတည္းဟူ
ေသာ အတာသဘင္ပြဲ ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္သည္။

သၾကၤန္ပြဲသည္ ေရွးဦးအစ ကပၸိလ၀တ္ျပည္၊ သာကီ၀င္မင္းမ်ိဳးတုိ႔ ေရဖ်န္းသဘင္ ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ ပထ
မဦးဆံုး ျဖစ္ေပသည္။ မဟာရာဇ၀င္က်မ္းလာအရ ပုဂံျပည္ တရုတ္ေျပးမင္းလက္ထက္က အတာေရသ
ဘင္ ပက္ဖ်န္းျခင္း ျပဳခဲ့သည္။  အဲဒါကေတာ့ ျမန္မာျပည္က ပထမဦးဆံုးသၾကၤန္ေပါ့...။    သၾကၤန္ ရဲ့ အဓိ
ပၸါယ္က နွစ္ေဟာင္းမွ အညစ္အေၾကးမ်ားကို   နွစ္သစ္သို႔ မပါေအာင္ သၾကၤန္ေရနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ပက္ဖ်န္း
ျခင္းပြဲေတာ္လုိ႔ အဆုိေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။

 အဲဒီေနာက္ေတာ့ မင္းအဆက္ဆက္ သၾကၤန္ပြဲကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္သူေတြကိုလည္း  သၾကၤန္သံု

းရက္အတြင္း ထံုးစံရွိသည့္အတုိင္း မနက္၊ ညေန အခ်ိန္အခါတြင္ ေရၾကည္၊ ေရေအး၊ အေမႊးအထံုရည္မ်
ားနွင့္ ယဥ္ေက်းစြာ ပက္ဖ်န္းကစားရမည့္ အေၾကာင္းကို ၾကိဳတင္ အသိေပး ေၾကျငာထားေလသည္။

ပိေတာက္ပန္း

သၾကၤန္နွင့္ ပတ္သတ္ျပီး ဆီသည္ရြာစား လက်္ာေရႊေတာင္ ဘြဲ႔ရ ဦးေအာင္ၾကီးက မိႆရာသီ တန္ခူး
လဘြဲ႔တြင္ ဒီလုိေလး စပ္ဆုိေရးသားခဲ့ဖူးပါသည္။

“ေကာင္းကင္မုိးလ၊ စိတၱရနွင့္၊ မိႆရာသီ၊ အညီခါေက်ာ္၊ နွစ္ဦးေပၚက၊   ကံ့ေကာ္ရင္ကတ္၊

ပင္တုိင္းညႊတ္မွ်၊ ပြင့္ဖတ္ေ၀ေ၀၊ ေတာင္ေလသုတ္ျဖဴး၊ လတန္ခူးမူ၊ ျမဴးတူးေပ်ာ္ရႊင္၊ တာသ

ဘ၀င္၀ယ္၊ ဆင္ယင္တုပ ၊ လွရရတည့္၊ ျငိမ့္မွ် ေစာင္းျငင္း၊ အဲသီခ်င္းနွင့္ ထံုသင္းန႔ံသာ၊ ေရ

ဒီသာငယ္၊ စမၸာကရမတ္၊ ပန္းေပါင္းဖက္၍၊ ေရႊခြက္အျပည့္၊ ေမႊးမ်ိဳးထည့္မွ၊ လည္လွည့္ဆူလွ

ယ္၊ ကင့္စံပပယ္လ်က္၊ ျပံဳးရယ္ရႊင္အား၊ စံေပ်ာ္ပါးသည္၊ ကစားထံုရည္ဖ်န္းတဲ့ေလး၊ ပြင့္လင္း

စည္သည္၊ ေရႊျပည္ေရႊ၀နန္းတည့္ေလး”

ထုိစာပုိဒ္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္  ေရွးျမန္မာတို႔ရဲ့ အတာေရသဘင္ပြဲဟာ  ယဥ္ေက်းေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကစားခဲ့ေ
ၾကာင္း ထင္ရွားေပသည္။

ရတနာပံု မႏၱေလးေခတ္မွာေတာ့ သၾကၤန္ပြဲရဲ့    ယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာ   ထိပ္ဆံုးသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေၾကာင္း
လည္း မွတ္သားခဲ့ဖူးပါသည္။   သၾကၤန္အခါရက္မ်ိဳးတြင္   ေရွာင္ၾကဥ္စရာ    အခ်က္မ်ားကိုလည္း သၾကၤန္
တြက္ရုိးက်မ္းမ်ား၌ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

“အိမ္ယာမမွား၊ သားငါးသုတ္သင္၊ သစ္ပင္ခုတ္ျမစ္၊ ပုတ္ခတ္ငိုေၾကြး၊ ကိုယ္ေသြးထုတ္ျခင္း၊

 ဆီနႏြင္းက၊ ေသာက္ျခင္းေသစာ၊ ဥစၥာထုတ္သြင္း၊ ေအာင္တမန္ေစလႊတ္ျခင္း”ဆုိတဲ့ အခ်က္ေတြပါ။

အခုေခတ္ဟုတ္၀ူးေနာ္ :)

ေနာက္ျပီး   သၾကၤန္အခါအတြင္းမွာ   ေခါင္းေဆးေလွ်ာ္ျခင္း ဆုိတာကလည္း    ဘုရင္ေတြေခတ္တုန္းက
ေတာ့ နန္းတြင္းသူ၊  နန္းတြင္းသားေတြ တခမ္းတနား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ ဖတ္ဖူးပါတယ္။    ေခါင္းေဆး
ေလွ်ာ္တယ္ဆုိတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတြ  အထြတ္အျမတ္ထားတဲ့ ဦးေခါင္းမွဆံေကသာမ်ားကုိ နွ
စ္ေဟာင္းက ပါလာေသာ အညစ္အေၾကးမ်ားကို နွစ္သစ္သို႔ပါမသြားရေအာင္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေအာင္
ေခါင္းေလွ်ာ္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆးေလွ်ာ္ရျခင္း အက်ိဳးက -

“ သကၤႏၱံ သတၱရုဘယံ ၀ိနႆႏၱဳ ”တဲ့...။

အဓိပၸါယ္ကေတာ့ အျပစ္ခပ္သိမ္း ကင္းေပ်ာက္၍ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားစြာ ရရွိကုန္၏ တဲ့။ အဲဒီ အစဥ္အလာ
အရ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ အညာေဒသမွာေတာ့ သၾကၤန္တြင္းမွာ ေခါင္းေလွ်ာ္ျခင္းေတြ ျပဳလုပ္ေနၾကတုန္း
ပါ...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာသၾကၤန္ေလးေတြကေတာ့ အကုသိုလ္ နည္းတာ အမွန္ပါပဲ...။ (ကိုယ္ရည္ေသြ
းျခင္း မဟုတ္ပါ):)

အခုေခတ္ကေတာ့ မလုပ္သင့္တဲ့ အခ်က္ေတြထဲကမွ ေသာက္ျခင္းေသစာ  ဆုိတဲ့ အခ်က္ကိုေတာ့ ျမိဳ႕
ၾကီးေတြမွာ လုပ္ေနၾကတာေလ။ သၾကၤန္ဆုိရင္ကို ဘီယာ၊ အရက္ ေသာက္စားတဲ့ ပြဲေတာ္ၾကီး က်ေန
တာပဲ...။ အဲဒါေၾကာင့္ သၾကၤန္အတြင္းေရာ၊ သၾကၤန္အျပီးမွာေရာ မေကာင္းတဲ့သတင္းေတြ ၾကားေနရ
တာေပါ့...။ ေရွးေခတ္က လူေတြက ေရပက္ဖ်န္းတဲ့ အခါမွာ ေငြဖလားထဲကုိ အေမႊးနံ႔သာေတြ ထည့္ျပီး
သေျပခက္နဲ႔ ေရပက္က်တာေလ..။ အဲဒီ အခ်က္ကို မေျပာလုိေပမယ့္ အခုေခတ္ သၾကၤန္က ယဥ္ေက်း
မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနသလုိပါပဲ...။ ေယာက္်ားေလး ၊ မိန္းကေလး အမူး၊ အရူးေတြက မ်ားေနသလုိပဲ..။
မိန္းကေလးေတြဆုိရင္လည္း အရမ္းကို သရုပ္ပ်က္ လြန္းတယ္...။ ေဘာင္းဘီ ဖင္က်ပ္ အကပ္ေလးေ
တြနဲ႔၊ အက်ီဆုိရင္လည္း ျမင္ရတဲ့ သူကေတာင္ ရွက္ရပါတယ္...။ စကားပံုတစ္ခုလုိေပါ့.. “ယုိသူမရွက္၊
ျမင္သူရွက္”ေလ..။

သၾကၤန္ သီခ်င္းေတြဆုိရင္လည္း ေတာ္ေတာ္ကိုမွ ပ်က္စီးကုန္ပါျပီ...။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သၾကၤန္သီခ်င္း
ဆုိရင္ သၾကၤန္ဒိုးနဲ႔ တူးပို႔ တူးပို႔ကိုပဲ နွစ္သက္တယ္။ အခုေတာ့ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြက အေနာက္တုိင္းဆ
န္လုိက္တာ တစ္ခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြဆုိ  ဘာဆုိေနမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး...။      ေရ တစ္လံုးပါတာနဲ႔ သ
ၾကၤန္သီခ်င္း ျဖစ္ေနတာဆုိေတာ့လည္း သီခ်င္းက ဘယ္ေကာင္းနုိင္မလဲေနာ္...။    ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အ
သက္ၾကီးလို႔ အဘိုး၊   အဘြား အရြယ္ေတြ ေရာက္ရင္  ဘယ္လုိေခတ္မ်ား ေရာက္အံုးမလဲ မသိဘူးေနာ္..
မေတြး၀ံ့စရာပါပဲ...။
အင္းေလ ဘုရားေဟာခဲ့တာပဲ.. ၾကာေလ သာသနာပေလ ေခတ္ၾကီးက ပိုပ်က္ေလေနမွာေပါ့...။  ဒါေပ
မယ့္ ယဥ္ေက်းမႈေလးေတြကိုေတာ့ မေပ်ာက္ေစခ်င္ဘူးဗ်...။ ယဥ္ေက်းမႈ မေပ်ာက္ဖုိ႔ ဆုိတာက  လူအ
မ်ား၀ိုင္း၀န္း ထိန္းသိမ္းမွ ရမွာေလ.. အနည္းစုနဲ႔ ထိန္းသိမ္းမယ္ဆုိရင္ေတာ့ လူအမ်ားကို ဘယ္ေက်ာ္နို
င္ပါ့မလဲေလ...။

ကိုင္း... အဆံုးသတ္ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ေတာ့ ေပ်ာ္ၾကပါ...  အလြန္အကၽြံမျဖစ္ပါေစနဲ႔
လုိ႔ သတိေပးခ်င္ပါတယ္...။
(၇) ရက္သား၊ သမီးအားလံုး က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ စိတ္ေအးခ်မ္းၾကပါေစဗ်ာ...

(ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ေရးသားခ်က္မ်ားအဓိပၸါယ္မေပၚလြင္ခဲ့ပါကကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ညံ့ဖ်င္းမႈသာျဖစ္ပါေၾကာင္း
၀န္ခံအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။)

စာဖတ္သူရဲ့ ရင္ထဲကလာတဲ့ စကားေလးေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။

အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.....

ရာဇာ(ေက်းေတာသားေလး)

4.4.2011