နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ရဲ့ ေနရာတစ္ခုမွာ ဦးေအာင္ခင္ နဲ႔ ေဒၚျမသိန္းတို႔ မိသားစု ေနထုိင္ၾကပါတယ္။
ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းေဘးဆုိေတာ့ ၾကည္နူးစရာ ျမင္ကြင္းမ်ားနဲ႔ ျမစ္ေပၚက တုိက္ခက္လာတဲ့ေလနုေ
အးေလေတြရယ္၊ ေငြလႈိင္းေရာင္ ထေနတဲ့ လႈိင္းဂယက္ေလးေတြဟာ ဦးေအာင္ခင္တို႔ မိသားစု သ
ေဘာက်တဲ့ ေနရာေလး တစ္ခုျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘယ္ကိုမွ ေျပာင္းဖို႔ စိတ္ကူးမရိွၾကေပ...။
ဦးေအာင္ခင္တို႔ မိသားစုက (၇)ေယာက္ေတာင္ ရွိတယ္...။ သား၊ သမီးေတြက ေအာင္စိုး၊ ေအာင္
မ်ိဳး၊ ျဖဴနု၊ ျဖဴဥ နဲ႔ အငယ္ဆံုးေကာင္ေလး ျဖိဳးေအာင္.....။ အဲဒီ အထဲကမွ သားအၾကီးေကာင္ ေအာင္
စိုးကိုေတာ့ ေဒၚျမသိန္းရဲ့ မိဘေတြက ေျမးဦးမို႔ အခ်စ္ဆံုး...။ ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုိလုိ
က္ အၾကိဳက္ေဆာင္ ထားေလေတာ့ ေအာင္စိုးက အဲဒီအိမ္မွာ အဆုိးဆံုးေပါ့...။ေျမးငယ္ေလးေတြကုိ
ေတာ့ ေဒၚခင္ျမတုိ႔က မ်က္နွာသာမေပး...ေျမးခ်င္းအတူတူ အငယ္ေတြက မ်က္နွာသာမရၾကသူေ
တြေလ...။ အငယ္ဆံုးေလး ျဖိဳးေအာင္ကိုေတာ့ ပုိလ႔ုိေတာင္ မ်က္နွာသာ မေပးၾက...။
ေအာင္စိုးကို အဘုိး၊ အဘြားေတြက အလုိ လုိက္ထားေတာ့ ဆုိးတဲ့ေနရာမွာ နွစ္ေယာက္မရွိတဲ့သူ၊ ေ
က်ာင္းထားျပန္ေတာ့လည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ မူလတန္းျပီးသည္နွင့္ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ျပန္သ
ည္။ မိဘေတြကေတာ့ ေအာင္စိုးကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာဆုိဆံုးမျပီး၊ ရုိက္မယ္လုပ္ေတာ့ အဘြားျဖစ္သူ ေဒၚ
ခင္ျမက ကာစီးကာစီး လုပ္ျပီး ကာကြယ္ေပးတတ္ေလေတာ့ ေအာင္စိုးတစ္ေယာက္ မနုိင္ေတာ့....။
ေအာင္မ်ိဳး ကေတာ့ ေက်ာင္းစာကို စိတ္၀င္စားသူ ၊ ေက်ာင္းမတက္ရတဲ့ ေန႔ဆုိရင္ေတာင္ ငိုေနတဲ့
သူေလ...။ ေအာင္စိုးနဲ႔က နံ႔သာဆီနဲ႔ အီးလုိ ကြာျခားတဲ့သူ...။ ျဖဴႏုနဲ႔ ျဖဴဥတုိ႔ကေတာ့ မိန္းကေလးေ
တြမို႔ လိမ္မာေရးျခား ရွိျပီးသား...။ အငယ္ဆံုးေလး ျဖိဳးေအာင္ကေတာ့ အခုမွ ေက်ာင္းေနစ အရြယ္..
..။မိဘေတြကေတာ့ ေအာင္စုိးကို ဆုိးလို႔ခ်စ္သလို ၊အငယ္ေတြကိုေတာ့ အငယ္ေတြမို႔ တစ္မ်ိဳး တစ္
ဖံု ခ်စ္ၾကျပန္သည္။
ေအာင္စိုးကေတာ့ အရြယ္ေလးကလည္း ေရာက္လာ အဘြားျဖစ္သူက အလုိလုိက္၊ လုိသမွ် ပိုက္ဆံ
ကို ေပးေလေတာ့ ေအာင္စိုးတစ္ေယာက္ အေပါင္းအသင္းမ်ားေလျပီ...။ အရက္ေသစာ ေသာက္စာ
းတတ္လာေလျပီ...။ မိဘအေပၚ အနုိင္က်င့္တာေတြလည္း ရွိလာေလျပီ...။
“အေမ က်ဳပ္ကို ပိုက္ဆံေပးအံုး..”
ေအာင္စိုး တစ္ေယာက္ မူးမူးနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ ေတာင္းလုိက္ေလသည္။
“ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲ ငါ့သား မေန႔ကမွ အေမ ပိုက္ဆံေပးထားေသးတယ္ေလ....”
အဲလို ေျပာလုိက္ေတာ့ ေအာင္စုိး တစ္ေယာက္ တုိင္ကို လက္သီးနွင့္သတ္ကာ...........
“အာ.. အဲဒါေတြက ဘာလုပ္လု႔ိရမွာတုန္း ပိုက္ဆံက အသံုးမခံတာ အေမသိတာပဲ...”
ေအာင္စုိး မူးမူးနဲ႔ ေျပာေလေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚျမသိန္း ေခါင္းရႈပ္မခံခ်င္တာနဲ႔ ပိုက္ဆံ ထုတ္ေပး
လုိက္ေလသည္။
“ျမသိန္း နင့္သား ေအာင္စိုး မူးလာျပန္ျပီလား...”
“မဟုတ္ပါဘူး ကိုေအာင္ခင္ရယ္... မမူးပါဘူး..”
ေဒၚျမသိန္း သားျဖစ္သူဘက္က ကာေျပာလုိက္ေလသည္။ အဲဒါကလည္း ေလာကနိယာမေပကိုး....
သားဆုိးအေမ တေပေပ၊ လင္ဆုိးမယား တဖားဖား ဆိုတာေလ။
“နင္ အပိုေတြ ကာေျပာမေနနဲ႔ ျမသိန္းရာ နင့္သားက ၾကာေလ ပ်က္စီးေလျဖစ္လိမ့္မယ္ဟ...သူက
အိမ္မွာ အၾကီးဆံုး ေအာက္က အငယ္ေတြက သူ႔ကို အတုယူရမွာ အခုေတာ့ကြာ....”
ဦးေအာင္ခင္ တစ္ေယာက္ အလုက္က အျပန္ ေမာေမာနဲ႔ မ်က္နွာၾကီး ရံႈ႕မဲ့ေနပါသည္။
ျဖဴႏုတို႔ ညီမကေတာ့ မ်က္ရည္ေလး စမ္းတမ္းစမ္းတမ္းနဲ႔.......။ ေအာင္မ်ိဳး ကေတာ့ ဧရာ၀တီျမစ္ဘ
က္ကို ထြက္သြားေလျပီ...။ သူထြက္သြားတဲ့ ေနာက္ကုိေတာ့ ျဖိဳးေအာင္ လုိက္သြားေလသည္။ အခုဆို
ျဖိဳးေအာင္ေလးက (၇) တန္းေတာင္ ေရာက္ေနျပီဆုိေတာ့ သိတတ္ေနျပီေလ...။
“ျဖိဳးျဖိဳး မင္းက ဘာလုိ႔ ငါ့ေနာက္လုိက္လာတာလဲ...”
“ကိုမ်ိဳးရာ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ညစ္တယ္ဗ်... ကိုစုိးက ဆုိးတယ္ဗ်ာ...”
ညီအစ္ကို နွစ္ေယာက္ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ျမစ္ေပၚက ေလနုေအးေလးကုိခံစားရင္း ေငြေရာင္ထေန
တဲ့ လႈိင္းေလးေတြကို ၾကည့္ေနၾကပါသည္။
“ျဖိဳးျဖိဳးရာ အစ္ကို ေက်ာင္းထြက္မယ္... ဒါမွ မင္း ေက်ာင္းဆက္တက္နုိင္မွာ.. နုိ႔မို႔ဆို အေဖ လုပ္စာေ
လးနဲ႔ အဆင္မေျပဘူးကြ..”
ေအာင္မ်ိဳး သက္ျပင္းရွည္ၾကီး ခ်ျပီး ေျပာလုိက္ပါသည္။ နဖူးက က်လာတဲ့ ေခၽြးေတြကို လက္နဲ႔ သုတ္ရ
င္း ျမစ္ျပင္ဆီကို အဓိပၸါယ္မဲ့ ၾကည့္ေနလုိက္ပါသည္။ ေအာင္မ်ိဳး ဘယ္ေလာင္ေတာင္ ပူေနသလဲဆုိရင္
ျမစ္ျပင္ေပၚက တုိက္ခတ္ေနတဲ့ ေလက သာမာန္ လူအဖို႔ေတာ့ ခ်မ္းေတာင္ ခ်မ္းတယ္ေလ...။ အခု
ေတာ့ ေအာင္မ်ိဳး နဖူးက ေခၽြးေတာင္ သုတ္ေနရတယ္..။
ျဖဴနုလည္း ေက်ာင္းထြက္ဖုိ႔ စိတ္ကူးေနေလျပီ...။ အေဖျပန္လာလွ်င္ လုပ္ေပးေနၾက ေသာက္ေရခပ္
ေပးဖုိ႔ကို ေမ့ေလ်ာ့ကာ စိတ္ေတြ ေထြျပားေနေလသည္။ အားလံုးလည္း အေတြးကိုယ္စီ နွင့္။
....................................................................................................................................
ေအာင္မ်ိဳး မိဘကို အသိမေပးပဲ အလုပ္ထြက္ရွာေလသည္။ နယ္ျမိဳ႕ေလးဆုိေတာ့ အလုပ္ကလည္း ရွား
ပါးလုိက္တဲ့ျဖစ္ျခင္း...။ စက္ဘီးေလးတစ္စင္းနဲ႔ တစ္ဆုိင္၀င္၊ တစ္ဆုိင္ထြက္ လိုက္ ျပီး ေမးလုိက္တာ
လံုး၀ မွ အဆင္မေျပ...။ ေအာင္မ်ိဳး စိတ္ညစ္လာေလျပီ...။ ရွာမရတဲ့ အဆံုးေတာ့ ထုိင္ေနၾက လၻက္ရည္
ဆုိင္ေလးဆီသို႔ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ ဆုိင္ထဲကို ၀င္လုိက္တာနဲ႔ သူရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေရာက္နွင့္ေန
တာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ စားပြဲဆီကို ဦးတည္သြားလုိက္ေလသည္။
ေအာင္မ်ိဳးတစ္ေယာက္ လၻက္ရည္ တစ္ခြက္မွာရင္း မိသားစုအေၾကာင္း၊အလုပ္အေၾကာင္း ရင္ဖြင့္လုိက္
ေလသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေက်ာင္းမေနတဲ့ သူေတြဆုိေတာ့ အလုပ္ခြင္မွာ က်င္လည္ေနၾကျပီ...။
“မဟုတ္ေသးပါဘူး ေအာင္မ်ိဳးရာ မင္းက ေက်ာင္းျပီးဖုိ႔ တစ္နွစ္ပဲ လုိေတာ့တာေလ.. ဘြဲ႔ရမွ လုပ္ခ်င္တာ
လုပ္ေပါ့...။ ဘြဲ႔ရျပီးရင္ အလုပ္က ေပါပါတယ္... အခု မင္းက ေရႊလည္ရစ္ နတ္အိုးကြဲ ျဖစ္ေနတာေလ..
ပဲမေလွာ္ေလာက္ ၊ေခ်းမေကာ္ေလာက္နဲ႔...”
“မျဖစ္ေတာ့ဘူး သူငယ္ခ်င္းတို႔ရ .. အေဖကလည္း အသက္က ရလာျပီ...။ ငါ့အစ္ကိုကလည္း ငါေျပာ
ထားတဲ့ အတုိင္းပဲ...။ အဲေတာ့ ငါ မျဖစ္ပါဘူးကြာ... ပိုက္ဆံရွိမွပဲ ေက်ာင္းျပီးေအာင္ တက္ေတာ့မယ္.
...”
“ေအး မင္းအဲေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္ ဆုိရင္လည္း ငါတုိ႔ ေရႊေတာ တက္ျပီး ေရႊတူးသြားမလုိ႔၊ မင္း
အိမ္က သေဘာတူရင္ လုိက္ခဲ့ေလ...”
ေအာင္မ်ိဳး တစ္ေယာက္ ေခါင္းျငိမ့္ ျပလုိက္ေလသည္။
“မျဖစ္ပါဘူး ငါ့သားရယ္.. မင္းက ေက်ာင္းကလည္း ျပီးခါနီးျပီ... မင္းအေဖ သိရင္လည္း သေဘာတူမွာ
မဟုတ္ဘူး...”
“သြားတာ မသြားတာ ေနာက္ထား အခုေလာေလာဆယ္ က်ဳပ္ကို ပိုက္ဆံ ေပးဗ်ာ... ပိုက္ဆံ မရွိလုိ႔မျဖ
စ္ဘူး... သူ႔ကိုလည္း သြားခုိင္းလုိက္ သူသြားေတာ့ ပိုက္ဆံေတာင္ ရေသးတယ္..”
ေအာင္စုိး မူးမူးနဲ႔ ၀င္ေျပာလုိက္ေလသည္။
မိဘကိုလည္း မညွာတာ၊ ညီအစ္ကို ၊ ေမာင္နွမေတြကိုလည္း မေထာက္ထား သူျဖစ္ခ်င္တာ၊ သူလုပ္ခ်င္
တာ လုပ္ရရင္ ျပီးျပီးေရာဆုိေတာ့ ေအာင္စုိး...။ ေဒၚျမသိန္းကေတာ့ ဘာမွကို မေျပာေတာ့... အငယ္
ျဖစ္ျပီး အိမ္အတြက္၊ ညီ၊ ညီမေတြ အတြက္ အလိုက္သိတဲ့ ေအာင္မ်ိဳးကိုပဲ သနားေနေလသည္။
ေအာင္မ်ိဳးကေတာ့ အေမကိုပဲ နားပူ၊ နားဆာ လုပ္ေလေတာ့.. သေဘာမတူခ်င္ေပမယ့္လည္း စီးပြါးေရး
အေျခအေနအရ ဦးေအာင္ခင္ကို နား၀င္ေအာင္ ေျပာျပရေလျပီ...။
ေယာက္်ား ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးကလည္း အေမေျပာရင္တာ တစ္လ ၾကာရင္ၾကာမယ္၊ မယားေျပာရင္ေတာ့ တစ္
ညပဲေလ...။ ေဒၚျမသိန္း အေျပာ ေကာင္းမႈေတြေၾကာင့္ ေအာင္မ်ိဳးသြားမဲ့ ကိစၥကို သေဘာတူလုိက္ေပမဲ့
မိဘျဖစ္ေလေတာ့ သား၊ သမီးေတြအေပၚ တာ၀န္မေက်တဲ့အတြက္ ဦးေအာင္ခင္ ခံစားေနရေလသည္။
...............................................................................................................................
ဧရာ၀တီ ျမစ္ကမ္းေဘးက သေျပပင္ေအာက္မွာေတာ့ ....
“ျဖဴဥ ငါတုိ႔ ဘယ္ေတာ့ လက္ထပ္ၾကမလဲ...”
“ကိုေ၀ကလည္း ျဖဴဥတုိ႔က ငယ္ေသးတာပဲ... ေနာက္ျပီး အိမ္ကိုလည္း မခြဲနုိင္ေသးဘူး...”
“ ပထမနွစ္ဆုိတဲ့ အရြယ္က ငယ္ေသးတာလား ျဖဴဥရယ္...”။ တစ္ေယာက္ရဲ့မ်က္နွာကို တစ္ေယာက္
ၾကည့္ရင္း ညွင္ညွင္သာသာေလး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္သူ ရည္းစားတုိ႔ သဘာ၀ ခ်စ္စကား
ေလးေတြ တြတ္ထိုး ေနၾကေလသည္။ ခ်စ္သူ နွစ္ေယာက္ရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ မၾကာလုိက္...။
ျဖဴဥတုိ႔ ခ်ိန္းေတြ႔ေနတာကို ေအာင္စုိး အမူးျမင္ေလေတာ့ ေဒါသတို႔ ေပါက္ကြဲျပီး အိမ္ကို ဆြဲေခၚသြားေ
လသည္ ။ အိမ္ကို ေရာက္ေတာ့ မိဘေတြကလည္း ဆူၾက၊ ေငါက္ၾက ေလသည္။ ဆယ္တန္း က်လုိ႔ေက်
ာင္းဆက္မတက္တဲ့ ျဖဴႏုက ေအးသေလာက္၊ ျဖဴဥက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူဆုိေတာ့ ရည္းစားသနာရွိ
တာ မဆန္းေလာက္ပါ.။ ေအာင္စိုးက ေရခ်ိန္မကုိက္တဲ့ အတြက္ဆက္ေသာက္ဖုိ႔ ပိုက္ဆံေတာင္းျပန္သွ္။
သူေတာင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပိုက္ဆံက လက္ထဲ တကယ္မရွိတာဆုိေတာ့ မေပးနုိင္။ အဲေတာ့ ေအာင္စုိးက
မိဘေတြ မသိေအာင္ အိမ္တြင္းပစၥည္းေတြကို ယူေလျပီ...။ သူ႔အတြက္ေၾကာင့္လည္း မိဘေတြ ရွိသမွ်ေ
လးေတြ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ နည္းပါးလာေလသည္။ မိဘနွစ္ပါးကေတာ့ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် စိတ္ဆင္းရဲေ
နရေပသည္။ အလုိလုိက္လွပါတယ္ဆုိတဲ့ အဘြားေတြကလည္း သူတို႔ကို ဓါးက်ိန္းက်ိန္းျပီးကတည္းက
ေအာင္စိုးကို မ်က္နွာသာ မေပးၾက...။
ေအာင္မ်ိဳးကေတာ့ ေရႊေတာကို တက္သြားလုိက္တာ...။ မေျပလည္တဲ့ အျပင္ အေၾကြးေတြနဲ႔ လံုးလည္
လုိက္ေနေလသည္။ သူထင္သလုိ ျဖစ္မလာေတာ့ သူလည္း စိတ္ဆင္းရဲေနေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔
ကို တဖတ္သက္ ခ်စ္ၾကိဳက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလး ေဒစီနွင့္ လက္ထပ္လုိက္ၾကသည္။ မိဘေတြကေတာ့
သတင္းၾကားရရံုမွ တပါး ဘာမွ လုပ္မေပးနုိင္ခဲ့ၾက...။ ေအာင္မ်ိဳးက မိန္းမရျပီးကတည္းက မိဘေတြဆီ
ကိုလည္း ျပန္မလာေတာ့ပါ...။
တစ္ေယာက္ ကမုိက္သြားလုိ႔မွ မဆံုးလုိက္ခင္... ျဖဴဥ က ရည္းစားျဖစ္သူေနာက္ လုိက္သြားေလျပီ....။
အဲေတာ့ တစ္အိမ္လံုး စိတ္ဆင္းရဲ ေနၾကရတာေပါ့...။ ျဖဴဥရဲ့ ေကာင္ေလး ဆုိတာကလည္း အားကိုးလို႔
မရတဲ့ ဆင္းရဲသား....။ ေအာင္စိုးကလည္း ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် ပိုက္ဆံေတာင္းတာကလြဲရင္ ဘာမွ မလုပ္...။
အခုလည္း မိဘေတြ၊ ညီမနဲ႔ ညီေလး စိတ္ဆင္းရဲေန တဲ့ အခ်ိန္ေတာင္ အရက္ဖုိး ပိုက္ဆံ ေတာင္းေနျပ
န္သည္...။ မိဘေတြ မေပးနုိင္လုိ႔ ေျပာေပမယ့္ မရ...။ ျဖဴဥ ေယာက္်ားေနာက္ လုိက္သြားတဲ့ အေၾကာင္း
ေျပာျပတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေအာင္စိုးတစ္ေယာက္ ေဒါသတို႔ေပါက္ကြဲျပီး ဓါးဆြဲျပီး လမ္းကို အထြက္ အရွိ
န္နဲ႔ ေမာင္းလာတဲ့ ကားနဲ႔ ၀င္တုိက္မိေလသည္။ ေအာင္စိုး ကံဆုိး ေလျခင္း၊ ဒီလမ္းဘက္ကို ကားအ၀င္
အထြက္ ရွားတာေတာင္ သူ႔ရဲ့ ေသရမဲ့ ကံပါလာေတာ့ ကားက ၀င္တုိက္မိေလသည္။ မိဘေတြကေတာ့
တစ္ပူေပၚ ၊ နွစ္ပူဆင့္၊ နွစ္ပူေပၚ သံုးပူဆင့္ေလေတာ့ ငိုလုိက္ၾကတာ...။
“လူကေလး ေအာင္စိုးရဲ့ အျဖစ္ ဆုိးလွခ်ည္လား... အေမတို႔ ဘယ္လုိ ေျဖရမလဲ... တစ္ေယာက္က အိ
မ္ေထာင္ျပဳလုိ႔မွ ပူေနတုန္း၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က လင္ေနာက္ လုိက္တယ္။ လင္ေနာက္လုိက္တဲ့သူ
ကို စိတ္တိုလုိ႔ ဓါးဆြဲျပီး အိမ္ေပၚက အဆင္း ကားက အခုလို တုိက္သြား တာပါပဲေတာ့... ဟီး...”
ေဒၚျမသိန္း တစ္ေယာက္ လာေရာက္သူ ပရိတ္သတ္ၾကီးကို တုိင္တည္ျပီး ငိုေနလုိက္ပါသည္။
အဖြားျဖစ္သူနဲ႔ ညီမျဖစ္သူတုိ႔လည္း ငိုလုိက္ၾကတာ... ျမင္ရသူ အားလံုး မ်က္ရည္ေတြ တသုတ္သုတ္
နဲ႔... ။ အားလံုးကလည္း ကံဆုိးလုိက္တဲ့ မိသားစုလုိ႔ သတ္မွတ္ထားၾကေလသည္။
ေအာင္စိုးရဲ့ ရက္လည္ ဆြမ္းသြတ္ေန႔မွာေတာ့ ဘုန္းၾကီး(၁၀) ပါးကို ဆြမ္း၊ ကြမ္း ေ၀ယ်ာ၀စၥေလးေတြနဲ႔
ကုသိုလ္ျပဳေလသည္။ မိသားစု သိုက္သုိက္၀န္း၀န္း ေနလာၾကတဲ့ မိသားစု အိမ္က အခုေတာ့ သုႆန္
တစျပင္အလား ေျခာက္ကပ္ေနပါသည္။ မတည္ျမဲျခင္း သေဘာတရားေတြ ဆိုတာကို ျဖိဳးေအာင္ သေ
ဘာေပါက္သြားေလသည္။
..............................................................................................................................
ဒီလုိနဲ႔ နွစ္ေတြကလည္း ေျပာင္းလဲ ၊ေျပာင္းလဲ သြားလုိက္တာ။ ျဖိဳးေအာင္ေတာင္ (၁၀)တန္းေရာက္ျပီ။
သား၊ သမီးေတြရဲ့ စိတ္နဲ႔ပဲ ဦးေအာင္ခင္ အိပ္ယာထဲ လဲေလျပီ...။ ေဒၚျမသိန္းနဲ႔ ျဖဴဥ တုိ႔ ေစ်းေရာင္းၾက
ေလသည္...။ ေစ်းေရာင္းျပန္ေတာ့လည္း မိသားစု စားရံုေလာက္သာ...။ ျဖိဳးေအာင္က ဆယ္တန္းဆို
ေတာ့ မေလာက္ငွျပန္...။ အဲေတာ့ ျဖိဳးေအာင္ေလးလည္း မိဘေတြ မသိေအာင္ ပိုက္ဆံရတဲ့ အလုပ္ေ
လးေတြလုပ္ ၊ လုိအပ္တာေလးေတြ ၀ယ္ နဲ႔ သူ႔ဟာသူေတာ့ အဆင္ေျပေနပါသည္။
“သား.. အခုတေလာ မင္း ပိုက္ဆံလည္း မေတာင္းဘူး... မလုိလုိ႔လား သားရဲ့...”
“ဟုတ္တယ္ အေမ.. ကၽြန္ေတာ္ ပုိက္ဆံ မလုိေသးလုိ႔ပါ...”
အဲလုိေလး ေျပာလုိက္ေတာ့လည္း အေမျဖစ္သူက ဆက္မေမးေတာ့...။ ဒီလုိနဲ႔ ျဖိဳးေအာင္လည္း ကေလး
ေတြကို စာသင္ေပးလုိက္၊ အျခား အလုပ္ေလးေတြ လုပ္လုိက္နဲ႔ ဆယ္တန္းေတာင္ ေျဖျပီးသြားေလျပီ...။
ျဖိဳးေအာင္ ေက်ာင္းလည္း ပိတ္ျပီဆုိေတာ့ အစ္မျဖစ္သူကို ကူလုပ္ေလသည္။ အစ္မက ေဆးလိပ္ယူျပီး
လိပ္ရင္လည္း၊ သူလည္း ေဆးလိပ္ကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လိပ္ေလသည္။ ဘာအလုပ္မဆို မလုပ္တတ္တာ
မရွိရေလေအာင္ ၾကိဳးစားျပီး လုပ္ေလသည္။ အထက္က သား၊ သမီးေတြ ဆုိးသေလာက္ ျဖိဳးေအာင္ေလ
းကေတာ့ သိတတ္လိမၼာသူ၊ ကိုယ့္ဒူးကိုယ့္ခၽြန္ေလသူလု႔ိ အမ်ားက အသိအမွတ္ျပဳထားေလသည္။
ျဖိဳးေအာင္ေလးကပါ အလုပ္လုပ္ေနျပီမို႔ မိသားစု နည္းနည္း ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ေလး ျဖစ္လာပါသ
ည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဦးေအာင္ခင္ကေတာ့ နွလံုးေရာဂါေတာင္ စြဲကပ္ေနျပီေလ...။
“အေဖ ေဆးေသာက္ရေအာင္”
“ေသာက္ျပီးပါျပီ ငါ့သားရယ္... မင္းကေတာ့ေလ ၾကီးပြါးခ်မ္းသာအံုးမွာ မိဘအေပၚ အလုိက္သိလြန္းတ
ယ္... ဘာမဆုိ မိဘကို ဦးစားေပးတယ္ကြယ္...”
တစ္ျခား သား၊ သမီးေတြ နဲ႔ နႈိင္းယွဥ္ျပီး ေျပာေနတယ္ဆုိတာကို ျဖိဳးေအာင္ ေကာင္းေကာင္းသိေလသ
ည္။ ဦးေအာင္ခင္ ေျပာရင္း ၊ေျပာရင္း မ်က္ရည္တို႔ လည္လာျပီး ခံစားမႈမ်ားကာ မူးလဲ သြားေလသည္။
ဦးေအာင္ခင္ ေရာဂါက သူေဌးေရာဂါဆုိေတာ့လည္း သက္သက္သာသာနဲ႔ ခံစားမႈနည္းမွ ေတာ္ကာၾက
တာေလ...။ ေအာင္ျဖိဳးကေတာ့ ဘ၀အေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးေနလုိက္ပါသည္။
...............................................................................................................................
ဘာလုိလုိနဲ႔ ဇူလုိင္လေတာင္ ေရာက္လာေလျပီ...။ ဆယ္တန္း ေအာင္စာရင္း ေတြလည္း ထြက္ေ
တာ့မည္...။ ျဖိဳးေအာင္လည္း ရင္ခုန္ေနေလျပီ...။
“ငါ့သား ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့မယ္... ငါ့သားကို ဗိုလ္လုပ္ခုိင္းမယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဆရာ၀န္ၾကီး လုပ္ခုိင္း
မယ္...” ဦးေအာင္ခင္ တစ္ေယာက္ သူ႔ဟာသူ ေျပာရင္း ေပ်ာ္ျမဴးေနေလသည္။
ေနာက္ သံုးရက္ေလာက္ေနေတာ့ ေအာင္စာရင္းထြက္ေလျပီ...။ ျဖိဳးေအာင္ ဆယ္တန္းကို နွစ္ခ်င္းေပါက္
ေအာင္ေလျပီ...။ ျဖိဳးေအာင္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဦးေအာင္ခင္ သိခ်င္ေဇာျဖင့္ ...
“ငါ့သား အေျခအေန ဘယ္လုိလဲ”
“ အေဖ သားေအာင္တယ္ေလ... ”
ျဖိဳးေအာင္ ၀မ္းသာ အားရနဲ႔ ဦးေအာင္ခင္ကို ဖက္ျပီး ငိုလုိက္ပါသည္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဦးေအာင္ခင္
တစ္ေယာက္ ခံစားမႈ မ်ားျပီး လဲက်သြားေလသည္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဦးေအာင္ခင္ မျပန္ေသာလမ္း
သုိ႔ သြားေလျပီ...။
က်န္တဲ့ သား အမိ သံုးေယာက္ ငိုလုိက္ၾကတာ...။ သူတုိ႔ အတြက္ေတာ့ ေရႊေတာင္ၾကီး ျပိဳတာနဲ႔ မျခား
ပါပဲ...။ ဦးေအာင္ခင္ အသုဘ ေျမက် ျပီးတဲ့ ေနာက္မွေတာ့ ျဖိဳးေအာင္ တုိ႔ မိသားစု အထီးက်န္ျခင္း မ်ား
စြာနဲ႔ ရပ္တည္ ေနၾကတယ္ဆုိတာ ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြ အားလံုးသိၾကပါသည္။
ျဖိဳးေအာင္တို႔ ေမာင္နွမ အလုပ္ကို ေဇာက္ခ် လုပ္ကိုင္ၾကေလသည္။ လုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ ျဖိဳးေအာင္ တကၠသိုလ္
ဖြင့္ေလျပီ...။ အဲဒီ အတြက္ ျဖိဳးေအာင္ အရင္လုိ အလုပ္မလုပ္နုိင္ေတာ့ေပ.. ေက်ာင္းကလည္း သြားရေ
သးသည္ မဟုတ္ပါလား...။
..........................................................................................................................
ေနာက္ေတာ့ ျဖိဳးေအာင္ ဆယ္တန္း ကေလးေတြကို က်ဴရွင္ျပေလသည္။ အဲဒီ အတြက္ စီးပြားေရးက
ေျပလည္ လာေလသည္။ မိသားစုေတြ အထီးက်န္ျခင္းေတြေတာင္ ေမ့ေပ်ာက္သလုိ ျဖစ္ေနျပီ....။
ျဖိဳးေအာင္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ စာေရာ၊ အလုပ္ေရာ ေဇာက္ခ်တဲ့အတြက္... အားလံုး အဆင္ေျပေလ
သည္။ ေနာက္ေတာ့ ျဖိဳးေအာင္ တစ္ေယာက္ တကၠသိုလ္ဆရာေတာင္ ျဖစ္သြားျပီေလ...။ တကၠသိုလ္
ဆရာ ျဖစ္ျပီဆုိေတာ့...မိသားစုကလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကေလသည္။
ျဖိဳးေအာင္ကေတာ့ မျမဲျခင္း သေဘာတရားေတြကို သိေနတဲ့ အတြက္... ဆရာအျဖစ္မွ စြန္႔လႊတ္၍
ေလာကုတၱရာဘက္သုိ႔ ကူးေျပာင္းကာ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ၀င္သြားပါေတာ့သည္။ အေမနဲ႔ အစ္မကလည္း
ရဟန္း ဒကာမ ေတြ ျဖစ္ျပီဆုိေတာ့ မေပ်ာ္ရႊင္ဖူးတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါသည္။ ေပ်ာ္လြန္းလုိ႔လ
ည္း မ်က္ရည္မ်ားေတာင ္က်ေနပါေတာ့သည္။
တကၠသုိလ္ ဆရာ တျဖစ္လဲ ဦးဇင္းေလး ဦးသုဇန လည္း တည္ျငိမ္မႈ ၊ ရင့္က်က္မႈတို႔ျဖင့္ သိမ္ထဲမွ တစ္
လွမ္းျခင္း ထြက္လာေလသည္။ အေမ၊ အစ္မ အျခား ဒကာ၊ ဒကာမ မ်ားလည္း ဦးသုဇနကို ရုိေသညြတ္
တြား ဦးသံုးၾကိမ္ ခ်ၾကေလေတာ့သည္။
အမ်ားကလည္း ေျပာၾကေလသည္...“ ဒီကေလးက တစ္အိမ္လံုးမွာမွ အေတာ္ဆံုးပဲ...အစ္ကိုေတြ ၊အစ္မ
ေတြလုိ မဟုတ္ပဲ ေလာကီကို စြန္႔လႊတ္ျပီး ေလာကုတၱရာ ဘက္ကို ကူးေျပာင္းသြားတာ “ ႏြံထဲက ထြက္
လာတဲ့ ၾကာတစ္ပြင့္” ”ပဲ...။
ဦးဇင္းေလး ဦးသုဇနလည္း အားလံုးကို ေအာင္နုိင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္လုိပင္...သူရဲ့ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံု
းကိုေတာ့ ႏြံထဲက ၾကာတစ္ပြင့္ အျဖစ္ ရပ္တည္သြားေလေတာ့သည္။
ရာဇာ(ေက်းလက္သားေလး)
19.4.2011
9 comments:
ဖတ္ရတာေကာင္းလိုက္တာ..ဇာတ္လမ္းထဲက မိသားစု၀င္ အားလုံးရဲ႕ ဇာတ္ရုပ္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးဖြဲ႕ထားတာ ၿပီးျပည့္စုံပါတယ္..။ ဇာတ္လမ္းအတိုင္း အစဥ္အလိုက္ ေဖာ္ျပၿပီးမွ ေခါင္းစဥ္ေပးထားတာကို ေပၚလြင္ေအာင္ တင္ျပသြားပါတယ္..။ ေက်းလက္ ဇာတ္ရုပ္ဇာတ္လမ္းေတြကို ေက်းလက္ရႈခင္းအေနာက္ခံႏွင့္ ဆက္ေရးပါဦး။ အားေပးေနပါတယ္...။
...အခု မင္းက ေရႊလည္ရစ္ နတ္အိုးကြဲ ျဖစ္ေနတာေလ ပဲမေလွာ္ေလာက္ ေခ်းမေကာ္ေလာက္...ဆုိတာေလးကို သေဘာက်တယ္ဗ်ာ။ ကိုးတန္းႏွစ္က ဆရာၾကီးဆံုးမတာေလးနဲ႔ တူလို႔ပါ။ ရြာေတြမွာ ဆယ္တန္းမေအာင္တဲ့သူကုိ ခိုင္းႏိႈင္းရင္ ဘုရားေညာင္ေရအိုးကြဲနဲ႔ ပံုႏိႈင္းျပတတ္တယ္။ လမ္းေပၚခ်ထားေတာ့လည္း မသင့္ေတာ္ ျခံစည္းရိုးမွာ တင္ထားျပန္ေတာ့လည္း သံုးလို႔မရ ဆိုျပီး ဥပမာျပ အသံုးအႏႈန္းေလးေတြက တကယ္ထိမိတယ္။ ကုိရာဇာအသံုးအႏႈန္းေလးက ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္း မ်က္စိထဲ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္လာတယ္။ ေကာင္းပါေပတယ္ ကိုရာဇာေရ ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါ...
ဇာတ္လမ္းေလးက ေတာ္ေတာ္ေလး ကုိ...ေကာင္းတယ္ေနာ္ အေရးသားေလးေတြ။ သနားစရာေလးလဲ ေကာင္းတယ္ေနာ္..။ အင္းေနာက္ဆုံး ဇာတ္သိမ္းေလးက ေကာင္းလုိက္တာ ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမသြားတာပဲေနာ္ ။
ကုိရာဇာလဲ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ ့ စာေတြ ဆက္ေရးႏုိင္ပါေစဗ်ာ။
အကိုေရ မိုက္တယ္ဗ်ိဳ႕ ဇတ္သိမ္းေလးလည္းၾကိဳက္၏
ခံစားအားေပးလွ်က္
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစအကို။
ဇတ္လမ္းေကာင္းေလးဖတ္ရလုိ႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္
တကယ္ေရးႏိုင္တာပဲ ကိုရာဇာ... အျပင္ေလာကမွာေတာ့ ရဟန္းေဘာင္၀င္သြားရင္ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို ၿပီးပါၿပီလို ့ စာတမ္းထိုးလုိ ့ မရဘူးကြယ္...။ သာသနာေဘာင္ဆိုတာလည္း အင္မတန္ကို ခက္ခဲလွတယ္ မဟုတ္လား ကိုရာဇာေရ...။
လာေရာက္လည္ပတ္သူ အားလံုး ကို ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္...
မိသားစုတစ္စုရဲ႕ ဘဝအေမာေတြ အပူေတြကို ေရးဖြဲ႔ျပရင္း တကယ့္ေအးခ်မ္းရာ လမ္းအစစ္အမွန္ကို ဆြဲေခၚသြားတဲ့ ဇာတ္လမ္းေကာင္းေလးကို ဖတ္သြားပါတယ္ ေမာင္ေလးေရ...
အစ္မ ေရႊျပည္သူ လာေရာက္လည္ပတ္ အားေပးမႈအတြက္ အထူး ေက်း
ဇူးတင္ပါတယ္ဗ်... ေနာက္လည္း လာလည္ပါအံုးလုိ႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္ေနာ္..
Post a Comment